(Arbeids)geneeskundige sprokkels

De griepcampagne is weer in aantocht*, en we zijn begonnen met het heropfrissen van de werkinstructies. Diegene waar de meeste reacties op komen, is de richtlijn dat de huid niet ontsmet moet worden. Whaat? Dus effectief: reinigen of ontsmetting van de huid is niet noodzakelijk voor zover het huidoppervlak proper en droog is op het moment van de inenting. Dit voelt contra-intuïtief aan, maar is gebaseerd op de officiële richtlijnen van onder meer Vax Info en de Vlaamse Wetenschappelijke Vereniging voor Jeugdgezondheidszorg . Redelijk recent is er nog onderzoek hiernaar verricht door Wong et al , verschenen in het wetenschappelijk vakblad Human Vaccines & Immunotherapeutics; er werden niet meer huidinfecties opgemerkt, wanneer de huid niet ontsmet werd. Dit betekent niet dat ontsmetten niet meer màg. Sowieso is het bijvoorbeeld bij vuile, bezwete bouwvakkers aangewezen om de aangekoekte cementresten even weg te vegen. Maar zelfs wanneer je gaat prikken in een propere

De dagen zijn aan het korten, de zomervakantie is nu al enkele weken achter de rug. De herfst is in aantocht, en dit alles heeft toch een zekere impact op het gemoed van de mensen. Ik wil zeker niet veralgemenen, maar elk jaar merk ik dat rond deze periode (september-oktober) werknemers die op arbeidsgeneeskundig consult komen, prikkelbaarder zijn én dat collega's op het werk meer klagen. Ook dit jaar ervaar ik weer een opmerkelijke toename van het aantal klachten dat tot bij mij geraakt. In de eerste maanden van het kalenderjaar zijn er ook wel gemoedswisselingen, maar dan zie je eerder wat depressieve mensen, een fenomeen dat beschreven staat als Seasonal Affective Disorder (en ik ben er zeker van dat men heeft gezocht tot men de juiste woorden had om "SAD" te vormen). Rond deze tijd vind ik dat men niet zozeer droevig is, maar wel langere tenen heeft. "Het vallen van de bladeren," placht mijn grootmoeder te zeggen. Zij baatte destijds een winke

Op 9 september j.l. is een nieuw wetsvoorstel ingediend in de Belgische Kamer van volksvertegenwoordigers, met de vraag om wijzigingen aan te brengen aan het KB Re-integratie. Ik ga er even dieper op in. De aanhouder wint, zullen ze hebben gedacht. Want het huidige wetsvoorstel nr. 275 is een bijna letterlijk herhalen van een eerder wetsvoorstel nr. 3204 , ingediend op 27 juni 2018. De term arbeidsgeneesheer is wel aangepast naar arbeidsarts, en in de aantallen langdurig ongeschikten zijn nu de cijfers van 2018 vervat in plaats van die van 2017. Maar inhoudelijk heb ik geen echte wijzigingen gevonden. De cijfers Ik moet het even kwijt. " 77% van de re-integraties leiden tot ontslag om medische redenen "? Ik erger me blauw aan dit fake news. Ja, 77% als je enkel de officiële trajecten in beschouwing neemt. Maar zoals ik eerder al onder meer in een artikel voor de Artsenkrant heb aangetoond: als je àlle re-integraties beschouwt, dan wordt ontslag om medische

Wanneer je een dieet aan het volgen bent, of een bepaald doel wilt behalen, is het doorgaans best om dat op een gebalanceerde, weloverwogen manier te doen. Maar soms ook niet. Enkele jaren terug heb ik het al eens gehad over het " What the hell "-effect, en wat je daaraan kunt doen. Daarin argumenteer ik ervoor om steeds het lange termijn doel voor ogen te houden. Denk niet zwart-wit. Het is niet zo erg als je eens zondigt tegen je dieet en een koekje eet. Daarom hoef je niet de hele doos op te vreten. Maar dat is zo moeilijk. Als ik eenmaal begin met te snacken, dan hou ik niet op tot de doos koekjes of zak chips op is. I know, I know. Ik ben zwak.  Ik heb wel een concrete maatregel om zulk een rampscenario te voorkomen. Momenteel heb ik bijvoorbeeld een doelstelling lopende, om gedurende 62 dagen (twee maanden) geen snoep, chips of koekjes te eten. Nothing. Nada. Niente. Ik zit ondertussen aan dag 29. Is dat niet wat extreem? Dat ene pralientje ma

We worden nogal eens met deze vraag geconfronteerd. Niet alleen bij Attentia, maar alle externe diensten. Moet een werknemer zich kunnen verplaatsen naar een van de medische circuits van een externe dienst of een lokaal van de werkgever voor het uitvoeren van een re-integratiebeoordeling? Of zal de arbeidsarts zich verplaatsen naar het huis van de werknemer? Dergelijke vragen doen zich nogal eens voor bij langdurig zieke werknemers, waarbij de werkgever wilt polsen wat de kans op eventuele terugkeer is. Een terechte vraag, want op basis hiervan kan men bepalen of de functie definitief aan een nieuwe medewerker kan toegewezen worden, of dat men rekening dient te houden met een nieuwe reorganisatie van de taakbedelingen. Nu, soms blijkt dan na het eerste telefonisch contact met de betrokken werknemer dat die dermate ziek is, dat hij/zij zich niet kan verplaatsen tot bij ons. Soms is hiermee de kous dan af; de werkgever geeft zelf aan dat we het dossier terug in de koelkast k

Ik ga niet zeggen dat ik het druk heb, want iedereen heeft het tegenwoordig druk, zoals ik enkele maanden terug nog heb aangegeven. Maar ik hou wel al een 7-tal jaar verschillende parameters consciëntieus bij, zoals het aantal stappen per dag, wat ik lees, wat ik eet, hoe ik slaap, etcetera (wat, obsessief? wat bedoel je?). En na enkele jaren beginnen je wel wat trends op te vallen. Zo doe ik in de eerste weken van september gemiddeld opvallend minder stappen, lees ik minder, kom ik minder toe aan schrijven en slaap ik ook wat minder. De redenen hiervoor zijn duidelijk, dat ik nog wat vroeger begin te werken en dat het wat langer door blijft gaan. Mijn mailbox is ook voller, met boven de 200 mails per dag die binnen komen, en meer dan 100 uitgaande mails. Iedereen is uit vakantie, en problemen die op zomerreces waren, worden plots weer wakker. Er zijn zo nog een aantal periodes in het jaar waarop mijn gemiddeldes naar omhoog of omlaag gaan. Op den duur kun je dit al v