Recent heb ik een artikel gelezen met ontstellend nieuws. Tieners die voortdurend hun gsm gebruiken, slapen slechter en zijn sneller gestresst en vermoeid dan weinig bellende leeftijdgenoten. Een tijd geleden had ik al gelezen dat gsm's mogelijk interfereren met het normale slaappatroon, dus las ik dit artikel vol interesse.
De Zweedse onderzoekers deelden 21 jongeren tussen 14 en 20 jaar oud in twee groepen in: een controlegroep die per dag minder dan vijf telefoontjes of sms-sen pleegden, en een experimentele groep die meer dan 15 telefoontjes en/of sms-sen afhandelden. Wat bleek dus: de groep die veel belde, voelde zich onrustiger, ging meer stimulerende drankjes drinken, had meer moeite om in slaap te vallen en sliep slechter. Ook waren de veel bellende tieners vatbaarder voor stress en vermoeidheid.
De Zweedse onderzoeker dr. Gaby Badre meent dat er een verband lijkt te bestaan tussen intensief gebruik van een mobiele telefoon en ongezond gedrag zoals roken, snuiven en het gebruik van alcohol. Hij wil jongeren waarschuwen voor de negatieve gevolgen van veel bellen.
Wat mij dus in eerste instantie bijbleef is dat de gsm zo ongezond is als roken, snuiven en (overmatig) drinken. Ik stond al bijna op het punt om het onding uit het raam van de tweede verdieping te kieperen, toen me het aantal proefpersonen opviel. 21! Dus op basis van de opmerkingen van eenentwintig pubers is zulk een studie gebaseerd? Sorry hoor, maar 21 proefpersonen is gewoonweg belachelijk weinig. Dit aantal wordt dan nog verdeeld over twee groepen. Op groepen van tien en elf proefpersonen kun je voor zulke dingen geen statistiek doen. Compleet objectiveerbare laboresultaten, celonderzoeken, tot daar aan toe. Vragenlijsten ingevuld door subjectieve proefpersonen, no way. Het is niet eens een dubbelblind studie, want de proefpersonen weten maar al te goed of ze al dan niet gebruik maken van de gsm. En dan zijn het nog tieners ook, waarvan vijftien meisjes! Ik weet uit eigen ervaring dat tienermeisjes ver-schrik-ke-lijk theatraal kunnen zijn (zie bvb. mijn blogartikel "Ik haat bloedafnames"). "Heb je meer stress nu je veel hebt gebeld?" "O, ja! Ik heb geen oog dichtgedaan! Ik ben keimoe!"
De populaire pers gaat een artikel nogal eens verkeerd interpreteren, of een artikel van bedenkelijke kwaliteit opvissen uit de anonieme poel van onderzoeken. Als klap op de vuurpijl geven ze het onderwerp een spectaculaire titel, en verkondigen het als de absolute waarheid. Zo was er bijvoorbeeld het artikel "laserprinter even schadelijk als sigaret" (zie mijn blogartikel "rokende printers"). Nu, het artikel over de gsm's had een minder spectaculaire titel, "Excessive Mobile Phone Use Affects Sleep In Teens, Study Finds". Vandaar mijn innovatiever alternatief.