Doorgaan naar hoofdcontent

Hittegolf: welke rusttijden?

Een tekst die ik in 2009 heb opgesteld over werken bij warm weer wordt elk jaar rond deze periode gerecycleerd, zoals ook in de Actuascan van juni jongstleden. Voor alle wettelijke bepalingen, tips en tricks verwijs ik naar die tekst (het zijn 6 pagina’s).

Maar hier ga ik voor de huidige hittegolf heel kort (het is te warm voor een lange tekst) aangeven welke rusttijden je als werkgever concreet moet invoeren voor werk in de buitenlucht.
Wat je alleszins moet weten, is dat de wetgever niet de luchttemperatuur als richtlijn neemt, maar de gevoelswarmte. Hiervoor gebruiken ze de WBGT-index (wbgt = wet bulb globe temperature). Hierbij worden naast de temperatuur ook de straling, luchtsnelheid en vochtigheidsgraad gemeten. Hierdoor kan het zijn dat een temperatuur van 35°C zich weerspiegelt in een WBGT van 25. Er is hiervoor een conversietabel (die je in mijn uitgebreide tekst kunt terugvinden).
Als ik de huidige weersomstandigheden, en de verwachtingen voor de volgende dagen in beschouwing neem, dan gelden naast de temperatuur de volgende parameters voor werk buiten:
  • Straling: vol zonlicht
  • Luchtsnelheid: licht briesje
  • Vochtigheidsgraad: ca. 50%
Met deze parameters blijkt dat de temperatuur quasi volledig overeenkomt met de gevoelstemperatuur. Een temperatuur van 32°C komt dus overeen met een WBGT van 32.
Het KB Thermische omgevingsfactoren geeft aan dat je bij een hittegolf als werkgever twee dagen de tijd hebt om kunstmatige ventilatie te installeren. Is dit niet mogelijk en/of blijft de overmatige warmte na die periode voortduren, dan moet je overstappen op verplichte rusttijden. Afhankelijk van de zwaarte van het werk moet je vanaf een bepaalde WBGT elk uur een kwartier of een half uur pauze voorzien. Vanaf een WBGT van 30 moet je sowieso elk uur 30 minuten pauze voorzien, ongeacht de zwaarte van het werk.
Of concreet: Werk buiten? Dan om het half uur een half uur pauze!

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...