Doorgaan naar hoofdcontent

Vier tips om je gezicht minder aan te raken


Hou 1,5 meter afstand. Check. Was regelmatig je handen. Check. Raak je gezicht niet aan. Oeh, dat is al een heel stuk moeilijker, niet? Volgens psychologisch onderzoek raken mensen gemiddeld 16 (zestien!) keer per uur hun gezicht aan. En het is zo dat men zichzelf kan besmetten met het SARS-CoV-2 virus. Dus hou daarmee op. Maar het is een onbewuste gewoonte die heel moeilijk te doorbreken blijkt. Dus in dit artikel enkele tips.


Ok, ik wil eerst toch nog even duidelijk zijn. Ten eerste: het grootste risico op besmetting is via droplet transmissie: een zieke hoest of niest, en je staat op minder dan 1,5 meter er vandaan. Dus hou afstand. En ten tweede: het tweede risico op besmetting is door het aanraken van voorwerpen/oppervlakken waar recent een zieke persoon op heeft gehoest of heeft aangeraakt met ongewassen handen. Dus als je regelmatig je handen wast, is het risico op besmetting ook weer een aantal grootteordes kleiner. Nadat je je handen gewassen hebt, mag je je gezicht zoveel bepotelen als je wilt. Totdat je weer voorwerpen (zoals deurklinken, bureauoppervlakken - of andermans hand) gehanteerd hebt uiteraard.

Tip 1 - Herken de triggers
Hou je eigen gedrag gedurende een aantal uren oplettend in het oog. Of vraag aan een huisgenoot om dat te doen - je kinderen zitten zich mogelijk steendood te vervelen, het zal voor hen wellicht een leuk spelletje zijn om mama of papa enkele uren te bespioneren en nota's te maken wanneer en hoe je je gezicht aanraakt.
Misschien gebruik je je handen als kinsteun, of zit je regelmatig peinzend je ooghoek te strelen, of peuter je de hele tijd onbewust in je neus (de kans is groot dat je kinderen deze laatste activiteit gaan rapporteren, ongeacht of je dit nu daadwerkelijk doet of niet).
Op basis hiervan kun je gerichte acties gaan nemen om dit bewust te onderdrukken.

Tip 2 - Hou je handen bezig
Door je handen bezig te houden met een stressbal of een ander voorwerp zoals bijvoorbeeld een balpen, kun je het aantal keren dat je je gezicht aanraakt verminderen en triggers minimaliseren. Maar vergeet niet om dat voorwerp regelmatig schoon te maken en te ontsmetten.
Niet je ding? Als je je handen niet direct nodig hebt, dan kun je ze ook onder je armen of onder je benen "vastklemmen".
Het gebruik van (sterk) geurende zeep of lotion kan ook helpen. Als je je handen dan dicht bij je gezicht brengt, maakt de geur je er bewust van. Hou er wel rekening mee dat je na een tijdje die geur gaat beginnen haten…

Tip 3 - Papieren zakdoekjes
Moet je toch ab-so-luut ge gezicht aanraken? Heb je die onweerstaanbare jeuk aan je linkeroog die maar niet weggaat? En hoe meer je probeert er niet aan te denken, hoe sterker de drang wordt, en hoe meer het je gedachten gaat beheersen tot uiteindelijk… heb je ook jeuk gekregen tijdens het lezen van de voorgaande zinnen?
Wel, hou hiervoor een doosje met papieren zakdoekjes bij de hand, en gebruik dat om te wrijven, krabben of peuteren in plaats van je vingers.

Tip 4 - Relax
Met al die richtlijnen zou je nog obsessief gedrag beginnen vertonen, met continu gedachten in je hoofd "gezicht niet aanraken, gezicht niet aanraken, …" en het angstzweet dat je uitbreekt wanneer je dat onvermijdelijk tóch weer eens gedaan hebt. Al die stress is niet gezond. Dat heeft een negatieve impact op je immuunsysteem. Dus hoe meer je gestrest bent, hoe minder je lichaam het vermogen vermindert om infecties te bestrijden. Eh, dat laatste had ik misschien beter niet gezegd, nu begin je daar waarschijnlijk ook over te stressen…
Besteed dus ook aandacht aan relaxatieoefeningen, via meditatie of mindfulness technieken. Hoe relaxter je bent, hoe minder je geneigd bent om je gezicht aan te raken.

En zoals ik hoger al aangaf: wanneer je handen proper zijn, mag je gerust je gezicht aanraken. Hou dus voldoende afstand en was regelmatig je handen, en dan komt het wel in orde.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...