(Arbeids)geneeskundige sprokkels

“Aantal asbestslachtoffers stijgt en we weten niet waarom” . Dat lees ik onlangs in verschillende nieuwsbronnen (bvb. deze ). Het gebruik van asbest is in België sinds 1998 verboden, maar het aantal erkende slachtoffers van longvlieskanker is nu aan het stijgen. "Longvlieskanker duikt meestal pas twintig, dertig tot zelfs veertig jaar na blootstelling met asbest op. We begrijpen dus zelf niet goed waar die stijging vandaan komt. Het is mogelijk dat we nu in een piekperiode terecht zijn gekomen. Of deze trend zich zal verderzetten, weten we niet", aldus Alexander Van de Sande, woordvoerder van het Fonds voor de Beroepsziekten. Dit vind ik een merkwaardige uitspraak. Als er een instantie is die dit zou moeten weten, is het toch het FBZ. Een mesothelioom, een longvlieskanker die enkel door blootstelling aan asbest wordt veroorzaakt, heeft een zeer lange latentietijd. Twintig jaar is kort, meestal treedt ze pas op dertig à veertig jaar na blootstelling. Ik heb e

Om de zes maanden. Okee, misschien moet ik toch iets verder uitweiden. Recent heb ik voor een van onze klanten hierover advies gegeven. Het water aan de ingang van de koffiemachines bleek voor een aantal metalen de normen voor drinkbaar water te overschrijden. Stoffen zoals nikkel, magnesium en ijzer kunnen eigenlijk geen kwaad. Verhoogde waarden gaan in het slechtste geval een raar smaakje geven, of een vreemd kleurtje. Enkel het lood dat werd teruggevonden, zou een mogelijk gezondheidsprobleem geven. Niet dat iedereen plots bij bosjes zou neervallen, maar bij zwangere vrouwen zou het een licht negatief effect kunnen hebben op het IQ van hun ongeboren kinderen. Die kunnen dan later wel nog bepaalde jobs aan, zoals managementfuncties of een politiek mandaat, maar het beperkt hun beroepsmogelijkheden toch enigszins. Nu, gelukkig houden de waterfilters alle metalen tegen, en is het water waarmee de koffie uiteindelijk wordt gemaakt, van uitstekende kwaliteit. Maar wat als de