Doorgaan naar hoofdcontent

Leerlingen en hepatitis

Ja ik weet het, 't is weer lang geleden; wat kan ik zeggen, druk druk. Dat is geen excuus, ik zou op zich wel even tijd kunnen maken voor een nieuw blogartikel, maar tja, momenteel andere prioriteiten...

Maar nu lees ik net over de hepatitis A epidemie in het Sint-Jan Berchmansinstituut in Zonhoven. Ja, hepatitis A is behoorlijk besmettelijk. Ik heb het er al eens over gehad, in het artikel Hepatitis A. Nu gaan ze en masse de hele school, leerlingen en leraars, inenten.

Het ergste is, die hele ellende had vermeden kunnen worden.

De jeugd wordt namelijk door het CLB ingeënt tegen hepatitis. Maar enkel tegen hepatitis B. Dit is een ander virus, dat ook een leverontsteking veroorzaakt (hepar= lever, -itis = ontsteking), maar een ernstiger vorm. Het wordt ook niet via de voeding verspreid zoals hepatitis A, maar via bloed en seksuele betrekkingen.

Dus al die leerlingen krijgen inentingen tegen hepatitis B, maar niet tegen A. En dit terwijl er al jaren een combinatievaccin op de markt is, Twinrix, dat zowel tegen hepatitis A als B beschermt. En dat niet duurder is, integendeel. Twee voor de prijs van één. So, what gives? Waarom worden de leerlingen niet tegen beide virussen ingeënt? Nu moet de hele reutemeteut nog eens herhaald worden, met twee extra hepatitis A vaccins, kostprijs ca. 100 Euro per persoon.

Nu ik het toch over nodeloze kosten heb: na een vaccinatiereeks Twinrix heb je gegarandeerd levenslange bescherming tegen hepatitis A. Maar bij een kleine groep mensen voldoet het niet om voldoende immuniteit te leveren voor hepatitis B. Dus moet er na de vaccinatiereeks nog een bloedafname uitgevoerd worden. Liefst een tweetal maanden na het laatste vaccin. Niet eerder, want het lichaam heeft de tijd nodig om voldoende antistoffen te produceren, die dan kunnen teruggevonden worden in het bloed. En liefst ook niet later, want het kan gebeuren dat na enkele jaren de antistoffen tegen hepatitis B niet meer worden teruggevonden in het bloed, terwijl men nochtans wél levenslange immuniteit heeft.

Het CLB plaatst de vaccins, maar doet geen bloedafname. Gevolg: enkele jaren later zie ik die leerlingen op onderzoek, omdat ze een stage Verzorgende moeten afleggen. Zijn ze beschermd tegen hepatitis B? Wel, ze herinneren zich vaag dat ze ooit wel eens wat prikjes hebben gehad, het zal wel hepatitis B zijn. Is er al een bloedafname uitgevoerd? Nee. Dus moet ik een bloedafname uitvoeren, getuige bvb. mijn blogartikel "Ik haat bloedafnames". Maar het resultaat is soms negatief, omdat het te lang geduurd heeft voordat deze bloedafname is uitgevoerd. Dus krijgen ze wéér een vaccin (of soms zelfs een heel nieuwe vaccinatiereeks, kostprijs 150 Euro per persoon, ka-ching!) en wéér een bloedafname, om te kijken of net nù gepakt heeft. Allemaal nodeloze kosten!

Waarom kan het CLB toch niet gewoon drie Twinrixen geven, en achteraf een bloedafname uitvoeren? Dan moet ík het alleszins al niet meer doen...

Populaire posts van deze blog

Nieuwe publicatie: Verzameling van de rechtspraak over psychosociale risico's op het werk (2016-2023)

In een gezamenlijke inspanning hebben de Algemene Directie Humanisering van de Arbeid van de FOD Werkgelegenheid en academici een uitgebreide verzameling samengesteld van rechtspraak gerelateerd aan psychosociale risico's op het werk. Dit document, dat de periode van 2016 tot 2023 beslaat, biedt inzicht in hoe rechtbanken omgaan met de gewijzigde wetgeving sinds 2014 over deze materie. Het is bedoeld om preventieadviseurs en anderen die met deze problematiek te maken hebben, direct naar relevante casussen en thema’s te leiden. Afbeelding: Studievoormiddag van de FOD Werkgelegenheid. Bron: Youtube. De toenemende relevantie van psychosociale risico's Met een historisch hoog aantal langdurig afwezige werknemers in België, onderstrepen psychosociale risico's op het werk – zoals stress, burn-out, en pesterijen – de noodzaak voor een effectieve aanpak en preventie. De wet van 4 augustus 1996, die werknemersbescherming biedt, en de significante wijzigingen in de wetgeving si

Controles op veiligheid van opblaasbare attracties

Opblaasbare attracties zoals springkastelen zijn een populaire aanvulling op ( bedrijfs )evenementen, maar recente incidenten en controles hebben veiligheidsproblemen aan het licht gebracht. Deze zorgen hebben geleid tot een aankondiging door de FOD Economie om toekomstige evenementen strenger te gaan controleren.   Veiligheidsrichtlijnen en regelgeving Aanbieders van opblaasbare structuren, zoals springkastelen en obstakelparcours, moeten de veiligheid van hun diensten garanderen. Dit houdt in dat zij zich moeten houden aan specifieke regelgeving, waaronder het Koninklijk Besluit betreffende de uitbating van speelterreinen en het Koninklijk Besluit voor de organisatie van actieve ontspanningsevenementen. Deze wetten stellen duidelijke eisen aan de veiligheid en het toezicht op deze attracties.   Veelvoorkomende veiligheidsproblemen Enkele van de meest zorgwekkende bevindingen door de FOD Economie omvatten: Onvoldoende schokdemping: Een geschikte schokdempende ondergr

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels