Doorgaan naar hoofdcontent

De laatste plaats

Je hebt het wellicht al eens voor gehad. Dat belangrijk document dat je dringend nodig hebt, het onmisbare voorwerp dat je op een speciale plaats had gezet om het zeker niet te vergeten, maar waar was dat nu ook al weer? En in je verwoede speurtocht is het altijd op de laatste plaats waar je het zoekt. 

Waarom is dat toch? Is het universum zó tegen je gekant dat het op kwantumniveau de probabilistische waarschijnlijkheden op dergelijke manier herordent, dat het verzekert dat je pas op het eind op de juiste plaats zoekt? Of is er een duistere, demonische interventie die je heeft verdoemd tot herhaaldelijke queestes naar de dingen die je begeert?


Nee. 

Uiteraard is het gezochte voorwerp steevast op de laatste plaats waar je zoekt. Want eenmaal gevonden, waarom zou je nog verder zoeken?

Bovendien denk je nu waarschijnlijk enkel aan die momenten waarop je gefrustreerd de kussens in de zetel in het rond hebt zitten gooien als een gefrustreerde Vliegende Hollander, en vergeet je al die momenten waarop je het gezochte voorwerp direct hebt gevonden. "Waar- oh, daar is het!"

En als het vaak gebeurt dat je moet zoeken, dan is het misschien tijd om eens neer te zitten en je probleem structureel te bekijken. Hoe komt het dat je steevast op zoek moet naar die bestanden, en wat kun je doen om hieraan te verhelpen? Misschien is het nuttig dat je de naamgeving van je bestanden anders gaat aanpakken, zodat je die via de zoekfunctie gemakkelijker vindt? Of als je de sleutel van je tuinhuisje voortdurend kwijt raakt, misschien is er een haakje dat je hiervoor aan de achterdeur kunt ophangen? 

Hoe dan ook, het universum is niet tegen je gekant. Niemand heeft een vloek over je uitgesproken. Verander om te beginnen je perceptie. En is er effectief een probleem, dan ligt de oplossing bij jezelf.

Dat gezegd zijnde, waar is nu die vervloekte powerpoint?!

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...