Doorgaan naar hoofdcontent

Waarom ik vorige week geen blogartikel heb geschreven (en wat ik eraan ga doen)

05.30 Opgestaan. Ochtendritueel. Vertrek naar het werk.

06.45 Aankomst op bureau. Koffie. Opstart pc. Zoektocht naar een apart lokaal dat niet gereserveerd is; gevonden. Installatie in lokaal. Even mailbox openen. 32 nieuwe berichten tussen laatste check gisteren rond 17u en nu 07u?! Snel even overlopen.


07.45 Nieuw kopje koffie. Onthaalmedewerkster: “Dokter, we gaan de nieuwe koelkastthermometers die je hebt gevraagd, uittesten. Kun je even komen kijken?”

08.10 Vijf nieuwe mails, gericht aan mij. 

08.15 Start schrijven aan blogartikel.

08.18 Collega komt binnen; geeft aan dat hij zonet het lokaal heeft gereserveerd voor meeting straks. Heeft ook enkele dringende vraagjes voor mij, nu hij me ziet. 

08.40 Zoektocht naar nieuw lokaal; gevonden.

08.42 Veertien nieuwe mails, gericht aan mij. Telefoon, dringende vraag.

08.56 Collega komt binnen; lokaal is niet gereserveerd, maar wordt gebruikt voor psy gesprekken. Geen probleem, ik heb toch om 9u een meeting.

09.00 Start eerste meeting.

17.10 Einde laatste meeting. Vertrek naar huis.

18.40 Thuis. Quality time kinderen!

20.00 Kinderen slapen. Quality time echtgenote!

20.10 Veel te weinig stappen! In te halen, ondertussen luisteren naar audioboek.

21.15 Gaan slapen.

Repeat five times.

Ik weet nochtans dat ik de dag niet mag beginnen met mijn mails te checken. Quasi alle time management boeken die ik heb gelezen/beluisterd geven deze gouden raad.
Eenmaal dat je begint met het beantwoorden van mails, gaan anderen ze beantwoorden, wat opnieuw nieuwe acties genereert. Ook gaan de anderen een trend beginnen zien: mails van de vorige avond worden vóór de start van de volgende werkdag beantwoord = snel nog enkele vragen afvuren aan het eind van de werkdag.

Dus vanaf nu heb ik het toegevoegd als een van mijn todo’s = Outlook niet openen vóór 8u.

Also, misschien moet ik toch iets meer quality time voorzien voor mijn liefste echtgenote* :-D…


* For the record toch even toevoegen: het schema van mijn weekend is doorgaans wel meer op mijn gezin gericht!

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...