Doorgaan naar hoofdcontent

Een kleine moeite


Een 58-jarige werkneemster komt bij een collega langs op een preventief arbeidsgeneeskundig gezondheidstoezicht. Geen noemenswaardige gezondheidsklachten, buiten af en toe stressgerelateerde hoofdpijn. Hiervoor neemt ze dan een pilletje ibuprofen en paracetamol, en dan kan ze er weer tegenaan.


Bij het klinisch onderzoek stelt mijn collega een hoge bloeddruk vast; 168 op 98 mmHg, bij controle 166 op 98 mmHg. Niet gekend; maar het is dan ook al jaren geleden dat de werkneemster bij haar behandelend arts is langsgeweest. Ze krijgt een verwijsbrief mee. Een week later komt het antwoord: “Bloeddruk van 170 op 100 mmHg. Behandeling met nebivolol opgestart.”

Een te hoge bloeddruk op zich wordt zelden aangevoeld. In sommige gevallen kan het wel aanleiding geven tot hoofdpijn. Het is ook alom geweten dat bij mannen een te hoge bloeddruk een van de cardiovasculaire risicofactoren is, dat zij dus een hoger risico hebben op een hartinfarct. Vrouwen hebben globaal gezien een kleinere kans op een hartinfarct. Precies daardoor wordt het cardiovasculair risico bij vrouwen onderschat, ook door hen zelf, en worden zij onvoldoende opgevolgd.

Door bij deze mevrouw de te hoge bloeddruk te detecteren, en haar door te verwijzen, is een behandeling opgestart. Hierdoor is de kans groot dat zij vanaf nu minder last zal hebben van de opstoten van hoofdpijn, wat de kwaliteit van haar leven nu al zal verbeteren. De ibuprofen-paracetamolcocktails zullen dan ook minder vaak nodig zijn, wat goed nieuws is voor haar maag en lever. En last but not least, haar kans op een hartinfarct in de komende 10 jaar zal ook gevoelig dalen.

Het is niet altijd even eenvoudig om onze meerwaarde via de preventieve arbeidsgeneeskundige onderzoeken concreet aan te tonen. Maar soms betekent een kleine moeite zoals het doorsturen voor nazicht van een hoge bloeddruk, misschien voor die persoon een wereld van verschil.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...