Doorgaan naar hoofdcontent

Gsm's doden tieners!

Recent heb ik een artikel gelezen met ontstellend nieuws. Tieners die voortdurend hun gsm gebruiken, slapen slechter en zijn sneller gestresst en vermoeid dan weinig bellende leeftijdgenoten. Een tijd geleden had ik al gelezen dat gsm's mogelijk interfereren met het normale slaappatroon, dus las ik dit artikel vol interesse.


De Zweedse onderzoekers deelden 21 jongeren tussen 14 en 20 jaar oud in twee groepen in: een controlegroep die per dag minder dan vijf telefoontjes of sms-sen pleegden, en een experimentele groep die meer dan 15 telefoontjes en/of sms-sen afhandelden. Wat bleek dus: de groep die veel belde, voelde zich onrustiger, ging meer stimulerende drankjes drinken, had meer moeite om in slaap te vallen en sliep slechter. Ook waren de veel bellende tieners vatbaarder voor stress en vermoeidheid.
De Zweedse onderzoeker dr. Gaby Badre meent dat er een verband lijkt te bestaan tussen intensief gebruik van een mobiele telefoon en ongezond gedrag zoals roken, snuiven en het gebruik van alcohol. Hij wil jongeren waarschuwen voor de negatieve gevolgen van veel bellen.

Wat mij dus in eerste instantie bijbleef is dat de gsm zo ongezond is als roken, snuiven en (overmatig) drinken. Ik stond al bijna op het punt om het onding uit het raam van de tweede verdieping te kieperen, toen me het aantal proefpersonen opviel. 21! Dus op basis van de opmerkingen van eenentwintig pubers is zulk een studie gebaseerd? Sorry hoor, maar 21 proefpersonen is gewoonweg belachelijk weinig. Dit aantal wordt dan nog verdeeld over twee groepen. Op groepen van tien en elf proefpersonen kun je voor zulke dingen geen statistiek doen. Compleet objectiveerbare laboresultaten, celonderzoeken, tot daar aan toe. Vragenlijsten ingevuld door subjectieve proefpersonen, no way. Het is niet eens een dubbelblind studie, want de proefpersonen weten maar al te goed of ze al dan niet gebruik maken van de gsm. En dan zijn het nog tieners ook, waarvan vijftien meisjes! Ik weet uit eigen ervaring dat tienermeisjes ver-schrik-ke-lijk theatraal kunnen zijn (zie bvb. mijn blogartikel "Ik haat bloedafnames"). "Heb je meer stress nu je veel hebt gebeld?" "O, ja! Ik heb geen oog dichtgedaan! Ik ben keimoe!"

De populaire pers gaat een artikel nogal eens verkeerd interpreteren, of een artikel van bedenkelijke kwaliteit opvissen uit de anonieme poel van onderzoeken. Als klap op de vuurpijl geven ze het onderwerp een spectaculaire titel, en verkondigen het als de absolute waarheid. Zo was er bijvoorbeeld het artikel "laserprinter even schadelijk als sigaret" (zie mijn blogartikel "rokende printers"). Nu, het artikel over de gsm's had een minder spectaculaire titel, "Excessive Mobile Phone Use Affects Sleep In Teens, Study Finds". Vandaar mijn innovatiever alternatief.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...