Doorgaan naar hoofdcontent

Een blik op de arbeidskwaliteit van mensen met een handicap in Canada

Uit onderzoek blijkt dat Canadezen met een handicap twee keer zo vaak rapporteren over lage arbeidskwaliteit dan mensen zonder handicap. Deze studie van het Institute for Work & Health (IWH) werpt een nieuw licht op de werkgelegenheidskwaliteit voor personen met een handicap. Hoewel werkgelegenheidscijfers belangrijk zijn, benadrukt deze studie dat ze maar een stukje van de puzzel vormen: deelname aan de arbeidsmarkt garandeert niet noodzakelijk kwalitatief werk.


Het onderzoek naar arbeidskwaliteit

Mensen met een handicap hebben meer kans om in banen van mindere kwaliteit terecht te komen. Dit wordt aangedreven door een stijgende trend in tijdelijk, laagbetaald en onzeker werk in Canada. Om deze kwestie te onderzoeken, voerden de onderzoekers een online enquête uit bij ongeveer 2.800 werkende Canadezen, waarbij minstens een derde van de deelnemers een fysieke, mentale of cognitieve handicap had.


Verschillende “soorten” banen

Het onderzoeksteam identificeerde vier verschillende soorten banen: zekere en lonende banen, zekere maar veeleisende banen, zekere maar niet lonende banen waarbij de werknemer zich gevangen voelt, en onzekere, niet lonende banen (standard, portfolio, instrumental, and precarious). Werknemers met een handicap hadden aanzienlijk meer kans om in de laatste twee groepen te werken.

Tabel: Prevalentie van soorten arbeidskwaliteit, naar handicapstatus. Bron: The Employment Quality of Persons with Disabilities: Findings from a National Survey.


Specifieke arbeidsomstandigheden

Op individueel niveau merkten de onderzoekers bepaalde arbeidsomstandigheden op die vaker voorkwamen bij mensen met een handicap, zoals tijdelijk en deeltijdwerk, baan- en inkomensonzekerheid, gig-werk, loondiefstal, job lock en een mismatch van vaardigheden. Aan de andere kant kwamen flexibele werkroosters, opleidingsmogelijkheden en een positief veiligheidsklimaat minder vaak voor bij personen met een handicap.

De resultaten van het onderzoek suggereren dat er nog een lange weg te gaan is voordat mensen met een handicap volledig kunnen deelnemen aan de arbeidsmarkt. De onderzoekers benadrukken het belang van het verbeteren van werkzekerheid, lonen, flexibele werkregelingen, arbeidsgeschiktheid en opleidingsmogelijkheden voor personen met een handicap.  Hierbij is het nodig om zowel maatschappelijke maatregelen (zoals strengere arbeidsnormen) als organisatorisch beleid (zoals inclusieve werkmethoden) in te voeren om deze problemen aan te pakken. Een te grote focus op (enkel) arbeidsparticipatie kan het probleem van sociale en economische uitsluiting verergeren.

Ten slotte wijzen de onderzoekers erop dat een slechte baan even schadelijk kan zijn voor de fysieke en geestelijke gezondheid als geen baan hebben. Het streven naar gelijkheid moet daarom niet alleen gericht zijn op het creëren van zoveel mogelijk banen, maar op het creëren van zekere, betaalde arbeidskansen.


Bronnen:

Shahidi, FV et al. The Employment Quality of Persons with Disabilities: Findings from a National Survey. J Occup Rehabil (2023). https://doi.org/10.1007/s10926-023-10113-7

Institute for Work & Health - Canadians with disabilities twice as likely to report low quality employment than those without disabilities https://www.iwh.on.ca/newsletters/at-work/112/canadians-with-disabilities-twice-as-likely-to-report-low-quality-employment-than-those-without-disabilities

Populaire posts van deze blog

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels