(Arbeids)geneeskundige sprokkels

Het voorbije jaar heb ik letterlijk honderden videovergaderingen gedaan. En ik zie nog altijd een aantal basisprincipes die niet worden toegepast. Dus bij deze, geheel vrijblijvend, een aantal tips. 1. Laat jezelf zien Ja, het is wellicht meer comfortabel om je camera uit te laten, maar het geeft de spreker het gevoel dat die tegen lucht praat. Dus zeker wanneer er een beperkt aantal deelnemers is, laat jezelf zien. En hé, ik geef volmondig toe: wanneer er veel deelnemers zijn, en (bijna) iedereen laat de camera uit, dan doe ik dat ook. Want ik besef maar al te goed dat ze anders de hele meeting naar mijn gezicht zitten te staren, bij gebrek aan ander beeldmateriaal. En het uitschakelen van de camera laat me in zulke meetings ook toe om ondertussen ongestraft andere taken te doen, zoals mails beantwoorden. Waar de overige deelnemers zich ongetwijfeld ook aan bezondigen. 2 Plaats de camera op ooghoogte Als je jezelf dan toont, doe het dan ook goed. Mijn god, ik kan niet meer tellen naar

Wat is voor jou het belangrijkste woord? Het woord dat, wanneer je het hoort, steevast een reactie bij je uitlokt. Dat je gegarandeerd oppikt in een gesprek, ook al ben je er met je aandacht niet bij. Dat zowel op een bewust als onbewust niveau heel sterk met je resoneert, waar je je ook op emotioneel vlak sterk verbonden mee voelt. Voordat je verder leest, denk er eens goed over na.  Nee, het is niet zoiets als "liefde", "geluk" of "vrede". En ook niet "bedankt" (ook al moet ik eraan toevoegen dat dit woord inderdaad best belangrijk is). Het is ook geen schuttingswoord zoals "fuck" of "godverdomme", of een alarmwoord zoals "brand!" of "hatsjie!" (😉). Out of ideas? Het is je eigen voornaam. Dit is niet mijn persoonlijke mening; het is een feit, gestaafd door uitgebreid wetenschappelijk onderzoek. Het horen van je eigen voornaam doet iets met je. Zelfs in een rumoerige zaal, zelfs wanneer je heel geconcentr

Zal ik nog eens een kort stukje op mijn blog zetten in plaats van Attentia, Kluwer, Prevent en zo.  Werknemers die gemiddeld 40 uren per week of meer presteren, hebben een beduidend grotere kans op overgewicht.  Het Amerikaanse National Center for Health Statistics voert jaarlijks een bevraging uit, de "National Health and Nutrition Examination Survey", om de gezondheids- en voedingsstatus van burgers in de Verenigde Staten te beoordelen. Onderzoekers hebben de gegevens van 2581 werknemers uit de enquêtes van 2015 tot 2016 gebruikt om te evalueren of het aantal gewerkte uren per week een verband heeft met obesitas (een body mass index van 30 of meer) onder werkende volwassenen. Uit het onderzoek blijkt dat  mensen die 40 uur of meer per week werkten , veertig percent meer kans hebben op obesitas , na correctie voor inkomen, leeftijd, geslacht, opleidingsniveau, ras en lichamelijke activiteit in de vrije tijd. Het onderzoek geeft geen verklaring voor dit verhoogd risico, maar