(Arbeids)geneeskundige sprokkels

Haast elke dag zie ik wel iemand bellen terwijl hij of zij aan het rijden is; en elke keer erger ik me weer: waarom investeren ze niet even 50 euro in een handenvrij toestel?  Maar eigenlijk maakt dat niet zoveel uit. Het is niet de hand die van het stuur af is die het bellen tijdens het rijden zo gevaarlijk maakt (het helpt natuurlijk ook niet), maar de aandacht die van de weg af is, en gericht op de spreker aan de lijn. Zoals uit onderzoek steeds duidelijker blijkt: de mens is een verschrikkelijke multitasker. Dus ofwel let je op de weg, ofwel geef je aandacht aan de beller.  De sociale situatie is niet te vergelijken met de aandacht die je richt op een medepassagier, die wijselijk zijn mond houdt wanneer het verkeer wat te druk wordt, of behulpzaam "OH MIJN GOD EEN VRACHTWAGEN WE GAAN ERAAN" roept, wanneer je eventjes over de witte streep gaat (en werkelijk, mijn lieve echtgenote, het was nergens voor nodig om zo dramatisch te doen). Het is - gelukkig

Deze week is het de jaarlijkse screeningweek van Euromelanoma. Hierbij kun je je gratis kan laten controleren op huidkanker bij je huidarts. Maar eigenlijk kun je dat zelf al doen, met een gratis (enfin, de eerste maand toch) app, SkinVision geheten. Deze vervangt uiteraard de dermatoloog (nog) niet, maar het komt toch al behoorlijk in de buurt. Uit een recent onderzoek van Euromelanoma is gebleken dat 54% van de overlijdensgevallen als gevolg van moedervlekkanker voorkomen had kunnen worden. Een ander onderzoek laat zien dat één op de vijf mensen in hun leven behandeld wordt voor huidkanker. SkinVision is de eerste en tot op heden enige CE gemarkeerde huidkanker app voor gebruik in de EU. Ze is wetenschappelijk getest en ondersteund door de dermatologische kliniek Ludwig-Maximilians-Universitat Clinic en de Universiteit van Munich. Deze app kan in 80 procent huidkanker met zekerheid herkennen en in 95 procent met grote waarschijnlijkheid. Dat zijn cijfers die het oo

Het recent neergestorte vliegtuig van Egyptair indachtig, mogen we toch niet vergeten dat vliegen een van de veiligste transportmiddelen is die er bestaan. In 2013 waren er 36,4 miljoen commerciële vluchten met meer dan drie miljard passagiers. Slechts 210 overleden er. De ongevallenratio was één ongeval per 2,4 miljoen vluchten. Dat is ooit anders geweest: in 1912 stierven acht op de veertien piloten van het Amerikaanse leger in vliegtuigcrashes; meer dan de helft*. Deze enorme positieve evolutie ligt aan de veiligheidscultuur van de vliegindustrie. Alle ongelukken worden zorgvuldig geanalyseerd. Er wordt niets achtergehouden of genegeerd. De resultaten worden publiekelijk beschikbaar; alle piloten over gans de wereld kunnen leren van de fouten van anderen. Eleanor Roosevelt wist het al: "Learn from the mistakes of others. You can't live long enough to make them all yourself". Vergelijk dit eens met de medische wereld. Ja, er zijn uiteraard enorme mijlpalen

Onlangs las ik onderstaande in Black Box Thinking: Why Some People Never Learn from Their Mistakes - But Some Do , van Matthew Syed; en ik denk dat ik het ook al eens gelezen heb in Fail Fast, Fail Often: How Losing Can Help You Win van Ryan Babineaux en John Krumboltz. Allebei heel goede boeken, by the way. Een groep proefpersonen kreeg de opdracht om een zo mooi mogelijke pot te bakken. Ze mochten er zo veel of zo weinig maken als ze wilden, ze zouden slechts op één exemplaar, hun beste, beoordeeld worden. Een andere groep kreeg dan weer de opdracht om zoveel mogelijk potten te bakken; ze zouden enkel beoordeeld worden op het aantal afgewerkte producten, ongeacht de kwaliteit ervan. Maar na afloop van de test gingen de onderzoekers tóch voor beide groepen de kwaliteit ervan beoordelen (the sneaky bastards). En wat bleek? De kwantiteitsgroep leverde kwalitatief hoogstaander producten af dan de kwaliteitsgroep. Door het snel en vaak uitvoeren, vaak falen en