Doorgaan naar hoofdcontent

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS, dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren!

Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit.



Voetinbinden

Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van welstand, want vrouwen met lotusvoetjes konden amper lopen. Mannen vonden het ook super sexy. Vrouwen vonden het eerder super pijnlijk; en één op de tien stierf door complicaties aan bloedvergiftiging. De praktijk is pas buiten de wet gesteld in 1911.


Onze "lotusvoeten"

Barbaars he? Wat denk je; met alle chinezen, maar…? Think again.

Het dragen van hoge hakken zorgt voor een onnatuurlijke vorm van je voeten. Bij een veelvuldig gebruik kan je voet er zelfs van misvormen. Je lichaamsgewicht komt terecht op de voorvoet, waardoor deze overbelast kan geraken. Je balanspunt wordt ook naar voren verplaatst, waardoor je moet compenseren. Dit kan leiden tot overbelasting van de onderrug. Ook raken de achillespezen ingekort, en leidt het tot vervroegde slijtage van je knieën.



Vanuit ergonomisch oogpunt is het schandalig om dergelijke schoenen te ontwerpen, en krankzinnig om ze te dragen. Maar toch gebeurt het, en wordt de pijn verbeten omwille van een cultureel ingegeven schoonheidsideaal. En we staan er niet eens bij stil, we beschouwen het als "normaal".

Ik vraag me af of toekomstige historici beelden gaan bekijken van onze huidige maatschappij, en zich bedachtzaam in de haren gaan krabben. Hoe heeft een schoonheidsideaal toch ooit in zulke mate kunnen ontsporen? …

Om terug te komen op het huidige artikel op VRT NWS: ik vrees dat Hilde Colpaert (conservator van het schoenenmuseum Eperon d'Or in Izegem) gelijk heeft: schoenen met hakken zullen nog niet echt hebben afgedaan.

Populaire posts van deze blog

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i