Doorgaan naar hoofdcontent

Heb je apneu?

Een tijd geleden heb ik het gehad over slaapapneu en rijgeschiktheid, in mijn blogartikel Luide Snurkers. Onlangs nog heb ik gelezen dat apneu-patiënten door hun slaapgebrek een zevenmaal grotere kans op verkeersongelukken hebben. Ik weet wel niet of de onderzoekers rekening hebben gehouden met het feit dat een aantal van die apneuers ook behoorlijke drinkebroers zijn (en ik meen me te herinneren dat alcohol en rijden ook niet zo goed samengaan), maar dat terzijde.
Zoals ik dus al in het eerder blogartikel had uitgelegd, stokt bij apneu de ademhaling tijdens de slaap geregeld meer dan 10 seconden. De hersenen krijgen in de smiezen dat hun zuurstofvoorraad behoorlijk aan het slinken is, en ze trekken aan de alarmbel. De arme apneu-patiënt zal zo tal van keren tijdens de nacht door de eigen hersenen gewekt worden (meestal zonder dit te merken), en is hierdoor vaak 's morgens niet uitgerust. Hij of zij heeft daardoor een kleiner concentratievermogen en een groter risico om achter het stuur in slaap te vallen.

Arbeidsongeschiktheid komt bij mensen met apneu opvallend veel voor: zo'n 30 procent. Het aantal apneu-patiënten in België wordt ergens tussen de 45.000 en 60.000 geschat. Ruim de helft daarvan loopt onbehandeld rond - of ligt ergens te slapen. De vrij vage klachten, zoals slaperigheid, prikkelbaarheid, vergeetachtigheid en hoofdpijn, worden vaak verward met een burn-out of depressie, of natuurlijk ook het populaire chronisch vermoeidheidssyndroom.

Maar nu het goede nieuws: slaapapneu is redelijk goed te behandelen, soms al door het dragen van een neusclip of een beugeltje. Bij de ernstige vorm wordt vaak gekozen voor een zogenaamde continue positieve drukbeademing, dit heet ook wel CPAP. Dit is een soort omgekeerde stofzuiger, die met slang en neuskap een overdruk geeft in de neus-keelholte, waardoor deze niet langer kan dichtklappen.

Maar goed. Iedereen voelt zich wel eens vermoeid, of prikkelbaar, of is wel eens vergeetachtig, maar dit betekent natuurlijk niet automatisch dat je slaapapneu hebt. De enige methode om dit met volstrekte zekerheid te gaan bepalen, is een polysomnografie (een duur woord voor slaaponderzoek). Dit omvat wel een nachtje in het ziekenhuis, met voorafgaand een gesprek met een pneumoloog en soms zelfs een psycholoog (voor de moeilijke gevallen). Het is dus nuttig om de kans dat dit allemaal nodig is, op voorhand in te gaan schatten.

Eén manier om slaapapneu te gaan evalueren is door aan je wederhelft te vragen of je snurkt. En belangrijker, of je soms stopt met ademen... (niets te horen)... (leeft hij nu nog)... PLOTS wat knorrende geluiden maakt, je omdraait of zo, en dan zalig verder snurkt. En dit minimaal vijf maal per uur, de ganse nacht door.

Geen wederhelft, of zit die 's nachts ook gelukzalig te ronken in plaats van vol spanning naar je al dan niet stokkende ademhaling te luisteren? Dan zijn er een aantal risicofactoren voor het hebben van slaapapneu, die je wellicht interessant zult vinden. Veel alcohol drinken bijvoorbeeld is zo een risicofactor. In dat geval is de behandeling simpel. Minder alcohol drinken. Indien dit je probleem was, gelieve dan de vergoeding voor deze raadpleging aan mij op te sturen. Ik aanvaard ook Visa, Mastercard en Paypal.

Een andere belangrijke risicofactor voor slaapapneu is overgewicht. Is je BMI boven de 30, je buikomtrek (waist circumference) boven de 94 (man) of 80 (vrouw), of is je verhouding tussen buikomtrek en heupomtrek (waist-hip-ratio) boven de 0,9 (man) of 0,8 (vrouw)? Dan heb je een verhoogd risico op slaapapneu. De behandeling is ook weer simpel. Afvallen. Wederom, indien dit je probleem was, gelieve de vergoeding voor deze raadpleging aan mij op te sturen.

Nu, bovenstaande factoren verhogen dan wel het risico, maar je kan een volstrekte geheelonthouder zijn, en een wespentaille hebben, en toch slaapapneu hebben.
Er zijn een aantal methodes om in te schatten in welke mate je slaperig bent. Als je bvb. tijdens het lezen van deze tekst in slaap bent gevallen, ben je te slaperig. En bovendien een barbaar. Hoe is het mogelijk, in slaap vallen bij het lezen van mijn tekst!

Zoek je een meer gestandaardiseerde methode, dan heb je nog de Epworth schaal.

Vul onderstaande lijst zo correct mogelijk in met een cijfer van 0 tot 3:
0 = ik zal nooit indommelen
1 = er is een kleine kans tot indommelen
2 = er is een redelijke kans tot indommelen
3 = de kans is groot dat ik indommel

1. Zitten en lezen:
2. TV kijken:
3. Zitten, inactief zijn in een publieke plaats (bvb. vergadering, theater):
4. Als passagier in een wagen gedurende een uur zonder onderbreking:
5. Als u gaat liggen na de middag (indien de omstandigheden het toelaten):
6. Zitten en praten met iemand:
7. Rustig zitten na een middagmaal zonder alcohol:
8. In de wagen wanneer deze stilstaat gedurende enkele minuten:

Als je een totale score hebt van 11 of meer, ben je te slaperig, en moet je je huisarts contacteren voor verdergaand onderzoek. Maar vooraleer je dat gaat doen, vergeet zeker niet de vergoeding voor mijn evaluatie aan mij op te sturen. Zoals ik al aangaf, ik aanvaard ook Visa, Mastercard en Paypal. En ga nu maar lekker slapen.

Populaire posts van deze blog

Nieuwe publicatie: Verzameling van de rechtspraak over psychosociale risico's op het werk (2016-2023)

In een gezamenlijke inspanning hebben de Algemene Directie Humanisering van de Arbeid van de FOD Werkgelegenheid en academici een uitgebreide verzameling samengesteld van rechtspraak gerelateerd aan psychosociale risico's op het werk. Dit document, dat de periode van 2016 tot 2023 beslaat, biedt inzicht in hoe rechtbanken omgaan met de gewijzigde wetgeving sinds 2014 over deze materie. Het is bedoeld om preventieadviseurs en anderen die met deze problematiek te maken hebben, direct naar relevante casussen en thema’s te leiden. Afbeelding: Studievoormiddag van de FOD Werkgelegenheid. Bron: Youtube. De toenemende relevantie van psychosociale risico's Met een historisch hoog aantal langdurig afwezige werknemers in België, onderstrepen psychosociale risico's op het werk – zoals stress, burn-out, en pesterijen – de noodzaak voor een effectieve aanpak en preventie. De wet van 4 augustus 1996, die werknemersbescherming biedt, en de significante wijzigingen in de wetgeving si

Controles op veiligheid van opblaasbare attracties

Opblaasbare attracties zoals springkastelen zijn een populaire aanvulling op ( bedrijfs )evenementen, maar recente incidenten en controles hebben veiligheidsproblemen aan het licht gebracht. Deze zorgen hebben geleid tot een aankondiging door de FOD Economie om toekomstige evenementen strenger te gaan controleren.   Veiligheidsrichtlijnen en regelgeving Aanbieders van opblaasbare structuren, zoals springkastelen en obstakelparcours, moeten de veiligheid van hun diensten garanderen. Dit houdt in dat zij zich moeten houden aan specifieke regelgeving, waaronder het Koninklijk Besluit betreffende de uitbating van speelterreinen en het Koninklijk Besluit voor de organisatie van actieve ontspanningsevenementen. Deze wetten stellen duidelijke eisen aan de veiligheid en het toezicht op deze attracties.   Veelvoorkomende veiligheidsproblemen Enkele van de meest zorgwekkende bevindingen door de FOD Economie omvatten: Onvoldoende schokdemping: Een geschikte schokdempende ondergr

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels