Doorgaan naar hoofdcontent

Kwaliteit en kwantiteit

Onlangs las ik onderstaande in Black Box Thinking: Why Some People Never Learn from Their Mistakes - But Some Do, van Matthew Syed; en ik denk dat ik het ook al eens gelezen heb in Fail Fast, Fail Often: How Losing Can Help You Win van Ryan Babineaux en John Krumboltz. Allebei heel goede boeken, by the way.



Een groep proefpersonen kreeg de opdracht om een zo mooi mogelijke pot te bakken. Ze mochten er zo veel of zo weinig maken als ze wilden, ze zouden slechts op één exemplaar, hun beste, beoordeeld worden.

Een andere groep kreeg dan weer de opdracht om zoveel mogelijk potten te bakken; ze zouden enkel beoordeeld worden op het aantal afgewerkte producten, ongeacht de kwaliteit ervan.

Maar na afloop van de test gingen de onderzoekers tóch voor beide groepen de kwaliteit ervan beoordelen (the sneaky bastards).

En wat bleek?

De kwantiteitsgroep leverde kwalitatief hoogstaander producten af dan de kwaliteitsgroep. Door het snel en vaak uitvoeren, vaak falen en leren uit de fouten, werden de proefpersonen uit de kwantiteitsgroep steevast beter in de uit te voeren handelingen.

De kwaliteitsgroep daarentegen was zeer minutieus bezig met elke pot, om er het perfecte product van te maken; maar doordat ze te weinig experimenteerden en uitprobeerden, werden ze nauwelijks beter.

Moraal van het verhaal: oefening baart kunst. En je moet geen schrik hebben om fouten te maken, want hierdoor leer je juist.

Ik ben er ook door gaan beseffen dat ik dezelfde fout maak als de kwantiteitsgroep. Zoals ik in een eerder blogartikel Reputatiemanagement al aangaf: ik publiceer de laatste tijd veel minder vaak omdat ik steeds een mooi afgewerkt product wil afleveren. Terwijl ik nochtans graag schrijf.

Dus bij deze heb ik beslist om opnieuw vaker uit de losse pols te bloggen, "warts and all".

En door het feit dat ik dit nu ook publiekelijk kenbaar heb gemaakt, is de kans ook groter dat ik me hier effectief aan hou. Heb ik ook ergens gelezen, maar ik ben vergeten waar. En nu ga ik dit dus niet zitten opzoeken. Yes, I'm a rebel.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...