(Arbeids)geneeskundige sprokkels

Herinnert u zich nog dat verschrikkelijk ongeval in Kortenberg, van een tijdje geleden? Een vrachtwagen reed een bankkantoor binnen, en hierbij kwam een meisje van twee jaar om. Omdat ik zelf vader ben van twee jonge meisjes, greep dit nieuwsbericht me bij de keel. Nadien blijkt de trucker een epilepsiepatiënt te zijn. Onmiddellijk wordt zijn rijgeschiktheid voor een periode van drie maanden ingetrokken. Hoe is het mogelijk dat hij medisch geschikt verklaard werd, vraagt men zich af. De dokter van de vrachtwagenchauffeur bevestigt hierop dat de man al 25 jaar gekend is met epilepsie, maar dat zijn laatste aanval dateert van 10 jaar geleden. Ik stel me de vraag of het delen van zulke informatie geen schending is van het beroepsgeheim, maar daar ga ik hier niet op focussen. Dit verhaal doet me denken aan gelijkaardige dossiers. Komt een werknemer op werkhervattingsonderzoek. Ziek omwille van epilepsie, of suikerziekte, of een hartinfarct. En nogal eens blijkt dat deze werkne

Wil je als werkgever een werknemer met een arbeidsbeperking aanwerven of in dienst houden? Dan heb je een aantal mogelijkheden voor ondersteuning. Er zijn verschillende instanties die hiervoor instaan, afhankelijk van waar de werknemer woont. Ik geef een kort overzicht. De Belgische overheid heeft dus een aantal tewerkstellingsbevorderende maatregelen uitgewerkt, die de werkgevers moet stimuleren om personen met een arbeidshandicap te werk te stellen. De bevoegdheiden zijn echter versnipperd over de verschillende gewesten en gemeenschappen, wat het niet altijd even duidelijk maakt voor de werkgevers (of werknemers met een arbeidshandicap) bij wie ze hiervoor nu eigenlijk terecht kunnen. Maar zo complex is het eigenlijk ook weer niet, zoals ik hieronder kan aantonen. Wie Om te beginnen, wie komt in aanmerking voor een tegemoetkoming, rechtstreeks of via de werkgever? Alle werknemers met een arbeidsbeperking. Er bestaan twee soorten arbeidsbeperking, zoals ook beschreven

Onlangs heb ik in een onderneming de procedure rond prikongevallen onder de loep genomen. Er was op zich niets mis mee, maar er ontbrak toch een heel belangrijk aspect: de controle van de serostatus van de bron. Ik vond het zo merkwaardig dat dit in de procedure ontbrak, dat ik gegoogeld heb naar voorbeelden, en ook hier ontbrak dit onderdeel nogal eens. Dus schrijf ik er hier eens even over. Heb je bloedcontact gehad, dan geven de procedures wel steevast aan dat je het slachtoffer moet controleren op hepatitis B, hepatitis C en HIV. De precieze schema's variëren nogal eens, en ik ga er hier niet in detail op ingaan. Maar sowieso duurt het bij een effectieve besmetting nog weken voordat het lichaam voldoende antistoffen heeft aangemaakt die detecteerbaar zijn bij een bloedtest.  Veel zinvoller is het om (waar mogelijk) de bron op deze infectieziekten te controleren. Meestal weet je wel wie dat is (de meeste prikongevallen gebeuren bij het recappen van de naald die