Elk jaar hou ik op het eind van het jaar tijdens mijn vakantie een "recap" van het afgelopen jaar; wat er zoal gebeurd is, wat ik heb bijgeleerd, hoe het met mijn doelstellingen is gegaan en zo. En wat ik ermee ga doen in het volgende jaar. Ik vind dat wel een nuttige oefening. En bovendien distilleer ik hieruit ook onder meer mijn jaarlijkse boeken top 10. Dat had ik nu ook gedaan, maar toen dacht ik: waarom deel ik niet een aantal stukken uit die recapitulatie zelf? Misschien kan ze voor anderen ook ter inspiratie dienen, om zelf een gelijkaardige oefening te doen. En hiermee compenseer ik dan ook een beetje voor mijn lagere activiteitsgraad op mijn blog, doordat ik meer schreef voor onder meer Attentia, Kluwer en Prevent.
Ik heb dus wel meestal enkel de paragrafen over lezen en schrijven behouden. Het is nu al lang genoeg, en een aantal dingen zijn echt enkel interessant voor mij zelf - of te persoonlijk.
Oh, en mijn ganse leeslijst (dit jaar 103 boeken) vind je hier terug.
Januari 2021
Een nieuw jaar, nieuwe doelstellingen gemaakt. In tegenstelling tot de voorgaande jaren heb ik die niet publiekelijk gemaakt, maar ik heb een gelijkaardige aanpak met gelijkaardige doelen. Ik probeer wel meer de "rode draad" toe te passen die ik me had voorgenomen in mijn vijfjarenplan begin 2020 en met een centraal focuspunt voor 2021 rond schrijven. In deze maand alleen al heb ik 26 artikels geschreven; dus een vliegende start. De meeste artikels staan in het teken van covid; dat was wel te verwachten.
In deze maand heb ik zeven boeken uitgelezen; wat te weinig om aan mijn jaardoel van 100 boeken te raken, maar er zitten dan ook wel enkele kleppers tussen. "The Way of Kings" en "Words of Radiance", twee fantasyboeken uit de reeks "The Stormlight Archive" van Brandon Sanderson met elk meer dan 1000 pagina's - of beter gezegd, elk meer dan 40 uur. Want ik heb deze als audioboek beluisterd. Wel aan anderhalf maal de normale leessnelheid, uiteraard. Voor non-fictie zet ik het nu altijd op 1,75 maal - bij 2x of hoger, wordt het te moeilijk om mijn aandacht ook nog bij andere dingen te houden, en dan mis ik wel eens iets.
Ook een aantal boeken "echt" gelezen, op mijn Kindle. "De Bourgondiërs. Aartsvaders van de Lage Landen" van Bart Van Loo, "De meeste mensen deugen" van Rutger Bregman en "Het bestverkochte boek ooit (met deze titel)" van Sanne Blauw. Leuke boeken alle drie. Door "De Bourgondiërs" #top10 "leven" de middeleeuwen meer voor me, heb ik meer inzicht gekregen in de cultuur en verwezenlijkingen van die tijd. Dit boek beschrijft duizend jaar Europese geschiedenis, met als centraal thema het ontstaan van de Nederlanden in de vijftiende eeuw. Het is met 607 pagina's een lijvig boek, maar het verveelt geen moment. Het lijkt allemaal zo lang geleden, maar eigenlijk is dat niet het geval. Een boek dat ik later in het jaar heb gelezen, gaf de volgende denkoefening: al in de oudheid waren er mensen die 100 jaar oud werden. Wel, beschouw nu dat je die mensen "op een rij zet": op het moment dat de ene mens van 100 jaar sterft, begint het leven van de volgende. 1500 (de piekperiode van de Bourgondiërs) is dan "vijf mensen in het verleden"; met een groepje van 20 mensen zit je al rond de geboorte van Christus. Op die tijd zijn mensen dus echt niet zoveel veranderd.
Het boek van Rutger Bregman was ok, maar niet echt iets bijgeleerd dat ik niet al eerder las in "The Better Angels of Our Nature: Why Violence Has Declined" van Steven Pinker (dat was écht een goed boek!). Idem voor het boek van Sanne Blauw. Een aantal nieuwe voorbeelden, maar de principes van "cijfermanipulatie" ben ik al in tig boeken in verschillende varianten tegengekomen. Geen top-10 materiaal dus.
Ook een boek van David Attenborough gelezen, "A Life on Our Planet". Ik heb steeds meer aandacht voor het klimaatdebat, en ik maak me ook steeds meer zorgen. Ik verwacht wel nog steeds dat het uiteindelijk aangepakt en "opgelost" zal worden, zoals ik in 2010 gelezen heb in het boek Freakonomics van Levitt & Dubner. Zij gaven aan dat ook in vroegere crisisperiodes de mensheid uiteindelijk wel doorgeploeterd heeft. Maar de caveat is wel dat ze dat telkens deden wanneer de crisis evident was. Bij complexe en traagverlopende issues zoals klimaatverandering, is er ook een traagheid van reactie. Dus er zal veel onomkeerbare schade zijn vooraleer de curve weer omgebogen zal worden.
Februari 2021
Ook deze maand meer fictieboeken dan gemiddeld gelezen. "The House in the Cerulean Sea" van TJ Klune was een mooi fantasyverhaal met ook een liefdesverhaal tussen twee mannen. Deels naar aanleiding hiervan heb ik een blogartikel geschreven "onbewuste discriminatie" geschreven, over hoe men in het taalgebruik door bepaalde woorden te gebruiken genderstereotypes versterkt. Sinds de zomer van 2020 schrijf ik genderneutraal, en na een periode van gewenning (want automatisch schrijf je eerst nog dingen à la "de werkgever, hij") gaat dat zeer natuurlijk ("de werkgever, die"). Het artikel werd via Katrien Mortelmans opgepikt door Zizomag, en dat was heel fijn. Enkele weken daarna heeft een andere auteur dit onderwerp hergebruikt voor een opiniestuk op VRT NWS, zonder bronvermelding, en dat was minder leuk. Maar bon, de bewustwording errond is uiteindelijk belangrijker. Pff ok ja, dit klinkt als humblebragging.
Ook via Katrien is in deze maand een artikel van mij over mondmasker gepubliceerd in het Tijdschrift voor Bedrijfs- en Verzekeringsgeneeskunde. Gezien dit ook op Pubmed staat, telt het als wetenschappelijke publicatie voor de externe dienst Attentia (je moet er zo minstens een hebben om de vijf jaar, om de erkenning als stageplaats te behouden), dus dat is heel nuttig! Ja, more humblebragging.
"The Midnight Library" van Matt Haig #top10 zat goed in elkaar. "Wat als"; daar fantaseerde ik vroeger vaak over. De laatste jaren niet meer; ik ben tevreden over waar ik ben. Maar dit boek kan wellicht mensen helpen die hier nog mee aan het struggelen zijn. "The Guest List" van Lucey Foley is een heel goede whodunit (maar ik wist wie het was!); ik verwacht dat dit vroeg of laat wel verfilmd zal gaan worden.
Non-fictie dan. In deze maand een aantal interessante boeken gelezen over zintuigen: "Flavor: The Science of Our Most Neglected Sense" van Bob Holmes en "The Universal Sense: How Hearing Shapes the Mind" van Seth S. Horowitz. Zo boeiend, weer wat bijgeleerd. Ik moet misschien wel telkens een korte samenvatting opschrijven, want ik ben alweer vergeten wat :-D. In mijn onderbewuste blijft de extra info wel aanwezig. Oh, en uiteraard moest ik hierbij terugdenken aan de thriller "Perfume: The Story of a Murderer" van Patrick Süskind dat ik in 2010 gelezen heb. Man, wat was dat een goed boek!
Nog een boek van Mariana Mazzucato gelezen. Ik ben fan van deze Italiaanse economist, maar dit boek "Mission Economy: A Moonshot Guide to Changing Capitalism" vond ik wat minder dan "The Entrepreneurial State: Debunking Public vs. Private Sector Myths".
Van Bill Gates las ik "How to Avoid a Climate Disaster: The Solutions We Have and the Breakthroughs We Need" #top10. Ok, het is wellicht niet het allerbeste boek dat over de klimaatverandering geschreven is, en zeker niet het enige dat ik de laatste jaren over dit onderwerp gelezen heb. Maar ik ben wel fan van Bill Gates. Ik vind het fantastisch wat hij samen met zijn (nu ex-)vrouw heeft verwezenlijkt via de stichting, die (onder meer) vaccinatieprogramma's financieel en organisatorisch steunt. En wat hij in het boek beschrijft, is een heldere weergave van de wetenschappelijk gekende feiten, met ook een aantal concrete voorstellen van aanpak. Zoals ook kleinere thoriumreactoren. Hierbij moet ik terugdenken aan de "Foundation"-reeks van Isaac Asimov. Daar was ik als tiener zulk een fan van! In een van de boeken was een van de protagonisten aan het klagen over de aanpak van het "Galactische Rijk". Dat was in verval, en omwille van een aantal ongevallen met nucleaire reactoren waren ze die technologie aan het verbieden. "Ze moeten eruit leren, en het veiliger maken!" of zoiets. Enfin, nog altijd een zeer actueel onderwerp, zo blijkt. Ben er zelf nog altijd niet over uit of kernuitstap al dan niet de beste optie is in België. Dat schip is al lang gevaren, vrees ik. Maar ik ben zeker geen expert in deze materie.
Er is nog een boek dat ik in de #top10 wil vermelden, en dat is "Grote verwachtingen. In Europa 1999-2019" van Geert Mak. Zijn "In Europa" dat diepgaand schreef over Europa in de twintigste eeuw vond ik al heel boeiend. Dit boek neemt de draad op waar "In Europa" eindigde, in 1999. Mak schetst het optimisme dat aanvankelijk nog hoogtij vierde maar dat gaandeweg verdween. Het heeft een nogal somber toekomstbeeld; niet alleen voor Europa maar voor de hele wereld. Merkwaardig eigenlijk, vroeger interesseerde geschiedenis me geen bal. Maar de laatste jaren neemt het een steeds groter wordend aandeel in van mijn lectuur. Het is door het verleden te kennen, dat je het heden beter kunt plaatsen en ook kunt beseffen waar de toekomst toe kan leiden.
Maart 2021
Zeven non-fictieboeken gelezen in deze maand, maar slechts één dat ik de moeite van het vermelden waard vind. En dat is "Think Again: The Power of Knowing What You Don't Know" van Adam Grant. Over het voordeel van twijfelen, het omarmen van het onbekende en de vreugde van ongelijk te hebben. Deze filosofie volg ik zelf. Ik stel mijn beslissingen en opvattingen voortdurend in vraag. Of doe ik dat wel?
Ik heb deze maand ook een aantal leuke fictieboeken gelezen. "To Sleep in a Sea of Stars" van Christopher Paolini bijvoorbeeld; ik leefde echt mee met de protagonist van het verhaal, van begin tot eind. En Stephen King lees ik altijd wel graag, zo ook "Later". Ook weer niet zijn beste, maar zoals gewoonlijk, vlot geschreven. "The Silent Patient" van Alex Michaelides heb ik vijf sterren gegeven, maar waar ging dat boek nu ook weer over?! Even de samenvatting op Goodreads gaan bekijken. Ah juist. Ja ok, was wel een goed boek, in de stijl van "The Woman in the Window" van A.J. Finn. Maar dus (blijkbaar) ook weer niet uitzonderlijk.
In deze maand zijn 37 van mijn artikels verschenen (ja, meestal weer over covid), en heb ik zowel voor Attentia als voor Kluwer een webinar gegeven over het (toen nog nieuwe) coronavaccin. En ja, hier gaf ik al mijn voorkeur aan voor de m-RNA-vaccins van Pfizer en Moderna, waar toen al duidelijk van was dat ze beter beschermden dan de "klassiekere" vectorvaccins van AstraZeneca en Johnson&Johnson.
Dit jaar ben ik onze uitgaven van snacks (snoep, chips en koekjes) nauwgezetter aan het opvolgen, met een maximum van 5 euro per dag. Dat lijkt veel, maar in 2020 zaten we aan gemiddeld 6,8 euro per dag; bijna 2500 euro op een jaar. Ja, zo tikt het wel aan he. En wederom blijkt dat meten een effect heeft. We blijven mooi onder ons "snackbudget". Ik ben nu ook veel bewuster van de prijs hiervan: Nutella is pas écht in reclame wanneer de prijs zakt onder de 5 euro per kilo, ongeacht of "1+1 gratis" of andere trucjes gebruikt worden. Koekjes zijn duur, maar hier kunnen soms echt grote kortingen op zijn. En er zijn grote prijsverschillen tussen de merkproducten en de supermarktproducten; de smaakverschillen vallen soms wél mee. Smaaktesten gedaan met de meisjes voor Oasis en de fruitdranken van Colruyt en Aldi. Oasis kwam er het slechtst uit! Enfin, gevolg hiervan is wel dat we wel minder uitgeven maar alsnog teveel snoepen… volgend jaar wordt het budget 4,5 euro per dag, dus nog eens 10% lager.
April 2021
Interessante uiteenzettingen van Frank M. Snowden III in zijn "Epidemics and Society: From the Black Death to the Present"; misschien ook #top10. Het dateert van vóór de coronapandemie, maar benadert alle caveats waar we nu ook op botsen (zeer nuttige maar ook niet zaligmakende vaccins, weerstand van de bevolking, evoluerende virussen en bacteriën, …). Ja, heel interessant. Over dit onderwerp was "The Great Influenza: The Story of the Deadliest Pandemic in History" van John M. Barry ook super, trouwens. Dat heb ik in 2015 gelezen. Hier gaf hij aan dat we bij een nieuwe pandemie zoals in 1919-1920 minder goed voorbereid zouden zijn als maatschappij, omdat er minder bedden beschikbaar zijn in de zorg vergeleken met destijds. Tja…
"Het is oorlog maar niemand die het ziet" van Huib Modderkolk was heel boeiend; definitely #top10. De meeste mensen beseffen wel dat technologiebedrijven (te) veel over ons weten; en ook dat een aantal overheden via het internet gevoelige informatie trachten te achterhalen en verkiezingen proberen te beïnvloeden. Maar de intensiteit én effectiviteit waarmee dat alles gebeurt, daarover blijven de meeste mensen in het ongewisse. Het boek gaf me nogal een "The truth is out there" vibe, maar is wel gebaseerd op feitelijk onderzoek. Deze wijze van "oorlogsvoeren" gaat enkel verder in belang toenemen.
"To Hold Up The Sky" van Cixin Liu bevatte een aantal leuke verhalen. Maar geen enkel dat zo beklijvend was als zijn magistrale "Remembrance of Earth's Past" reeks, dat ik in 2017 (is het al zo lang geleden?!) gelezen heb. Wow, wat was dat goed!
Tijdens mijn week vakantie heb ik ook een nieuwe publicatie van mijn vader kunnen afwerken, "Dormaal. Plaatsnamen en hun geschiedenis". Oh, en uiteraard ook "Historische Atlas van Dormaal", maar dat vergt minder werk. Beide uitgegeven via Amazon; ondertussen al een stuk meer dan veertig schat ik zo. Ik steek hier altijd wel behoorlijk wat tijd in; niet zozeer in de foto's nemen, maar het verwerken van de teksten die vader aanlevert in een boek - ik moet telkens toch weer soms op elk blad kleine aanpassingen doen in de letterbreedte of de witruimte. En dan ook nog de cover, in Photoshop . Maar ik doe het graag.
Mei 2021
Ted Chiang, die de boeken van Cixin Liu in het Engels vertaald heeft, is zelf ook schrijver. "Stories of Your Life and Others" bevat een aantal pareltjes. Ik heb eindelijk ook eens "The Left Hand of Darkness" van Ursula LeGuin gelezen, een klassieker uit 1969 die al enkele decennia op mijn "ooit eens" leeslijst stond. En ja, het viel best goed mee. Maar had er toch iets meer van verwacht… Dan heb ik meer genoten van "Fugitive Telemetry", het zesde boek in de Murderbot Diaries reeks. Spannend, met veel humor. Ik hou van deze reeks. Oh, qua klassiekers kon "At the Mountains of Madness" van H.P. Lovecraft ook wel tellen. Eigenlijk gebeurt er in het hele verhaal niets, maar hij is wel meester in sfeerscheppen.
Non-fictie dan. Van de vier boeken kan ik wel "Seneca the Younger Essays Volume 1" van Lucius Annaeus Seneca aanraden; een self-helpboek avant la lettre. En "The Physics of Climate Change" van Lawrence M. Krauss. Tja, ik zei het al, ik ben geïnteresseerd in de klimaatkwestie. En Krauss geeft een duidelijke en factuele uitleg aan de hand van concrete cijfers. Ook al heb ik hier al meerdere boeken en publicaties over gelezen, ik heb toch weer wat bijgeleerd. Krauss of anders toch Gates voor de #top10. Eventueel onderwerp voor #blog: lees. Leer bij. Ik vind het soms zo bizar, de werkgever moet opleidingen voorzien, en je krijgt dan bijvoorbeeld workshops van een halve of een hele dag. Wel, elk (goed) boek is een gratis workshop van een dag! Enfin, exclusief de kost van het (audio)boek dan. Ik heb via deze weg al zó veel meer bijgeleerd dan dat ik via die workshops heb gedaan, en dan ook nog eens rechtstreeks van de experten zelf! Sommige workshops waren zelfs behoorlijk slecht.
Juni 2021
Waar ik het in mei al over had (over lezen, tweede paragraaf). In juni heb ik zeven non-fictie boeken gelezen, en telkens iets bijgeleerd. "Exercised: Why Something We Never Evolved to Do Is Healthy and Rewarding" van Daniel E. Lieberman #top10 gaat diepgaand in op de gezondheidsvoordelen van fysieke activiteit, en hoe je dit ook kunt bevorderen. Heel onlangs nog (begin december) las ik in een artikel dat "nieuw onderzoek" heeft uitgewezen dat men niet minder beweegt omdat men oud wordt, maar dan men oud wordt omdat men minder beweegt. Wel, daar heeft de paleoantropoloog prof. Lieberman het dus al uitgebreid over! Gratis workshop.
Of "A World Without Email: Reimagining Work in an Age of Communication Overload" van Cal Newport. Zijn eerdere "Deep Work: Rules for Focused Success in a Distracted World" was voor mij in 2017 al een eye-opener, en in dit boek gaat hij daar verder op in. Dus ook hier heb ik nuttige inzichten uit opgedaan. Voorlopig behoud ik wel mijn emailcommunicatie; maar ik ga er wel bewuster mee om. Zeg ik om me zelf niet te schuldig te voelen.
"Numbers Don't Lie: 71 Things You Need to Know About the World" van Vaclav Smil #top10 is ook de moeite van het lezen waard. Zoveel inzichten in één boek. Misschien zelfs wat teveel; aan het einde ben je 90% ervan alweer vergeten. En het gaat misschien niet te diep in op bepaalde onderwerpen. Maar als je wat meer inzicht wil krijgen over de voor- en (nog veel meer) nadelen van het gebruik van BBP (bruto binnenlands product) als maatstaf, klimaatbeleid, gebruik van fossiele brandstoffen versus nucleaire energie, enzovoorts, dan is dit een nuttig boek. Maar zijn "Energy and Civilization: A History" is wel nog een heel stuk beter.
"The Premonition: A Pandemic Story" van Michael Lewis beschrijft hoe de experten al heel snel aanvoelden dat het nieuwe coronavirus uit China wel eens een mondiaal probleem zou kunnen worden. De auteur kende ik al van "The Big Short: Inside the Doomsday Machine", over de vastgoedbubbel die heeft geleid tot de financiële crisis in 2008. Dat boek is ook verfilmd, en vond ik heel goed - en niet alleen omwille van de badscène met Margot Robbie.
In juni ben ik ook begonnen met het gebruiken van Telegram voor het maken van snelle persoonlijke notities. Die "chat"-functie vond ik al handig in Teams, waarbij ik tijdens een medische commissie van Co-prev "live" updates gaf aan mijn teamleden. Ik denk dat ik ze daar wel nodeloos overladen heb met info, dus ben daar wel terug mee gestopt. Maar nu maak ik die dus nog altijd, maar voor mezelf. Ik heb het eerst uitgetest met Signal en Whatsapp, maar Telegram is voor mij uiteindelijk de beste optie gebleken. Met dus een kanaal enkel voor mij, waarbij ik aandachtspunten of todo's snel voor mezelf noteer. Handig. Misschien nog even mijn motivatie keuze, voor het geval ik het later zou vergeten (denk het niet, maar bon). Info in Microsoft Teams is eigendom van de werkgever, en "super users" kunnen alles zien wat je erin zet. Ik zet hier toch behoorlijk wat personal stuff in. So no. Whatsapp is van Facebook (of "Meta"), en zeker na het lezen van "The Age of Surveillance Capitalism: The Fight for a Human Future at the New Frontier of Power" van Shoshana Zuboff heb ik zero vertrouwen in wat zij met die info zouden (kunnen) doen. Signal vond ik de beste keuze op vlak van privacy, en ik heb het ook enkele weken gebruikt, maar het had enkele belangrijke beperkingen (en lap, ik ben dus effectief al vergeten welke - enfin, ik heb het wel ergens in Telegram genoteerd). Telegram dus. Ook niet de perfecte oplossing want potentiële "mini"-Facebook maar qua functies echt wel super. Misschien eens onderwerp voor op de #blog.
Juli 2021
Hmm, wat minder gelezen in deze maand blijkbaar. Slechts vier boeken. Twee ervan vond ik echt goed; "Revolusi: Indonesië en het ontstaan van de moderne wereld" van David Van Reybrouck en "The 7½ Deaths of Evelyn Hardcastle" van Stuart Turton. Het eerste een diepgaande beschrijving van de (recente) geschiedenis van Indonesië door de auteur die eerder al het uitstekende "Congo" bracht (dat heb ik in 2013 gelezen). Het tweede een whodunit met een twist. En nee, deze zag ik niet aankomen tot de eigenlijke ontknoping. Dat vind ik de beste boeken, zoals bijvoorbeeld ook Agatha Christie's "And Then There Were None". Okee, dat is gelogen; ik heb het nog het liefst wanneer ik het wél kan deduceren, want dan voel ik me lekker slim. Maar de beste boeken zijn wel vaak diegene die zó goed in elkaar zitten, dat je het pas bij de ontknoping zelf "ontdekt". Maar bon, dus minder gelezen in deze maand; ik had dan ook vakantie, en ben samen met het gezin naar Disneyland Parijs geweest. Het was leuk, maar met het hele coronagedoe toch niet echt hetzelfde als drie jaar geleden. Also, toch een aantal voorbeelden van volledig te vermijden inefficiëntie - dat verrast me wel van Disney.
Heb me ook wat verdiept in PFOS en PFAS, voor een artikel voor Kluwer. Eigenlijk toch behoorlijk hallucinant wat hier allemaal gebeurd is (en nog altijd gebeurt). Gelijkaardig scenario in de USA, daar een schikking van maar liefst 671 miljoen dollar; of recent nog, 98 miljoen. In België? Vijftigduizend euro. Maar bon. Misschien dat dit verhaal nog een staartje krijgt.
Augustus 2021
Mijn dikste boek van 2021 gelezen, "Oathbringer". Het derde boek in de "The Stormlight Archive" reeks van Brandon Sanderson. Nu heb ik het hier wel even mee gehad; het zijn echt wel héél dikke boeken. Ook "Billy Summers" van Stephen King gelezen; tja, telkens als die een nieuw boek schrijft, wil ik dat onmiddellijk lezen. Boek was ok, maar ook een beetje meh. "Understanding Human Nature" van Alfred Adler uit 1927 blijft verrassend relevant. Ja, de menselijke psyche verandert uiteraard niet in een luttele eeuw, maar de inzichten wel. Freud is toch behoorlijk achterhaald, maar Adler… enfin, dat is maar mijn mening uiteraard.
"Beter wordt het niet. Een reis door het Habsburgse Rijk en de Europese Unie" van Caroline de Gruyter #top10 heb ik gelezen op aanraden van mijn werkcollega Paul Verbeke, en ik ben dankbaar voor zijn advies. Europeanen klagen graag dat de Europese Unie zo verdeeld is, zo traag en zo zwak. Maar het Habsburgse Rijk was net zo. Tijdrekken, conflicten vermijden, permanent hervormen en lelijke compromissen sluiten waren hoekstenen van het Habsburgse bestuur. En dat was net onderdeel van het succes. Het is pas na de ontbinding van het Rijk na zes eeuwen, dat de inwoners de meerwaarde ervan zijn gaan beseffen. We riskeren hetzelfde te doen met de EU.
Ook op aanraden van Paul ben ik nu (eind december) bezig met "Sleepwalkers", over hoe we de eerste wereldoorlog in zijn gesukkeld. Ook heel boeiend, maar geen lichte lectuur. Had het eerst opgegeven, maar later toch weer opgepikt.
En ten slotte ook nog de moeite van het vermelden waard voor deze maand, is "The Meaning of It All: Thoughts of a Citizen-Scientist" van Richard Feynman. Sinds ik in 2008 zijn "Surely you're joking, mr. Feynman!" las, ben ik fan van de man.
Deze maand ook gewerkt aan een nieuwe publicatie van mijn vader: "Onze voorouders in Kumtich (1613-1800)".
September 2021
Weer een klimaatboek, een andere benadering: "We Are the Weather: Saving the Planet Begins at Breakfast" van Jonathan Safran Foer. Over de milieu-impact van onze veestapel, en wat we met zijn allen eraan kunnen doen. Destijds ben ik drie jaar lang vegetariër geweest; op basis van dit boek heb ik me voorgenomen om opnieuw vaker een "vlees- of visloze dag" in te lassen. Oh, en ik ben sinds kort ook (enorme) fan van de Too Good To Go app. Hiermee kun je voedsel aan een lagere prijs kopen, dat anders weggesmeten zou worden. Zelf smeet ik ook altijd yoghurt weg wanneer de houdbaarheidsdatum met één dag overschreden was. Wat blijkt? Het kan tot DRIE MAANDEN hierna nog gegeten worden! Tal van winkels in de buurt (Carrefour, Proxy Delhaize, Smatch, en verschillende bakkers) werken hieraan mee, en ik heb al veel eten via deze weg "gered". Én ik bespaar op mijn boodschappen. Win win! Misschien TGTG ook ooit eens vermelden op de #blog. Maar ik dwaal af. Dankzij "The Blank Slate: The Modern Denial of Human Nature" van Steven Pinker heb ik weer wat bijgeleerd. Hij laat zien dat een erkenning van de menselijke natuur die gebaseerd is op wetenschap en gezond verstand, een nuttige aanvulling kan zijn op de inzichten over de menselijke conditie die millennia van kunstenaars en filosofen hebben gemaakt. Ok, ik citeer een stukje uit de boeksamenvatting; maar echt, het is een interessant boek.
Ik heb de artikels die ik dit en het voorgaande jaar heb gepubliceerd, eens in kaart gebracht met als extra parameter het aantal tekens. Geeft wat nieuwe inzichten. Zo zijn de meeste artikels die ik schrijf onder de 5.000 tekens, en zijn slechts enkele meer dan 15.000 tekens. Ik schrijf de laatste jaren ook meer "nieuwsartikels", en minder opiniestukken. Ik durf dat eigenlijk ook wat minder; ben niet meer het "enfant terrible" van destijds. Ik jaag me wellicht ook iets minder op aan dingen die ik toch niet kan veranderen, of die eigenlijk niet zo belangrijk zijn. Enfin hierdoor heb ik wel veel minder geschreven op de blog. Misschien moet ik dat eens grondig herbekijken #todo = wat zet ik op de blog?
Oktober 2021
Ok wat heeft deze maand gebracht. "De jongen, de mol, de vos en het paard" van Charlie Mackesy vond ik een leuk boekje. De mol die een taart als geschenk wou geven aan de jongen, maar dat zelf had opgegeten: zo grappig. Hij had een tweede taart gehaald. En waar is die dan? "Het ziet er naar uit dat daar hetzelfde mee is gebeurd." Hilarisch. Ook een ontroerend boek, vond ik wel. Nu, een kinderboek dat mij élke keer opnieuw tot tranen brengt, is "The Giving Tree" van Shel Silverstein. Ik krijg een krop in de keel, gewoon van er hier over te schrijven. Oh, of "Raad eens hoeveel ik van je hou" van Sam McBratney. Heb ik destijds gekregen van het team van West-Vlaanderen, toen ik nog bij AristA werkte, voor de geboorte van - was het Hermione of Guinevere? Anyway, het is een fijne herinnering. Ook nog wat leuke fictieboeken gelezen zoals "Orakel" van Thomas Olde Heuvelt (de Nederlandse Stephen King, vind ik zo) en "The Sandman: Act II" van Neil Gaiman. Popcornlectuur, maar dat mag ook wel eens.
"Happy: Why More or Less Everything is Absolutely Fine" van Derren Brown kan ik ook aanraden #top10. Hij is de mentalist en illusionist die een aantal enorm boeiende shows heeft gemaakt. Door zijn inzicht in de menselijke psyche kan hij mensen op welbepaalde manieren laten gedragen; bizar gewoon. Oh, en "Bullshit Jobs: A Theory" van David Graeber dan #top10. Over de opkomst van zinloze jobs en functies. Hahaha, hoe herkenbaar! Goed, ik vond het hier en daar een beetje kort door de bocht, maar ik kan me zeer zeker vinden in de zinloosheid van een aantal "box ticking" taken die ons allen nodeloos worden opgelegd. Ik kan dit zeker aanraden, al was het maar om een aantal "gevestigde waarden" eens in vraag te stellen.
"Origins of the Universe: The Cosmic Microwave Background and the Search for Quantum Gravity" van Keith Cooper is wellicht wat te "niche" voor veel lezers, maar ik vind het onderwerp boeiend.
En dan tot slot nog dit boek "Introvert Survival Tactics: How to Make Friends, Be More Social, and Be Comfortable In Any Situation" van Patrick King. Veel humor, heel herkenbaar (ik ben zelf een heel uitgesproken introvert). Nu, dé standaard over dit onderwerp is uiteraard "Quiet: The Power of Introverts in a World That Can't Stop Talking" van Susan Cain. Dat heb ik in 2016 gelezen, en het blijft een van mijn all time favorieten.
Deze maand heb ik "Squid Game" op Netflix gebingewatched. Over-the-top geacteerd, een aantal clichés uitgemolken; een plottwist die ik al mijlenver zag aankomen; maar tja, het werkte wel. Tijdje geleden dat ik nog tv gekeken heb, als ik dit onderwerp over de maanden heen beschouw. Sowieso sinds vorig jaar kabeltv opgezegd - dat alleen al heeft bovendien een besparing opgeleverd van 500 euro per jaar - maar ook streaming was voor mij dit jaar een stuk minder; enkel dus het nieuwe seizoen van Rick and Morty (zie juli) en de laatste seizoenen van Brooklyn Nine-Nine (september).
November 2021
In deze maand heb ik een aantal boeken van comedians gelezen: "Before & Laughter: A Life Changing Book" van Jimmy Carr en "Everyone You Hate is Going to Die: And Other Comforting Thoughts on Family, Friends, Sex, Love, and More Things That Ruin Your Life" van Daniel Sloss. Beide heel leuke boeken. Met zelfs wat nuttige levenstips van Jimmy Carr. Welke? Tja, lees het boek dan he.
Ik dacht al heel lang een "Harry Bosch" boek van Michael Connelly te lezen, heb ik uiteindelijk gedaan: het eerste boek uit de reeks, "The Black Echo". Oh my god, het boek zit tjokvol clichés! Op zich las het wel vlot, maar come on! Dan was bijvoorbeeld "The Plots Against America" van Philip Roth van een heel ander kaliber. Dat stond ook al een aantal jaren op mijn mentale "to read" lijst, van toen Kristel Bracke me die destijds aanraadde. En ja, het was inderdaad een heel goed boek. Geschreven in 2004 en het gaat over een (fictueel) Amerika tijdens de tweede wereldoorlog, het blijft brandend actueel.
In deze maand ook wat interessante non-fictieboeken gelezen, zoals "Hoe gaan we dit uitleggen" van Jelmer Mommers (jawel, over het milieu), "The Gap and The Gain: The High Achievers' Guide to Happiness, Confidence, and Success" van Benjamin Hardy (over het belang van een positieve benadering van de realiteit) en "Waarom vuilnismannen meer verdienen dan bankiers" van Rutger Bregman #top10 (eigenlijk niet het beste, maar ik ben het wel eens met de filosofie ervan). Dit laatste boek is een beetje in het verlengde van "Bullshit Jobs". De geponeerde stelling is "Hoe is het toch mogelijk dat de mensen waar we overduidelijk niet zonder kunnen – vuilnismannen, politieagenten, verplegers – zo slecht verdienen, terwijl onbelangrijke, overbodige of zelfs schadelijke bankiers, lobbyisten en consultants veel beter boeren?" Goed geargumenteerd. Nogal activistisch, maar dat mag ook wel eens.
Maar ik denk dat mijn favoriete boek van dit jaar toch "Four Thousand Weeks: Time Management for Mortals" is van Oliver Burkeman #top10. Dit boek was niet wat ik ervan verwacht had. Ik dacht dat het een time management boek zou zijn zoals ik er al dozijnen gelezen heb. Maar dat is het niet. Het is eerder een "memento mori": besef dat je tijd beperkt is (de gemiddelde levensduur van een mens is iets meer dan vierduizend weken), dus je gaat sowieso niet alles kunnen doen dat je zou willen; en eigenlijk maakt dat niet uit. De reis is belangrijker dan het doel, dat principe. Dus besteed je tijd aan dingen die je graag doet en die je gelukkig maken, en focus niet teveel op dingen waarvan je denkt dat die je mettertijd gelukkig zouden maken. Een advies dat ik zelf ook sinds een aantal jaren ter harte neem. Dus het is fijn om dit wereldbeeld zo helder en overtuigend uitgelegd te zien.
Ik heb wat minder geschreven. Normaal besteed ik elke zaterdagvoormiddag en soms zondagvoormiddag aan schrijven van artikels voor de week erop, en ik had in deze maand zelfs een week vakantie. Maar vele uren heb ik besteed aan het afwerken van het boek "Sprokkels" van mijn vader; een publicatie van 580 bladzijden in twee delen met 410 artikels die ik in de voorbije jaren ook allemaal al online heb gezet op de website. Was een project dat ik in 2015 al had gemaakt, en nu dus afgewerkt.
Deze maand hebben we denk ik bijna elke avond naar een (herhaling van) "K2 zoekt K3" of "K3 zoekt mee" gekeken. Enfin "we", de meisjes. Okee, ik heb ook wel meegekeken, maar één keer, niet elke keer opnieuw naar elke herhaling. Blijkt weer: geen nood aan kabel-tv, gaat even goed (zelfs gemakkelijker) met de vtm go app. De meisjes (en vooral Hermione) zijn opnieuw superfan van K3. Ik was ook heel blij dat mijn favoriete, Julia, gewonnen heeft!
December 2021
Het zag er niet naar uit dat ik aan de 100 boeken zou raken, dus heb ik een beetje - nou, niet echt vals gespeeld, maar bon, ik heb snel een aantal graphic novels gelezen die ik dus ook kan laten meetellen. "Toph Beifongs Metalbending Academy" van Faith Erin Hicks bijvoorbeeld, "I Will Judge You by Your Bookshelf" van Grant Snider en de "Harleen"-trilogie van Stjepan Šejić. Zeker deze reeks is wel de moeite waard. Het gaat over een psychiater, Harleen Quinzel, die hoopt een manier te hebben gevonden om hardnekkige misdadigers opnieuw op het goede pad te brengen, maar zelf langzaam aan ten prooi geraakt aan haar patiënt - The Joker. Ja, het speelt zich af in het DC Comics universe, met Batman en zo. So shoot me. Het verhaal zat echt goed in elkaar. Zo was bijvoorbeeld de film "Joker" met Joaquin Phoenix ook verrassend diepgaand.
Maar bon, ik heb ook "echte" boeken gelezen, zoals "Peak Mind: Find Your Focus, Own Your Attention, Invest 12 Minutes a Day" van Amishi P. Jha. Over de meerwaarde van mindfulness meditatie. Hier was ik al van overtuigd, maar dit boek heeft me eindelijk over de brug gehaald; sinds enkele weken ben ik nu elke dag een kwartier aan het mediteren, met de Balance app. En ik moet me zeggen, het gaat me hoe langer hoe beter af. In die mate dat ik hiervan een van mijn doelstellingen heb gemaakt voor 2022; minstens 300 dagen op een jaar minstens 15 minuten mediteren.
Samen met het gezin de Ketnetserie #LikeMe gebingewatched. Ik was die toevallig tegengekomen in een VRT NWS artikel; in tien talen vertaald? Dan moeten we toch eens kijken. En ja, het zit echt wel goed in elkaar. Met "oude" liedjes naadloos verwerkt in de verhaallijnen; chapeau. Wel aangrijpend zeg, serieus. "Afscheid van een vriend" van Clouseau aan het sterfbed van de mama? Pff.
Ook nog leuk, in december een aantal video-opnames gedaan voor Kluwer, waar ik samen met de advocaat Chris Persyn en de interne preventieadviseur Marc Hoppenbrouwers een aantal onderwerpen bespreek vanuit de "Veilige Drievuldigheid". Wat een eer dat ik hierbij betrokken mag zijn. Met autocue, gaat verrassend vlot. Voelde zelfs wat aan als spieken, ook al had ik die teksten zelf gemaakt. Maar zo hoef je niet te denken "wat moest ik nu ook al weer zeggen".
December was ook de maand waarop ik afscheid heb moeten nemen van onze algemeen directeur, Fiorella Brusco. Ik moet toegeven, tot op het laatste moment hoopte ik dat ze toch alsnog een "Merkelke" zou plegen, en uiteindelijk zou besluiten om toch nog een aantal jaren langer in functie te blijven, maar helaas. Ik gun haar het pensioen uiteraard, maar het zal voor mij wel een groot gemis zijn. Ze is voor mij in de voorbije jaren een persoonlijke coach geweest. Zo kan ik me nogal eens ergeren aan allerhande dingen; bij haar kan ik dan mijn hart luchten (waarbij ze mij dan ook volledig gelijk geeft, haha), en dan kan ik weer vrolijk verder. Of wanneer ik teveel zelfmedelijden vertoon, dan volstaat het dat ze mij één afbeelding van Calimero stuurt :-D. Weinig mensen kennen mij zo goed als zij, voelen me zo goed aan. Wat hebben we gelachen, de voorbije jaren. Maar tja, de tijd haalt ons allen in.
Conclusie
Bon, 2021 dus. Eerlijk gezegd vond ik het wat minder dan 2020. Ja, dat was uiteraard een super hectisch jaar, met lange dagen en weekendpermanenties. Maar ik heb toen ook super veel nieuwe en interessante dingen gedaan: podcasts, webinars voor duizenden werknemers, interviews; tal van posters en affiches vormgegeven. Nieuwe dienstverlening ontwikkeld. En dat alles samen met een fijn team van collega's, die zelf het uiterste hebben gegeven.
In 2021 had ik nog altijd dat fijne team, en we hebben nog evenzeer interessante dingen gedaan, maar die nieuwe coronagolven brachten niet echt meer diezelfde dynamiek van het boeiende, vernieuwende. Het was enkel "meer van dat". En dan sluit het nog eens af met een domper. Maar ok, het jaar heeft ook heel wat positieve punten gebracht.
(nvda die ik vervolgens opsom, maar dat heb ik hieruit weggelaten)
Wat gaat 2022 brengen? Wel, alvast nog een aantal fijne collega's die met pensioen gaan. Why? Why!? Maar bon, het is wat het is. Er zijn ook veel fijne collega's die blijven, en wellicht ga ik nieuwe mensen leren kennen die ook op hun manier mijn leven gaan verrijken.
Mijn focus in 2021 was dus "schrijven", in 2022 zal het "balans" zijn.