Doorgaan naar hoofdcontent

Prikongeval - Controle van de bron

Onlangs heb ik in een onderneming de procedure rond prikongevallen onder de loep genomen. Er was op zich niets mis mee, maar er ontbrak toch een heel belangrijk aspect: de controle van de serostatus van de bron. Ik vond het zo merkwaardig dat dit in de procedure ontbrak, dat ik gegoogeld heb naar voorbeelden, en ook hier ontbrak dit onderdeel nogal eens. Dus schrijf ik er hier eens even over.



Heb je bloedcontact gehad, dan geven de procedures wel steevast aan dat je het slachtoffer moet controleren op hepatitis B, hepatitis C en HIV. De precieze schema's variëren nogal eens, en ik ga er hier niet in detail op ingaan. Maar sowieso duurt het bij een effectieve besmetting nog weken voordat het lichaam voldoende antistoffen heeft aangemaakt die detecteerbaar zijn bij een bloedtest. 

Veel zinvoller is het om (waar mogelijk) de bron op deze infectieziekten te controleren. Meestal weet je wel wie dat is (de meeste prikongevallen gebeuren bij het recappen van de naald die je zonet op iemand hebt gebotvierd), en als die geen hepatitis B, C of HIV heeft, gaat die je niet met een van deze infectieziekten kunnen besmetten.
Voor zulk een controle bij de bron ga je uiteraard wel de goedkeuring nodig hebben van die persoon (wat, jij bent zo stom om een naald te recappen maar ik moet mijn bloed laten aftappen?), dus best voorzie je in de procedure een standaarddocument dat je die persoon kunt laten tekenen. 

Maar het is zelfs niet eens altijd nodig om zelfs bij de bron een bloedafname uit te voeren. Dat heb ik in een andere onderneming recent nog uitgelegd. Er was daar namelijk wat ongerustheid opgetreden, omdat de arbeidsarts (ik dus) na een prikongeval buiten wondontsmetting geen verdere acties heb geadviseerd. Maar ik heb me tot ieders tevredenheid kunnen verantwoorden.

Ik heb bij deze casus telefonisch overlegd met het slachtoffer (de overenthousiaste prikker dus). Hij had net een vaccin geplaatst in de schoudergordelspier van de potentiële bron van bovenstaande levensgevaarlijke infectieziekten - zal ik hem patient zero noemen.

Het slachtoffer had zich hierna per ongeluk in de duim geprikt. Dit had vermeden kunnen worden, moest hij het spuitje rechtstreeks in de container hebben gedeponeerd in plaats van het dopje er terug op te willen plaatsen. Waarom blijft men dit toch doen? Het is nergens voor nodig. maar dat terzijde.

Sowieso is het besmettingsrisico bij een vaccinatie kleiner dan bij een bloedafname, omdat je niet in een bloedvat prikt maar in een spier, en er dus minder lichaamsvocht is waarin de vector kan meereizen naar een nieuwe gastheer.
Een controle op hepatitis B was ook niet nodig, want het slachtoffer was al beschermd hiertegen, eerder al geobjectiveerd via een titerbepaling. Eenmaal dat de titer positief is, blijft men levenslang immuun.

Resteren nog hepatitis C en HIV (het AIDS-virus). Ik wilde dit bevragen bij patient zero, maar dat bleek niet evident te zijn. Uiteindelijk heeft diens mama ons kunnen verzekeren dat haar zevenjarig zoontje, hier geboren en getogen, geen van beide aandoeningen had. Nooit ziek, nooit een bloedtransfusie gehad, en had bij haar weten ook geen onveilige seksuele activiteiten. Okee, ik zal eerlijk zijn, dat laatste heb ik niet expliciet nagevraagd.

Op basis van de gesprekken heb ik alleszins beslist dat in dit geval een bloedafname niet nodig was, noch bij het slachtoffer, noch bij de bron.

Populaire posts van deze blog

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski

Chloorgas

In de Jordaanse havenstad Aqaba zijn zeker twaalf mensen omgekomen en 250 anderen gewond geraakt bij een ongeval met een container met chloorgas. Het giftige gas kwam vrij toen de container tijdens het transport viel. Het ongeval vond plaats op 27 juni 2022. Een container met 25 ton chloorgas moest per schip naar Djibouti in de Hoorn van Afrika gebracht worden. Maar toen een kraan de container op het schip probeerde te plaatsen, stortte de container naar beneden en meteen kwam een grote gele gifwolk vrij. Bij het ongeval kwamen minstens twaalf mensen om het leven. Nog eens 250 anderen raakten gewond. De gewonden werden overgebracht naar twee openbare ziekenhuizen, een privéziekenhuis en een veldhospitaal. Chloor is bij kamertemperatuur een geelgroen gas met een typische, irriterende geur. Door afkoeling of door drukverhoging wordt het een heldere, amberkleurige vloeistof. Het wordt als vloeistof in aangepaste containers getransporteerd. Het kent vele toepassingen o.a. als bleekmiddel i