(Arbeids)geneeskundige sprokkels

Een 58-jarige werkneemster komt bij een collega langs op een preventief arbeidsgeneeskundig gezondheidstoezicht. Geen noemenswaardige gezondheidsklachten, buiten af en toe stressgerelateerde hoofdpijn. Hiervoor neemt ze dan een pilletje ibuprofen en paracetamol, en dan kan ze er weer tegenaan. Bij het klinisch onderzoek stelt mijn collega een hoge bloeddruk vast; 168 op 98 mmHg, bij controle 166 op 98 mmHg. Niet gekend; maar het is dan ook al jaren geleden dat de werkneemster bij haar behandelend arts is langsgeweest. Ze krijgt een verwijsbrief mee. Een week later komt het antwoord: “Bloeddruk van 170 op 100 mmHg. Behandeling met nebivolol opgestart.” Een te hoge bloeddruk op zich wordt zelden aangevoeld. In sommige gevallen kan het wel aanleiding geven tot hoofdpijn. Het is ook alom geweten dat bij mannen een te hoge bloeddruk een van de cardiovasculaire risicofactoren is, dat zij dus een hoger risico hebben op een hartinfarct. Vrouwen hebben globaal gezien een kleiner

Een tijdje terug heb ik een artikel gewijd aan de Probe-studie. Hieruit bleek dat de helft van de werknemers tijdens de uitvoering van hun werk blootgesteld worden aan chemische producten. Nu, de opvolging van deze vaak continu wisselende blootstelling aan steeds andere cocktails van chemische agentia is, wel, complex. En dat leidt ertoe dat men soms de spreekwoordelijke handdoek in de ring gooit. Zo heb ik enkele jaren terug moeten bemiddelen tussen een bedrijf dat recent gewijzigd was van externe dienst, en de nieuwe titularis-arts. Het bedrijf was gespecialiseerd in industriële reiniging voor bedrijven. Relatief vaste teams werden onderverhuurd en reinigden fabrieksruimtes, onderzoekslaboratoria, ziekenhuisvloeren en dergelijke meer. Heel verschillende én wisselende blootstellingen dus, heel complex allemaal. Wat had de vorige externe dienst uiteindelijk gedaan? Zij hadden voorzien in een uniforme opvolging van al deze personeelsleden, via een jaarlijkse bloedafnam

05.30 Opgestaan. Ochtendritueel. Vertrek naar het werk. 06.45 Aankomst op bureau. Koffie. Opstart pc. Zoektocht naar een apart lokaal dat niet gereserveerd is; gevonden. Installatie in lokaal. Even mailbox openen. 32 nieuwe berichten tussen laatste check gisteren rond 17u en nu 07u?! Snel even overlopen. 07.45 Nieuw kopje koffie. Onthaalmedewerkster: “Dokter, we gaan de nieuwe koelkastthermometers die je hebt gevraagd, uittesten. Kun je even komen kijken?” 08.10 Vijf nieuwe mails, gericht aan mij.  08.15 Start schrijven aan blogartikel. 08.18 Collega komt binnen; geeft aan dat hij zonet het lokaal heeft gereserveerd voor meeting straks. Heeft ook enkele dringende vraagjes voor mij, nu hij me ziet.  08.40 Zoektocht naar nieuw lokaal; gevonden. 08.42 Veertien nieuwe mails, gericht aan mij. Telefoon, dringende vraag. 08.56 Collega komt binnen; lokaal is niet gereserveerd, maar wordt gebruikt voor psy gesprekken. Geen probleem, ik heb toch om 9u een mee

Mijn collega Guy zet zich naast me aan het bureau. "Edelhart, ik moet je toch wijzen op een zware fout die je gemaakt hebt." "Oei? Ja, zeg maar," antwoord ik. "Het was in je mail naar klant xxx van vorige week." "Ja?" "Je schreef verschillende keren 'moest de werknemer dit' en 'moest de werknemer dat'. Het viel echt op." Guy kijkt me doordringend aan. "..." "Het moet 'mocht' zijn. Het is een taalfout die vaak gemaakt wordt!" Ik ben zeer erkentelijk voor Guy's correctie. Ik ben dan ook behoorlijk gevoelig voor taal- en typfouten. Vorig jaar heb ik daar nog over geblogd ( Waarom de spelling in je mails een invloed heeft op je carrière ), met een beschrijving van het halo- en horn-effect. Als ik fouten maak zijn het doorgaans typfouten, wanneer ik in volle vaart een mail verzend of snel-snel een blogartikel schrijf zonder die achteraf nog eens na te kijken. Gelukkig

Okee, ik heb een half uur, dus het wordt een snelle post. We zijn 1 februari, de eerste maand van het nieuwe jaar is gepasseerd. Hoever sta je met je doelen? Het aantal inschrijvingen in fitnessclubs piekt altijd in januari. Het is dan ook de tijd van goede voornemens. Een nieuw jaar, een nieuwe start. Maar enkele weken later blijft daar vaak niet veel meer van over. Ja, je wilt gewicht verliezen, maar je hebt niet altijd even goed geformuleerd hoe je dat gaat doen. Of je hebt je doelen onrealistisch hoog gesteld, en na de obligate nieuwjaarsrecepties ben je gewicht bijgekomen in plaats van afgevallen. En nu ben je een maand verder, en van dat joggen is ook niet veel in huis gekomen, want het heeft geregend en gesneeuwd, en momenteel zit je met een beginnende griep...  Wel, nu is het toch te laat. Better luck next year? Nee! Laat de moed niet zakken. Je kunt altijd een nieuwe start nemen. In  When: The Scientific Secrets of Perfect Timing beschrijft de auteur Daniel