Doorgaan naar hoofdcontent

High in the sky

Ik ben weer laks in het bijhouden van mijn blog. Zal ik hier maar even een casus plaatsen waarover ik recent advies heb verstrekt.

Een werknemer volgt een opleiding tot dakdekker. Dit beroep houdt een aantal beroepsgebonden risico's in. Werken op hoogte. Heffen en tillen. Blootstelling aan UV-stralen (van de zon)... Maar in deze casus is vooral het werken op hoogte van belang. Want de werknemer in kwestie is onder behandeling met methadon. Dit is een opioïde analgeticum, met andere woorden een pijnstiller die op opium lijkt. De meest werkzame stof in opium is morfine, men zegt dan ook wel dat methadon een morfine-agonist is, een morfine-nabootser. Heroïne is ook een morfine-agonist.
Methadon is vooral bekend als afkickmiddel voor heroïneverslaafden. Het wordt ook nog gebruikt ter bestrijding van ernstige pijn waarbij (op korte termijn) geen behandeling van de veroorzaker van de pijn mogelijk is. Ik zal (zoals altijd) discreet blijven, en niet uitweiden over de reden waarom de werknemer een behandeling krijgt met methadon. Maar het is niet ter bestrijding van ernstige pijn. Heb je 'm? Heb je 'm? Maar meer zeg ik niet. Discreet.

Nu, de werknemer in kwestie verzekert de collega arbeidsgeneesheer dat hij geen alcohol nuttigt. Erewoord. Hij neemt geen andere medicatie. Heeft geen last van bijwerkingen. En het klinisch onderzoek is volledig normaal. Mijn collega heeft de bijsluiter van methadon bekeken, en hier staat vermeld: "rijd niet - gebruik geen gereedschap of bedien geen machines". De vraag naar mij is dan ook: kan ze de werknemer geschikt verklaren voor een opleiding tot dakdekker?
Nu, methadon behoort voor evaluatie van rijgeschiktheid (en ik vind dat het dan ook kan gebruikt worden als richtlijn voor werken op hoogte) tot categorie II.2. Dit betekent dat het product een matige invloed kan hebben op de rijvaardigheid. Indien de dosis methadon niet te snel is opgebouwd (en ik ga ervan uit dat dit onder een goede begeleiding is uitgevoerd), dan vallen de nevenwerkingen nog mee. De werknemer moet wel gewezen worden op de risico’s verbonden aan het gebruik van het geneesmiddel. De eerste dagen van de behandeling of tot op het ogenblik dat hij zich bewust is van de effecten zou hij ook niet op hoogte mogen werken. Hij is wellicht al langer onder behandeling, dus vertel ik de collega arts dat ik hem wel geschikt zou verklaren voor de opleiding.

Maar het blijft toch een riskante situatie. Wat als hij tijdens een zware dag onder de blakende zon zijn dorst gaat lessen met enkele frisse pintjes? Voor je het weet, zit-ie een voorstelling van Chim Chim Cheree op te voeren op de nok van het dak, en maakt hij als grande finale een duikvlucht naar de klinkers rondom het huis.
Om zichzelf in te dekken tegen o.m. de bijtende kritieken van Mary Poppins-fanaten, heb ik mijn collega dan ook aangeraden om de werknemer in kwestie een verklaring te laten ondertekenen. Hierin zou ik vermelden dat aan de werknemer de risico’s verbonden aan het gebruik van methadon zijn uitgelegd (i.e. euforie, sedatie, vertigo, vermindering van het concentratievermogen en de cognitieve prestaties, passiviteit), en het verbod op combinatie van methadon met andere moleculen zoals bvb. heroïne, medicatie zoals bvb. narcotische analgetica, en natuurlijk alcohol.


Dit doet me eigenlijk denken aan een grappig waargebeurd verhaal. Een man moest wat herstellingswerken uitvoeren aan zijn dak. Maar voor de veiligheid bond hij zichzelf met een stevig touw vast aan zijn veiligheidsharnas. Voor het andere einde van het touw vond hij niet onmiddellijk een stevig ankerpunt, dus bond hij het vast aan de trekhaak van de wagen, aan de andere kant van het huis. Zijn vrouw was echter niet op de hoogte van dit lumineuze idee, en ging een uurtje later winkelen, met de wagen. Het gevolg was dat de man, naarstig aan het timmeren op het dak, plotsklaps de lucht werd ingeschoten, langs de andere kant het dak afdonderde, en enkele kilometers achter de wagen werd meegesleurd. De vrouw merkte de extra ballast pas op toen ze parkeerde aan het grootwarenhuis. De man was natuurlijk morsdood. Mmh, het einde is wellicht minder grappig, nu ik het bekijk. Maar toch. Op en over het dak. Hilarisch.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...