Doorgaan naar hoofdcontent

Informatitis

Informatie is goed, maar er is ook zoiets als teveel informatie.

Wanneer destijds "meneer doktoor" een geneesmiddel voorschreef, wist de patiënt niet beter dan dat het zou werken. Want er was een vertrouwensrelatie. De dokter had het beste voor met de patiënt, en de patiënt wist dat. Dus de dokter kon zelfs een suikerpil voorschrijven, en de patiënt zou zich door het placebo-effect alleen al een stuk beter voelen.

Maar vandaag is dat niet het geval meer. Elk medicijn heeft een bijsluiter, met daarop in kleine lettertjes al hetgene er misschien wel eens mis zou kunnen lopen. Maagklachten, bloedarmoede, astma-aanvallen, anafylactische shock, allerlei gruwelijke nevenwerkingen worden tot treurens toe opgesomd. Steeds vaker hoor ik patiënten me toevertrouwen dat ze het niet zo hebben op medicijnen, op al die "chemische rommel". Wel sorry hoor, maar 80% van alle medicijnen zijn nog steeds gebaseerd op stoffen die in de natuur gevonden worden - nog een reden om onze flora en fauna in ere te houden, maar dat terzijde.

Hier ligt hem nu precies het huidige succes in de alternatieve geneeskunde. Heb je hoofdpijn? Dan neem je wilgenbast. Hier is geen bijsluiter, met vermelding van allerlei mogelijke nevenwerkingen. Geen uitvoerige lijst van waarschuwingen over contra-indicaties, wisselwerkingen, nevenwerkingen enz. Het is een natuurlijk middel, dus het kan niet slecht zijn, toch? Beter dan chemische brol zoals acetylsalicylzuur - wat wel toevallig de gezuiverde stof is die uit wilgenbast wordt gehaald.

De opvatting van de mensen is verkeerd. Het zijn juist de "natuurlijke producten" waarbij men moet oppassen. De ongezuiverde geneesmiddelen, waarbij men nooit zeker kan weten welke dosis men precies neemt, en welke andere (mogelijk schadelijke) stoffen er ook in het goedje zitten. Een aantal jaren geleden was er nog een heel schandaal rond chinese kruiden, die bij een aantal mensen de dood tot gevolg hebben gehad, en bij nog een behoorlijk aantal anderen een niertransplantatie. Maar dat wordt snel vergeten.

De moderne geneeskunde is gebouwd op een wetenschappelijke fundering. Alle geneesmiddelen en behandelingswijzen worden voortdurend gecontroleerd op hun effectiviteit en mogelijke schadelijkheid. En dat is goed. Maar soms weten de mensen meer dan goed voor hen is. Het vertrouwen in hun dokter is hierdoor zoekgeraakt. En dat is niet goed.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...