Doorgaan naar hoofdcontent

Made in Mexico

Mexico heeft dus een nieuw griepvirus. Tss, is het in de wereld nog niet erg genoeg met de economische crisis, de milieuvervuiling en het broeikaseffect? Wat heeft Mexico bezield om op zulk een moment af te komen met een nieuwe griep? Werkelijk!
Aan de andere kant, het geeft me wel weer een onderwerp voor mijn blog. Zo zie je maar weer, op kosmische schaal blijft alles in balans.

Het "griepvirus" bestaat eigenlijk uit een groep van verschillende varianten van het influenzavirus. Het zijn meestal type A influenzavirussen, maar ook type B en in nog mindere mate type C.
De eiwitmantel van de influenzavirussen is verschillend. Op basis hiervan worden ze verder onderverdeeld. De "H" verwijst naar het type hemagglutinine in de eiwitmantel en "N" naar het type neuraminidase. De combinatie van H en N geeft naam aan het subtype van het virus, bijvoorbeeld H1N1. Bij mensen betreft het drie verschillende H's en twee N's: H1, H2 en H3 en N1 en N2.
Nu, deze eiwitten muteren aan de lopende band. Hierdoor kun je telkens weer "de griep" krijgen; het immuunstelsel moet telkens weer specifieke antilichamen tegen de nieuwe virussen aanmaken.
Dit proces noemt men "antigenic drift", en het leidt tot het jaarlijkse griepseizoen. Hoe meer het nieuwe griepvirus verschilt, hoe moeilijker voor het immuunsysteem om snel deze boosdoener te herkennen en antilichamen aan te maken. Dit bepaalt de ernst van het griepseizoen.
Wanneer er een geheel nieuw subtype virus verschijnt, spreekt men van "antigenic shift". Dit virus is zodanig verschillend, dat het quasi gegarandeerd leidt tot een pandemie, een wereldwijde uitbraak.
Een antigenische shift gebeurt gemiddeld om de 70 jaar (meen ik me toch te herinneren.) De vorige pandemie is de Spaanse Griep van 1918-1919, reken dus maar uit!
(Wel, eigenlijk was er in 1868-1969 nog een pandemie: de Hong Kong griep, maar die woedde voornamelijk in Azië; bovendien is het dramatische effect behoorlijk minder als ik vanaf dan 70 jaar laat bijtellen: "Wat, komt de volgende pandemie in 2038? Pff, who cares!").
In ieder geval, zo'n antigenische shift kan optreden wanneer iemand op hetzelfde moment met verschillende virussen is besmet.
Virussen zijn behoorlijk sociale rakkertjes, en wisselen genetisch materiaal uit als visitekaartjes. En dit kan dus leiden tot een nieuw virussubtype.
Dit is ook de reden dat de virologen wereldwijd hun billen bijeen knepen toen de vogelgriep uitbrak. Dit virustype, H5N1, is hoogst besmettelijk bij vogels. Mensen moeten al goed hun best doen om van dit virussubtype ziek te worden, maar het gebeurt. En als ze dan nog eens een seizoensgriepje oplopen... kablam! Armaggeddon! Enfin, misschien dus.

Nu is er in Mexico dus een nieuwe H1N1 virusstam die varkens-, vogel- en menselijke genen bevat, in een combinatie die nog nooit eerder is aangetroffen.
Er blijven bepaalde gelijkenissen tussen dit Mexicaanse griepvirus en de H1N1 virussen die de mensen infecteren (en hiertegen worden beschermd door de seizoensvaccinaties), dus misschien biedt hier de griepvaccinatie ook een gedeeltelijke bescherming.
En het nieuwe virus is bovendien gevoelig voor de antivirale middelen oseltamivir en zanamivir.

Moeten we dus gaan panikeren, alle grenzen sluiten en alle toeristen die Spaans spreken stante pede in quarantaine zetten? Het antwoord is vanzelfsprekend: een berekend, koelbloedig JA! Het einde is nabij! Aah, blijf weg van mij, raak me niet aan!!

Voor meer - en accuratere - informatie over het griepvirus, verwijs ik naar de website influenza.be, het callcenter 0800/99777 en naar de eminente viroloog prof. Marc Van Ranst.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...