Doorgaan naar hoofdcontent

Onthaalouders in Vlaanderen krijgen definitief werknemersstatuut: meer rechtszekerheid en rust

 619 onthaalouders krijgen definitief het statuut van werknemer in Vlaanderen. Dit betekent dat ze elke maand een vast inkomen zullen ontvangen en meer sociale rechten krijgen, zoals betaalde vakantie en een pensioenopbouw. Dit biedt meer rechtszekerheid en rust voor de onthaalouders, omdat ze niet langer afhankelijk zijn van het aantal kinderen dat ze opvangen voor hun inkomen. Minister Crevits is positief over de verandering en verwacht dat het de werkdruk en de kwaliteit van de kinderopvang zal verbeteren.

“Sui generis”-statuut

De discussie over het statuut van de onthaalouders sleept al jaren aan. Sinds 1 april 2013 werken erkende onthaalouders in een “sui generis”-statuut. Dit is een soort tussenstatuut tussen werknemer en zelfstandige. Ze krijgen geen loon, maar een onkostenvergoeding, berekend per kind per opvangdag. Ze bouwen ook amper rechten op, zoals betaalde vakantie of pensioen. 

Sinds 2015 loopt in Vlaanderen een proefproject waarin een groep van 619 onthaalouders de overstap naar het werknemersstatuut maakte. Eind deze maand loopt het dat project af. De Vlaamse regering heeft nu beslist om het werknemersstatuut voor die 619 onthaalouders definitief te maken.


Structurele verankering

De 619 onthaalouders met een werknemersstatuut kunnen nu genieten van rechtszekerheid, inkomens- en sociale zekerheid. Dit betekent dat zij kunnen rekenen op een vast maandinkomen, zelfs als er geen kinderen aanwezig zijn. Bovendien ontvangen ze een onkostenvergoeding die fiscaal vrijgesteld is, wat hun financiële zekerheid vergroot. Ze hoeven niet langer bang te zijn voor controles van de fiscus, aangezien hun onkostenvergoeding voor 8 kinderen volledig fiscaal vrijgesteld is en ze niet langer als zelfstandigen worden beschouwd. Daarnaast krijgen ze ook 10 dagen arbeidsduurvermindering voor een werkweek van 50 uur, betaalde afwezigheid voor bepaalde dagen zoals communie of begrafenis, 20 dagen betaald verlof per jaar, en recht op 10 betaalde feestdagen per jaar. Ook hebben ze toegang tot thematisch verlof en tijdkrediet, een volwaardig pensioen dat berekend wordt op hun werkelijk verdiende loon en stijgt met de index en nieuwe onderhandelingen in de non-profit sector, en een volwaardige ziekte-uitkering zonder de noodzaak om ziekte in te plannen. Bovendien hebben ze toegang tot werkloosheid bij ontslag en betaalde opleidingen via het Vlaams Opleidingsverlof. Als ze een hypothecaire lening willen aanvragen, kunnen ze nu ook een loonfiche overleggen zonder het risico te lopen dat hun lening wordt geweigerd vanwege een gebrek aan vast inkomen.

Het is ook belangrijk op te merken dat er nog 3.200 onthaalouders werken in het tussenstatuut.


Minister Crevits: "Positief effect"

"Door het werknemersstatuut voor onthaalouders definitief te verankeren, bieden we hen betere voorwaarden", zegt Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin Hilde Crevits (CD&V) in een persbericht. "Het zorgt ervoor dat onthaalouders voor hun inkomen niet meer afhankelijk zijn van het aantal kinderen dat ze opvangen. Dat neemt zorgen weg en heeft een positief effect op de werkdruk en de kwaliteit van de kinderopvang."

Vanaf 2024 zou er budget vrijgemaakt worden om jaar na jaar alle onthaalouders (die willen) te laten overstappen naar een volwaardig werknemersstatuut. Vanaf 2025 zouden alle nieuwe onthaalouders automatisch werknemer zijn. In Wallonië is al langer gekozen om alle nieuwe instromers in de sector het werknemersstatuut te geven.


Bronnen

VRT NWS - 619 onthaalouders krijgen definitief statuut van werknemer: "Een vast inkomen en meer sociale rechten" 

Onthaalouders.be - Het Werknemersstatuut en het Sui Generis statuut vergeleken 

Onthaalouders.be - Hoera, 619 onthaalouders krijgen rechtszekerheid! 


Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...