Doorgaan naar hoofdcontent

De laatste plaats

Je hebt het wellicht al eens voor gehad. Dat belangrijk document dat je dringend nodig hebt, het onmisbare voorwerp dat je op een speciale plaats had gezet om het zeker niet te vergeten, maar waar was dat nu ook al weer? En in je verwoede speurtocht is het altijd op de laatste plaats waar je het zoekt. 

Waarom is dat toch? Is het universum zó tegen je gekant dat het op kwantumniveau de probabilistische waarschijnlijkheden op dergelijke manier herordent, dat het verzekert dat je pas op het eind op de juiste plaats zoekt? Of is er een duistere, demonische interventie die je heeft verdoemd tot herhaaldelijke queestes naar de dingen die je begeert?


Nee. 

Uiteraard is het gezochte voorwerp steevast op de laatste plaats waar je zoekt. Want eenmaal gevonden, waarom zou je nog verder zoeken?

Bovendien denk je nu waarschijnlijk enkel aan die momenten waarop je gefrustreerd de kussens in de zetel in het rond hebt zitten gooien als een gefrustreerde Vliegende Hollander, en vergeet je al die momenten waarop je het gezochte voorwerp direct hebt gevonden. "Waar- oh, daar is het!"

En als het vaak gebeurt dat je moet zoeken, dan is het misschien tijd om eens neer te zitten en je probleem structureel te bekijken. Hoe komt het dat je steevast op zoek moet naar die bestanden, en wat kun je doen om hieraan te verhelpen? Misschien is het nuttig dat je de naamgeving van je bestanden anders gaat aanpakken, zodat je die via de zoekfunctie gemakkelijker vindt? Of als je de sleutel van je tuinhuisje voortdurend kwijt raakt, misschien is er een haakje dat je hiervoor aan de achterdeur kunt ophangen? 

Hoe dan ook, het universum is niet tegen je gekant. Niemand heeft een vloek over je uitgesproken. Verander om te beginnen je perceptie. En is er effectief een probleem, dan ligt de oplossing bij jezelf.

Dat gezegd zijnde, waar is nu die vervloekte powerpoint?!

Populaire posts van deze blog

Nieuwe publicatie: Verzameling van de rechtspraak over psychosociale risico's op het werk (2016-2023)

In een gezamenlijke inspanning hebben de Algemene Directie Humanisering van de Arbeid van de FOD Werkgelegenheid en academici een uitgebreide verzameling samengesteld van rechtspraak gerelateerd aan psychosociale risico's op het werk. Dit document, dat de periode van 2016 tot 2023 beslaat, biedt inzicht in hoe rechtbanken omgaan met de gewijzigde wetgeving sinds 2014 over deze materie. Het is bedoeld om preventieadviseurs en anderen die met deze problematiek te maken hebben, direct naar relevante casussen en thema’s te leiden. Afbeelding: Studievoormiddag van de FOD Werkgelegenheid. Bron: Youtube. De toenemende relevantie van psychosociale risico's Met een historisch hoog aantal langdurig afwezige werknemers in België, onderstrepen psychosociale risico's op het werk – zoals stress, burn-out, en pesterijen – de noodzaak voor een effectieve aanpak en preventie. De wet van 4 augustus 1996, die werknemersbescherming biedt, en de significante wijzigingen in de wetgeving si

Controles op veiligheid van opblaasbare attracties

Opblaasbare attracties zoals springkastelen zijn een populaire aanvulling op ( bedrijfs )evenementen, maar recente incidenten en controles hebben veiligheidsproblemen aan het licht gebracht. Deze zorgen hebben geleid tot een aankondiging door de FOD Economie om toekomstige evenementen strenger te gaan controleren.   Veiligheidsrichtlijnen en regelgeving Aanbieders van opblaasbare structuren, zoals springkastelen en obstakelparcours, moeten de veiligheid van hun diensten garanderen. Dit houdt in dat zij zich moeten houden aan specifieke regelgeving, waaronder het Koninklijk Besluit betreffende de uitbating van speelterreinen en het Koninklijk Besluit voor de organisatie van actieve ontspanningsevenementen. Deze wetten stellen duidelijke eisen aan de veiligheid en het toezicht op deze attracties.   Veelvoorkomende veiligheidsproblemen Enkele van de meest zorgwekkende bevindingen door de FOD Economie omvatten: Onvoldoende schokdemping: Een geschikte schokdempende ondergr

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels