Doorgaan naar hoofdcontent

Viraal versus duurzaam beleid

Regelmatig passeren er op mijn Linkedinfeed video's die om de een of andere reden viraal gegaan zijn, en die door een van mijn contactpersonen ook geliket worden. Zo passeerde er recent onderstaande video over Ephraim Sibeko, een baggageafhandelaar bij Lanseria International Airport in Zuid-Afrika.


In de video zie je Ephraim zeer consciëntieus elke koffer omdraaien, zodat het handvat aan de buitenkant ligt, en de voorkant bovenaan. 

Er zijn duizenden likes en laaiend enthousiaste commentaren bij het bericht, die de werknemer en de onderneming loven om de klantgerichtheid. Want bovenstaande leidt onmiskenbaar tot een optimale user experience: elke klant wordt kostbare seconden bespaard, omdat de vermoeide reiziger in één vloeiende beweging zijn of haar koffer kan vastgrijpen en kan voortrollen naar de dichtstbijzijnde transportband.

Ook al vind ik het als concept op zich heel lovenswaardig, ik vind het een bijzonder slecht beleid. Vanuit ergonomisch oogpunt is de voorovergebukte houding zeer rugbelastend. Doe dit enkele uren per dag, en op korte termijn zal de werknemer waarschijnlijk uitvallen. Op lange termijn zal hij  sowieso chronische rug- en schouderklachten krijgen door vroegtijdige slijtage. Op naar de volgende Ephraim dan maar?

Het is de verantwoordelijkheid van de werkgever om te zoeken naar een andere manier waarop de user experience van de klanten behouden kan worden, zonder daarbij het welzijn van de werknemer uit het oog te verliezen. Zulke beleidsmaatregelen gaan misschien minder snel viraal, maar ze zijn daarentegen wel duurzaam.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...