Doorgaan naar hoofdcontent

Het dodelijk sms'je

Haast elke dag zie ik wel iemand bellen terwijl hij of zij aan het rijden is; en elke keer erger ik me weer: waarom investeren ze niet even 50 euro in een handenvrij toestel? 


Maar eigenlijk maakt dat niet zoveel uit. Het is niet de hand die van het stuur af is die het bellen tijdens het rijden zo gevaarlijk maakt (het helpt natuurlijk ook niet), maar de aandacht die van de weg af is, en gericht op de spreker aan de lijn. Zoals uit onderzoek steeds duidelijker blijkt: de mens is een verschrikkelijke multitasker. Dus ofwel let je op de weg, ofwel geef je aandacht aan de beller. 

De sociale situatie is niet te vergelijken met de aandacht die je richt op een medepassagier, die wijselijk zijn mond houdt wanneer het verkeer wat te druk wordt, of behulpzaam "OH MIJN GOD EEN VRACHTWAGEN WE GAAN ERAAN" roept, wanneer je eventjes over de witte streep gaat (en werkelijk, mijn lieve echtgenote, het was nergens voor nodig om zo dramatisch te doen).

Het is - gelukkig maar - ook niet te vergelijken met het luisteren naar een radio of naar een audioboek, zoals ik onlangs nog heb vernomen toen ik op de rit naar Brussel luisterde naar A Deadly Wandering: A Tale of Tragedy and Redemption in the Age of Attention van Matt Richtel. In geen van beide opties is er sprake van sociale interactie, waardoor de aandacht minder sterk afdwaalt. Het is uiteraard nog altijd het beste dat je nergens naar luistert tijdens het rijden, maar het risico is alleszins een stuk lager dan bij bellen (al dan niet handenvrij) of, nog het ergste, sms'en tijdens het rijden. 

Sms'en tijdens het rijden? Wie is nu zo belazerd om dat te doen? Jaja, geef maar eerlijk toe, wie heeft niet al eens tijdens het rijden vluchtig gekeken naar een berichtje van je wederhelft ("Haal jij frieten vanavond?"), of zelfs vlotjes een antwoord getypt ("Nee hoor schat, ik zal straks wel snel even een gezonde maaltijd klaarmaken"*)?

Door dit alles verslechtert het rijgedrag, dat vergelijkbaar wordt met iemand die 0,8 promille alcohol in zijn bloed heeft. De vergelijking gaat wel niet helemaal op, omdat de aandacht van iemand die aan het sms'en is slechts tijdelijk afdwaalt, terwijl een dronken chauffeur de hele rit laveloos achter het stuur zit.

In ieder geval, ik probeer de laatste jaren het bellen terwijl ik aan het rijden ben te beperken; meestal neem ik gewoonweg niet op. Wanneer ik echt moet opnemen, ga ik ergens aan de kant staan. En ik ga zeker niet ontvangen sms-berichtjes bekijken; dat wacht maar totdat ik thuis ben.**

Dus ik hoop van harte dat iedereen die dit leest, ook voldoende sterk in zijn schoenen zal staan om dezelfde houding aan te nemen.

*Het werkelijke antwoord zal eerder "Ok" zijn, maar ik moet op mijn blog toch een beetje de schijn ophouden, niet?

**I'm lying! Ik zit nog steeds aan de lopende band te bellen tijdens het rijden, en een sms-berichtje is te belastend voor mijn nieuwsgierigheid om niet te bekijken. Ik weet dat het risicovol is, en dat ik het eigenlijk niet zou mogen doen, maar ik kan het niet laten! 

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd risico, en begin

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels