Doorgaan naar hoofdcontent

7 argumenten voor én tegen de 7 minute workout

Toen ik begin dit jaar mijn jaardoelstellingen opmaakte, was één ervan om 200 maal de 7 minute workout te doen. Ik was een dusdanig grote fan van het concept, dat ik de Johnson & Johnson Official 7 Minute Workout App benoemde tot een “app van de maand”. Full disclosure: toen het artikel verscheen, was ik er al mee gestopt. Ik leg hieronder uit waarom.
 

Okee, eerst vier redenen waarom ik (nog steeds) fan ben van het concept.
 
1 Het is snel
Een van de meest genoemde argumenten om niet de fitnesszaal te bezoeken, is het gebrek aan tijd. En wie heeft na een drukke werkdag nog de energie om die extra verplaatsing te maken? Geen excuus meer, want zoals de naam van de app al aangeeft, duurt de workout slechts zeven minuten. Ietsje meer, als je ook de warming-up en cooling-down sessies doet; nog steeds heel snel.
 
2 Het is eenvoudig
Om een degelijke workout van alle spiergroepen te doen, heb je al tien verschillende toestellen nodig. Kost handenvol geld, en waar vind je de plaats? Nee hoor! Al wat je nodig hebt, zijn een stoel en een vrije wand tegen de muur.
Via de Smart Workout kun je een inschatting maken van je huidige fitnessniveau, en op basis hiervan kiezen tussen 22 verschillende trainingsmodules. Eenmaal dat de training start, doorloopt het systeem een reeks oefeningen die elk een ander lichaamsdeel trainen. Een commentaarstem geeft instructies over de correcte uitvoering van de oefening, en een video toont hiernaast ook het correcte ritme, en de resterende tijd. Aan de hand van je feedback over de oefening (positief of negatief) kan de app de inhoud van je training aanpassen.
 
3 Het is gratis
De Johnson & Johnson Official 7 Minute Workout app, zowel beschikbaar voor de iPhone als voor een Android toestel, is een gratis app die je verschillende trainingsmodules aanbiedt. Volwaardige alternatieven zijn de 7 Minute Workout van Wahoo Fitness, The 7 Minute Workout van UOVO en Freeletics.
Okee, je moet wel investeren in een smartphone, moest je behoren tot de extreme minderheid die dit nog niet heeft…
 
4 Het is effectief
Misschien had ik dit zelfs als eerste punt moeten zetten, want niet onbelangrijk: het heeft ook wel degelijk nut. Medisch-wetenschappelijk onderzoek1, 2  heeft aangetoond dat ook kortdurende, hoog-intensieve training zonder gebruik van gesofisticeerde apparatuur een significant positief effect heeft op je conditie en algemene gezondheid.
Idealiter doe je drie sessies op een dag, en dit drie maal per week. Maar drie maal per week één sessie is ook al heel wat. Je kunt het ook gaandeweg opbouwen. En je kunt ook een gewoonte in te bouwen door het bijvoorbeeld elke ochtend in te plannen. Na een aantal maanden maakt het gewoon deel uit van je ochtendroutine.
 
 
Maar ook drie redenen waarom het voor mij niet gewerkt heeft.
 
1 Het is zwaar
Ja, het duurt maar zeven minuten, en het is een afwisseling van oefeningen die niet allemaal even moeilijk zijn, maar het is eerlijk gezegd toch behoorlijk afzien. Het is dus niet echt iets waar je naar uitkijkt. Probeer jezelf maar telkens weer te motiveren om het tóch te doen; niet evident. Zeker als je overweegt om “all-in” te gaan, dan moet je drie maal per week drié van dergelijke sessies uitzweten. The horror.
Je moet het uiteraard wel langzaamaan opbouwen. En naarmate je conditie verbetert, wordt het blijkbaar minder erg.
 
2 Het is saai
Het is steeds weer dezelfde boring shit. Jumping jacks! Wall sit! Plank! Ok ja, je kunt kiezen uit andere modules, maar dat zijn toch steeds variaties op hetzelfde thema.
Wat dan weer wél handig is: op den duur weet je wat er gaat komen, en kun je halverwege al beginnen uit te kijken naar het einde. Beloon jezelf! Misschien best niet met een Snickers of een ijsje; alhoewel: het doel van deze oefening is niet om gewicht te verliezen, maar om je conditie op te bouwen… desalniettemin, kies toch maar eerder voor een mental treat; een taak die je van je todolijstje kunt afchecken bijvoorbeeld.
 
3 Je ziet er gek uit, wanneer je het doet
Je moet de mogelijkheid hebben tot wat privacy. Dat was trouwens ook de reden dat ik ermee gestopt ben. Thuis kan ik het moeilijk doen, want als de kinderen op zijn, willen ze paardje rijden zodra ik begin met de push-ups. Dus maakte ik er werk van zodra ik op kantoor was, of tijdens de middagpauze. Twee maal heb ik het voorgehad dat iemand mijn bureau binnenstormde, terwijl ik met de tong uit de bek aan het high kneeën was; pretty damn akward, ik kan het je verzekeren.
 
Okee, eigenlijk zijn het allemaal excuses, en zou ik gewoon tien minuten vroeger mijn bed uit moeten rollen.

En dat ben ik dan ook van plan.
 
Vanaf volgend jaar.
 
 
Bronnen
1. ACSM'S Health & Fitness Journal. May/June 2013 - Volume 17 - Issue 3 - p 8–13. High-intensity circuit training using body weight: Maximum Results With Minimal Investment. Klika B, Jordan C.
2. J Sports Med Phys Fitness. 2015 May 5. The effect of high-intensity circuit training on physical fitness. Schmidt W, Anderson K, et al.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...