Doorgaan naar hoofdcontent

Kankertatoeages

Britse vorsers hebben ontdekt dat nanopartikels (heel kleine deeltjes) van tatoeage-inkt in de bloedstroom terecht kunnen komen en zich kunnen opstapelen in de lever en de nieren.


Eerdere studies hebben al aangetoond dat 13 van de 21 meest gebruikte inktsoorten in Europa kankerverwekkende stoffen bevatten. Kobalt bijvoorbeeld geeft groene en blauwe tinten, kwik zorgt voor een rode kleur, en benzopyreen zit in verschillende zwarte inkten. 

Nu, al bij al zal het risico wel nog best meevallen. Een studie in de Lancet uit 2012 heeft nog besloten dat een oorzakelijk verband met huidkanker niet bewezen is, en sluit zich hierbij aan met de bevindingen uit eerdere onderzoeken. Het potentieel risico van minieme hoeveelheden van inktpartikels die in de loop van de jaren hun weg vinden naar andere organen, lijkt me nog kleiner te zijn. Het risico op hepatitis B of C door besmette tatoeagenaalden is veel belangrijker dan het misschien eventueel mogelijk lichtjes verhoogde risico op lever- of nierkanker door verloren geraakte nanopartikels.

Ik vraag me wel af of laserbehandeling van tatoeages dan geen gezondheidsrisico inhouden; de verhitting van de inktdeeltjes zorgt ervoor dat ze opbreken in heel kleine deeltjes en en masse in het lichaam verspreiden; precies het gezondheidsrisico waar deze recente studie voor waarschuwt.

Enfin, alles wel beschouwd dus toch maar beter dat ik bovenstaande tatoeage uiteindelijk niet heb laten zetten...

Populaire posts van deze blog

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels