Doorgaan naar hoofdcontent

Testen op het coronavirus

SARS-CoV-2 virus testen. Iedereen wilt ze. Maar niemand krijgt ze vast. Of toch? Hoe zit het met die snelle zelftesten? En kunnen ze het nu niet in het bloed gaan detecteren? Ik geef een overzicht van de huidige stand van zaken (05/04/2020).


1 Er zijn van bij de aanvang van deze coronacrisis de “klassieke” neusuitstrijkjes (PCR analyse op een nasofaryngeaele swab): die kan men uitvoeren vanaf de besmetting tot aan de genezing. Maar omwille van een tekort aan materiaal en testcapaciteit zijn deze nu voorbehouden voor zorgpersoneel in ziekenhuizen of erg zieke mensen. Ze hebben sinds vorige vrijdag de capaciteit wel kunnen verhogen van 3 à 4000 naar 10.000 testen per dag. Maar daar zal in eerste instantie zorgpersoneel in woonzorgcentra mee getest worden.

2 Sinds enkele weken is er ook een snelle antigentest (ook in de neus): meer specifiek gaat het over de COVID-19 antigen Respi-Strip van de firma Coris Bioconcept. Deze kan binnen een tijdsspanne van 15 minuten de aanwezigheid van virale antigenen detecteren. Maar ook al geeft het bedrijf aan dat de test 100% betrouwbaar is, de waarheid is meer genuanceerd. Zij hebben het over de specificiteit. Dat betekent dat bij iemand die niet besmet is, de test ook nooit een positief resultaat zal geven (= 100% specificiteit). Het heeft echter een behoorlijk lage sensitiviteit, van 60%. Dat betekent dat bij testen op tien besmette mensen deze test vier keer een negatief resultaat aanbrengt. Het heeft wel een uitstekende positief predictieve waarde. Dit betekent dat bij een positief testresultaat dit ook effectief betekent dat de patiënt ziek is. Omwille hiervan is deze test zinvol als eerste screening (“wie is zeker besmet”), met hierna een neusuitstrijkje bij de vermoede gevallen die toch een negatief resultaat geven. Maar als apart screeningsmiddel voor bedrijven is het niet bruikbaar, gezien men dus zo 4 op de 10 besmettelijke mensen toch zou laten werken.

3 De serologische testen (via bloedonderzoek): na minstens 7 dagen besmetting gaan bij deze mensen antilichamen circuleren in het bloed; IgM in de acute fase en IgG bij immuniteit. Zulke testen worden bvb. ook gebruikt na een prikongeval of om te checken of iemand voldoende beschermd is na een vaccinatiereeks. Deze test is echter nog in validatiefase; men moet eerst zeker zijn dat de test voldoende betrouwbaar is. Zodra dit het geval is, zal dit een zeer nuttig instrument zijn om op grote schaal in kaart te brengen wie besmet is geweest met SARS-CoV-2 en dus (toch minstens voor meerdere maanden) de ziekte COVID-19 niet meer kan doormaken.

4 Er zijn al een tijdje commercieel beschikbare zelftesten (via bloedonderzoek): deze zijn net zoals de nog te valideren serologische testen (zie 3) ook gebaseerd op een detectie van IgM en IgG tegen het SARS-CoV-2 virus. Ze zijn echter erg onbetrouwbaar, met een sterk variërende specificiteit en sensitiviteit. Omwille hiervan heeft het FAGG (het Federaal Agentschap voor Geneesmiddelen en Gezondheidsproducten) recent zelfs besloten om in het belang van de volksgezondheid deze snelle diagnosetests gedurende 6 maanden te verbieden via Koninklijk besluit, zie ook in hun nieuwsbericht.

Het evolueert snel. Hopelijk zijn de serologische testen snel gevalideerd en kunnen ze ook snel opgeschaald worden. Dit zal toelaten om te detecteren wie met een gerust hart het werk opnieuw kan opnemen.

Populaire posts van deze blog

Apenpokken - stand van zaken

Apenpokken zijn wereldwijd in opmars, ook in België. Wat is het, hoe wordt het overgedragen, wat zijn de preventiemaatregelen en wat is de huidige stand van zaken in België? Sinds de laatste keer dat ik erover schreef begin juli, is de situatie wat gewijzigd. Onderstaand artikel geeft een overzicht. Wat zijn Apenpokken Monkeypox of Apenpokken (MPX) wordt veroorzaakt door het monkeypoxvirus (MPXV), dat behoort tot de familie van de orthopoxvirussen (waartoe ook het pokkenvirus behoort). Tot nu toe kwam de ziekte vooral voor in beboste delen van Centraal- en West-Afrika, met sporadisch gevallen in andere landen, gelinkt aan een reis naar deze gebieden. Sinds begin mei 2022 verspreidt de ziekte zich echter in Europa en daarbuiten, waarbij besmettingen vooral voorkomen bij mannen die seksuele contacten hebben met mannen, maar niet uitsluitend. Hoe raakt men besmet Om besmet te geraken door het apenpokkenvirus moet men nauw contact hebben met een besmettelijke of ziek persoon. Dit kan optre

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels