(Arbeids)geneeskundige sprokkels

Ik had onlangs enkele dagen vakantie. Ik heb die tijd gebruikt om mijn abonnementen eens onder de loep te nemen. Zo bespaar ik meer dan 500 euro per jaar. Een boek dat ik onlangs las, " Critical Thinking: How to Effectively Reason, Understand Irrationality, and Make Better Decisions ", had het in een hoofdstuk over het "gevaar" van abonnementen. Uit onderzoek blijkt dat mensen deze vorm van betalen graag hebben, en verkiezen boven een "betaling per gebruik". Het verklaart het succes van providers zoals Spotify en Netflix: je betaalt een vast bedrag per maand, ongeacht hoeveel (of hoe weinig) je de dienst gebruikt.  Dit geeft een gevoel van rust. Je hoeft niet elke keer dat je een lied beluistert, of een serie bingewatcht, in je achterhoofd bezig te zijn met de kost ervan. Zulk een comfort weegt nog sterker door bij de beslissing of je een fitnessabonnement gaat nemen, dan wel zou betalen per keer dat je de apparatuur gebruikt. Het is al erg genoeg dat je ...

De coronakilo's zijn er ook bij mij bijgekomen. Ik zit op mijn hoogste gewicht sinds 2013, met een BMI van 25,3 - overgewicht dus! Mijn opvolglijsten en actieplannen werken doorgaans goed, maar niet in tijden van corona. Het gewicht dat ik in de weekends en vakantieperiodes erbij kwam, compenseerde ik door tijdens de werkweek quasi niets te eten, enkel 's avonds. Blijkt sinds enkele jaren in plaats van "onverantwoord ongezond" plots "hip and trendy" geworden te zijn, onder de noemer "intermittent fasting". Nou nou. Maar door al dat telewerk is de verplaatsing tot aan de keuken zeer laagdrempelig geworden, en - ik moet het toegeven - ik heb de laatste maanden tegen de avond ook een lagere zelfbeheersing (na een hele dag beslissingen nemen val ik terug op automatische piloot), dus de koekjes, snoep en chips krijgen een gevaarlijk lage kasthalfwaardetijd. Het jaar telt nog slechts 50 dagen. En gezien ik telkens in november en december in gewicht toene...

Ik moet het even kwijt. Er is veel trammelant geweest rond de lange rijen aan de Ikea's en Actions op zaterdag, en de overvolle winkelstraten in Brussel en Antwerpen, nog net voor de nieuwe lockdown. Veel onbegrip (waarom nemen de mensen hun verantwoordelijkheid toch niet op?) en vermanende vingers (waarom zit men er nu ook nog reclame voor te maken?). But what did you expect? De enige reden dat ik het voorgaande weekend zelf niet aan een winkel in de rij stond te wachten, was dat ik met alle info die ik opvolgde deze lockdown al enkele weken zag aankomen, ik had dus al ruim voldoende toiletpapier gestockeerd. Bij een (al dan niet ernstig) arbeidsongeval gaat men zo ook wel eens met de vinger wijzen. "Waarom heeft die niet de veiligheidsvoorschriften gevolgd?" of "Waarom heeft de ploegbaas daar geen stokje voor gestoken?" Ik vind dat een foute benadering. Het zijn niet enkel "de Belgen" die achterpoortjes zoeken voor elke regel, dat is eigen aan de men...