Om de zes maanden.
Okee, misschien moet ik toch iets verder uitweiden.
Recent heb ik voor een van onze klanten hierover advies gegeven. Het water aan de ingang van de koffiemachines bleek voor een aantal metalen de normen voor drinkbaar water te overschrijden. Stoffen zoals nikkel, magnesium en ijzer kunnen eigenlijk geen kwaad. Verhoogde waarden gaan in het slechtste geval een raar smaakje geven, of een vreemd kleurtje. Enkel het lood dat werd teruggevonden, zou een mogelijk gezondheidsprobleem geven. Niet dat iedereen plots bij bosjes zou neervallen, maar bij zwangere vrouwen zou het een licht negatief effect kunnen hebben op het IQ van hun ongeboren kinderen. Die kunnen dan later wel nog bepaalde jobs aan, zoals managementfuncties of een politiek mandaat, maar het beperkt hun beroepsmogelijkheden toch enigszins.
Nu, gelukkig houden de waterfilters alle metalen tegen, en is het water waarmee de koffie uiteindelijk wordt gemaakt, van uitstekende kwaliteit.
Maar wat als de filter verzadigt raakt? Een uitstekende vraag, waar ik dus het antwoord op gezocht en gevonden heb.
De gebruikte filters zijn van het type met actieve kool. Dit is een speciaal behandelde koolstof die door adsorptie de eigenschap heeft allerlei stoffen aan zich te kunnen binden.
De werking van actieve kool berust op een zeer groot oppervlak door een fijne microstructuur met een groot aantal zeer fijne poriën. Commercieel verkrijgbare actieve-koolsoorten hebben een inwendig oppervlak van 500 tot 2000 m²/g.
De waterfilters met actieve kool filteren zware metaalionen zoals lood en koper, vertroebelingen, organische verontreinigingen en andere stoffen zoals chloorresten, die smaak, geur en uiterlijk van het drinkwater kunnen beïnvloeden.
Eigenlijk zijn waterfilters in de meeste gevallen volstrekt onnodig. Kraantjeswater moet aan veel strengere kwaliteitsnormen voldoen dan flessenwater, en het is enkel in oudere gebouwen met metalen buizen waar een inwendige corrosie (dus roesten van de buizen aan de binnenkant) kan leiden tot overschrijdingen van de norm - zoals in bovenstaand voorbeeld het geval is.
De filters hebben volgens de productfiche een gemiddelde capaciteit van 10.000 liter. Deze capaciteit is getest bij gebruik van drinkbaar water met een gemiddelde hardheid. Bij dit type filters heeft de waterhardheid niet veel tot geen effect op de levensduur. Ook de onzuiverheden, gezien de grootteorde van luttele microgrammen, gaan de capaciteit niet significant negatief beïnvloeden.
Op basis van het aantal verbruikte bekers, kon ik een inschatting maken van het jaarlijks debiet door de waterfilters van de koffiemachines. Ik ga niet in details gaan van de berekeningen die ik heb gebruikt voor de inschatting (ga er maar van uit dat ik zoveel mogelijke moeilijke woorden heb gebruikt om aan te geven dat ik er veel moeite in heb gestoken), maar ik kwam uit op een inschatting van ca. 12.000 tot uiterlijk 18.000 liter. Ergo: jaarlijks vervangen is niet voldoende; éénmaal vervangen om de zes maanden wel.
Maar wat ben jij hier nu mee, vraag je je misschien af. Jij hebt een gewone koelkast, geen industriële koffiemachine waar bijna 20.000 liter doorheen gaat op een jaar. Je gebruikt dit gefilterde water enkel in het begin van het jaar, wanneer je nog vol met goede voornemens zit, en in de zomer, wanneer het heel erg warm wordt. Dus waarom zou je niet gewoon je filter een aantal jaren laten zitten?
Wel, als je een relatief laag debiet hebt doorheen je waterfilter, dan kan het na verloop van tijd - meer dan zes maanden, maar minder dan een jaar - een broeihaard worden van bacteriën. Doorgaans onschadelijk, maar toch ook niet echt bevorderlijk voor de feestvreugde.
Je komt er dus niet onderuit: of je het nu veel of weinig gebruikt, best vervang je de waterfilter om de zes maanden.