(Arbeids)geneeskundige sprokkels

Een tijd geleden heb ik het gehad over slaapapneu en rijgeschiktheid, in mijn blogartikel Luide Snurkers . Onlangs nog heb ik gelezen dat apneu-patiënten door hun slaapgebrek een zevenmaal grotere kans op verkeersongelukken hebben. Ik weet wel niet of de onderzoekers rekening hebben gehouden met het feit dat een aantal van die apneuers ook behoorlijke drinkebroers zijn (en ik meen me te herinneren dat alcohol en rijden ook niet zo goed samengaan), maar dat terzijde. Zoals ik dus al in het eerder blogartikel had uitgelegd, stokt bij apneu de ademhaling tijdens de slaap geregeld meer dan 10 seconden. De hersenen krijgen in de smiezen dat hun zuurstofvoorraad behoorlijk aan het slinken is, en ze trekken aan de alarmbel. De arme apneu-patiënt zal zo tal van keren tijdens de nacht door de eigen hersenen gewekt worden (meestal zonder dit te merken), en is hierdoor vaak 's morgens niet uitgerust. Hij of zij heeft daardoor een kleiner concentratievermogen en een groter risico om achter h

Onlangs was het weer zover. Ik werd weer naar het beruchte centrum-dat-ik-niet-nader-bij-naam-zal-noemen gestuurd. Het was alweer een jaar of zo geleden dat ik er ingepland was, dus was ik alle tegenslag allang weer vergeten. MTV-generatie, weet je wel. Korte termijngeheugen en zo. Of het zal lange termijngeheugen zijn. Ik ben het vergeten. Enfin, alles is tot dusver goed verlopen. Er zijn slechts een handvol werknemers komen opdagen, dus ik ben behoorlijk in mijn nopjes. De verpleegster en ik zijn al begonnen met inpakken. Het is net over half twaalf en er staat nog iemand om half twaalf op de planningslijst, maar het kan nooit kwaad om alles op tijd uit de weg te hebben. Zie je, bij het laatste onderzoek gebruik ik steevast de stelregel van het academisch kwartiertje. Als de laatst geplande werknemers een kwartier na hun afspraak nog niet zijn komen opdagen, hebben ze voor mij hiermee indirect te kennen gegeven dat het onderzoek voor hen eigenlijk niet zozeer hoeft. Ik sta da

Recent heb ik een artikel gelezen met ontstellend nieuws. Tieners die voortdurend hun gsm gebruiken, slapen slechter en zijn sneller gestresst en vermoeid dan weinig bellende leeftijdgenoten. Een tijd geleden had ik al gelezen dat gsm's mogelijk interfereren met het normale slaappatroon, dus las ik dit artikel vol interesse. De Zweedse onderzoekers deelden 21 jongeren tussen 14 en 20 jaar oud in twee groepen in: een controlegroep die per dag minder dan vijf telefoontjes of sms-sen pleegden, en een experimentele groep die meer dan 15 telefoontjes en/of sms-sen afhandelden. Wat bleek dus: de groep die veel belde, voelde zich onrustiger, ging meer stimulerende drankjes drinken, had meer moeite om in slaap te vallen en sliep slechter. Ook waren de veel bellende tieners vatbaarder voor stress en vermoeidheid. De Zweedse onderzoeker dr. Gaby Badre meent dat er een verband lijkt te bestaan tussen intensief gebruik van een mobiele telefoon en ongezond gedrag zoals roken, snuiven e

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Ik ben niet bijgelovig van aard. Ik loop gezwind onder ladders door, aai zwarte katten terwijl ze mijn pad kruisen, en ik breek spiegels aan de lopende band. Ik geloof niet in bovennatuurlijke onzin, en tart het noodlot wanneer ik maar kan. Behalve natuurlijk op vrijdag de dertiende, of wanneer mijn horoscoop het me afraadt. Maar dat spreekt vanzelf. Er is echter een onderzoekscentrum dat mij ongeluk brengt. Een behekst centrum. Ik ga niet onthullen over welke stad het gaat. Ik denk niet dat dit duivelse bolwerk andere doelwitten heeft buiten mijzelf, maar gezien de ettelijke tienduizenden dagelijkse bezoekers van mijn blog, wil ik niet riskeren dat er toch een aantal onschuldige slachtoffers zouden vallen bij door nieuwsgierigheid gedreven ramptoeristen. Dus zal ik niet onthullen dat het gaat om het centrum te Leuven, maar hou ik het op het centrum-dat-ik-niet-nader-bij-naam-zal-noemen. Dat is maar veiliger. In de vijf jaren dat ik bij mijn huidige werkgever ben, heeft men me n