Hoe moeilijk kan het zijn om een half uur vrij te houden, om eventjes tussendoor een blogartikel te schrijven, een dat NIET verband houdt met je-weet-wel wat?
Behoorlijk moeilijk, as it turns out.
Ik denk dat veel mensen hier nu opnieuw mee geconfronteerd worden; het is opnieuw pompen of verzuipen. Snel schakelen, snel beslissen, informatie opzoeken en op basis daarvan advies verlenen. En de volgende dag mag alles opnieuw, want dan zijn er nieuwe richtlijnen of nieuwe cijfers en waar blijft die levering? En gezien iedereen hetzelfde doormaakt, is er ook een exponentiële toename van vragen, mails en vergaderingen.
Dus dan werken de normale technieken niet, zoals je zorgvuldig opgestelde takenlijst, of je grafisch vormgegeven opvolgmiddel voor je doelen (zoals schrijven). En dan helpt het ook niet dat je "een half uur schrijven" inplant als activiteit in je agenda, want de mails, telefoons, sms-sen, whatsapp-berichten en Teams calls trekken zich daar niets van aan, en blijven binnenstromen. Werktijd blijkt door het telewerken een nog vager afgelijnd begrip dan wat het eerder al was. En uiteraard is à lles dringend en belangrijk.
Of is dat zo?
Er is altijd wel méér dat gedaan kan worden. Maar je bent geen machine. Beperk dus het aantal keren per dag dat je je mails bekijkt. Beoordeel voor elke meeting of jij erop aanwezig moet zijn. Zet je telefoon af en toe op "niet storen".
Kom af en toe even tot bezinning. Haal even wat adem, doe misschien een korte wandeling. De wereld zal in tussentijd heus niet vergaan.
Okee, maar nu back to business! Drie missed calls en 13 nieuwe mails in het voorbije kwartier - ik moet dringend mijn achterstand inhalen!