Het disruptieve potentieel van het elektronisch geneesmiddelenvoorschrift

Een tijdje terug heb ik deelgenomen aan een interessante reeks workshops met Duval Union Consulting, over de digitale transformatie en de hiermee gepaard gaande disruptie.

Okee, dat klinkt wat moeilijk, maar het komt erop neer dat de maatschappij voortdurend evolueert. Bedrijven die zich hier onvoldoende op voorbereiden en zich continu vernieuwen en aanpassen, gaan ten onder. Dit gegeven is niet nieuw. Toen Henry Ford begin 20^e eeuw zijn Model T in massaproductie bracht, ging de paardenindustrie ten onder. Het gaat nu wel steeds sneller.

In ieder geval, sinds de workshops ben ik veel acuter bewust van jobs en processen die vatbaar zijn voor digitale disruptie.

Neem nu bijvoorbeeld het elektronisch geneesmiddelenvoorschrift.

Vanaf 1 januari 2018 zal alle medicatie die de huisartsen en specialisten voorschrijven, via een elektronisch voorschrift moeten gebeuren. De gegevens worden onmiddellijk opgeladen in een beveiligd online platform, Recip-e geheten. De patiënt krijgt hiervan een papieren afdruk met barcode, dat hij afgeeft aan de apotheker. Enkel in noodgevallen zal een handgeschreven voorschrift nog aanvaard worden.

De voordelen van dit systeem zijn legio. Er zijn minder menselijke vergissingen mogelijk. Voorschrijvers krijgen meer zicht op je therapietrouw. Het RIZIV krijgt meer inzicht in het voorschrijfgedrag. Fraude met papieren voorschriften die worden gekopieerd of vervalst, wordt quasi onmogelijk.

We zijn er wel nog niet helemaal. Niet alle artsen hebben al een elektronisch medisch dossier met bijhorende toegang tot het Recip-e platform. Gepensioneerde artsen hebben dit ook niet. Meerdere specialisten waaronder ook preventieadviseurs-bedrijfsartsen, hebben wel een elektronisch gezondheidsdossier, maar niet de Recip-e module. En wat doen de huisartsen bij huisbezoeken?

Ik heb in een aantal nieuwsberichten al verzuchtingen gelezen van apothekersorganisaties, voor wie dit alles niet snel genoeg gaat. Want voor hen is het ontegensprekelijk veel eenvoudiger, wanneer de arts gebruik heeft gemaakt van een elektronisch voorschrift. Gedaan met het ontcijferen van het onleesbaar doktersgeschrift.

Maar beseffen zij wel ten volle waar dit uiteindelijk naar toe kan leiden?

Wanneer echt àlle voorschriften volledig elektronisch opgesteld kunnen worden via een volledig online platform. Wanneer alle nodige informatie en uitleg via een automatisch algoritme meegeleverd kan worden. Wanneer dit systeem al onmiddellijk alle relevante tegenindicaties zoals allergieën en kruisreacties kan ontdekken, en dit melden aan de arts, met een advies voor een alternatief.

Wat verhindert dan om deze geneesmiddelen ook rechtstreeks aan de patiënt te laten leveren? In een realiteit waar Amazon al geruime tijd testen uitvoert met leveringen door drones. Waar in ons eigen land bpost participeert in Parcify, met leveringen op elke denkbare locatie aan mensen waar ze zich ook bevinden, door geolocatie van hun smartphone.

Nu al is de verkoop van (vaak nog vervalste of nagemaakte) geneesmiddelen via het internet uit de hand aan het lopen, wat de Orde der artsen, de Orde der apothekers, de Ligue des Usagers des Services de Santé en het Vlaams Patiëntenplatform noopte tot een gezamenlijk advies hiertegen. Maar het lijkt me vechten tegen de bierkaai. Hoe lang zal het nog duren vooraleer deze medicatie-Napsters evolueren naar een volwaardige iTunesapotheek?

Nee, moest ik apotheker zijn, ik zou me toch een beetje zorgen beginnen maken over de toekomst.