Doorgaan naar hoofdcontent

Het belangrijkste woord

Wat is voor jou het belangrijkste woord? Het woord dat, wanneer je het hoort, steevast een reactie bij je uitlokt. Dat je gegarandeerd oppikt in een gesprek, ook al ben je er met je aandacht niet bij. Dat zowel op een bewust als onbewust niveau heel sterk met je resoneert, waar je je ook op emotioneel vlak sterk verbonden mee voelt. Voordat je verder leest, denk er eens goed over na. 


Nee, het is niet zoiets als "liefde", "geluk" of "vrede". En ook niet "bedankt" (ook al moet ik eraan toevoegen dat dit woord inderdaad best belangrijk is). Het is ook geen schuttingswoord zoals "fuck" of "godverdomme", of een alarmwoord zoals "brand!" of "hatsjie!" (😉). Out of ideas?

Het is je eigen voornaam.

Dit is niet mijn persoonlijke mening; het is een feit, gestaafd door uitgebreid wetenschappelijk onderzoek. Het horen van je eigen voornaam doet iets met je. Zelfs in een rumoerige zaal, zelfs wanneer je heel geconcentreerd in een ander gesprek betrokken bent: iemand roept je naam, en je brein pikt het automatisch en moeiteloos op uit de ruis. Je eigen naam is voor jou het belangrijkste woord dat er bestaat.

Dat geldt ook voor het lezen van je naam. En nu kom ik aan het punt dat ik hier wil maken. Onlangs nog zag ik een mailcommunicatie passeren waarin de voornaam van de geadresseerde verkeerd geschreven was. Er zijn nog verzachtende omstandigheden voor een typfout, maar dergelijke spellingsfouten gebeuren in mijn ervaring nogal eens bij mensen met een ongebruikelijke of een iets anders dan doorgaans geschreven naam. Met een i in plaats van een y, bijvoorbeeld.

En full disclosure, ik heb ook al eens "Nikki" geschreven aan een Niki, en "Wendy" aan een Wendie. Waarop ik me wel heb gecorrigeerd, toen het me vervolgens opviel. Ja, ik spam die persoon dan met een extra mail, enkel om iets te zeggen à la "eh, ik bedoel natuurlijk Wendie, niet Wendy". Want dat woord is het belangrijkste woord in de mail, het is dus een fout die ik niet wil laten staan.

Nu, een drama is het natuurlijk ook weer niet. Mij overkomt het ook wel eens, "Edelaert" bijvoorbeeld, of "Edhelhart". En het is ook niet zo dat ik dan full Hulk ga. Maar het ergert me wel een beetje. De correcte schrijfwijze van mijn naam zie je in het mailadres, welke excuus heb je dan om die verkeerd te schrijven, zeker wanneer dat meerdere keren gebeurt? Dus ja, zelf let ik daar wel op, het vergt ook weer geen grote krachtinspanning hé.

Ik wil dus maar meegeven als tip: wanneer je iemand een mail stuurt, let je er best op dat je diens naam correct schrijft. Dat is een elementaire beleefdheid. Een fout zal zeker niet doelbewust zijn, het zal eerder slordigheid zijn, maar hoe dan ook geef je daarmee de ongeschreven boodschap: "Jij bent voor mij niet belangrijk".

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...