Doorgaan naar hoofdcontent

Vijf jaar geschift

Mijn blog begint wat eenzijdig te worden: de laatste drie artikelen gingen alle over rijgeschiktheid. Maar onlangs kreeg ik via het werk bericht dat er (nog) een wetswijziging voor rijgeschiktheid groep 2 gaat ingevoerd worden. Dus, nu we toch bezig zijn, volgt hier dan ook het vierde artikel over rijgeschiktheid voor groep 2.

De maximale duur voor rijgeschiktheid voor groep 2 bedraagt vijf jaar. Om medische redenen kan dit in de duur beperkt worden. Iemand met een pacemaker bijvoorbeeld moet elk jaar zijn medische schifting vernieuwen, telkens met een positief attest van de cardioloog (dat de batterijtjes nog niet plat zijn, haha). Maar er is ook een beperking in de duur, gebaseerd op leeftijd. Ben je ouder dan 50 jaar, dan moet je om de drie jaar je weer, uhm, geschift laten verklaren. Ah, denk je dan misschien, dan ga ik best de dag vóór mijn vijftigste verjaardag mijn rijgeschiktheidsattest laten verlengen? Wel, neen. Vanaf 50 is de maximale duur drie jaar, dus dan tellen we tot de dag vóór je 53 jaar wordt. Ben je 49, dan gaat je geldigheidsduur ergens tussen de drie en vier jaar zijn, afhankelijk van hoe ver je van je verjaardag af ligt. Simpel toch?

Waarom wordt dat onderscheid eigenlijk gemaakt? Wel, er wordt van de arbeidsgeneesheer verwacht dat die gaat beoordelen of je in de volgende jaren gezond genoeg gaat blijven om te rijden met een vrachtwagen, of klanten te vervoeren, of dergelijke meer. Ben je jonger dan 50, dan zal dat in de volgende vijf jaar wel in orde blijven. Ouder dan 50? Oei. Dan begin je langs alle kanten af te takelen. Je houdbaarheidsduur gaat dan op en al drie jaar bedragen. Daarna moeten we toch eens opnieuw gaan kijken of je nog wel behoorlijk geconserveerd bent gebleven.

Dit wordt wel moeilijker te verkopen in onze Westerse maatschappij, waar de gemiddelde levensduur van de man 75 jaar bedraagt, en die van vrouwen zelfs 81,5. Deze levensverwachting neemt bovendien steeds verder toe, en ook de gemiddelde levenskwaliteit. Dus waarom dan die arbitraire grens? De chauffeurs die hun schifting komen halen, gaan er steeds vaker van uit dat het gewoonweg een verdoken vorm van belastingen is. En tja, misschien is het dat ook.

Maar er komt vereenvoudiging in de situatie (ik weet wel niet of Vincent Van Quickenborne er iets mee te maken heeft gehad). Vanaf 10 september 2008 treedt het Koninklijk Besluit van 4 mei 2007 in werking. Iedereen kent dit natuurlijk van buiten, maar ik ga er toch heel kort de inhoud van weergeven.
Eerst het goede nieuws: de maximale geldigheidsduur voor rijgeschiktheid groep 2 wordt voor iedereen vijf jaar, ongeacht de leeftijd!
En nu het slechte nieuws: bestuurders van voertuigen van categorie C en D (respectievelijk vrachtwagenbestuurders en busbestuurders) moeten slagen in bijkomende examens en om de vijf jaar een nascholing volgen. Voor busbestuurders gaat dit wel pas in vanaf 10 september 2009.

Dus die hele vereenvoudiging is er eigenlijk enkel maar omdat het anders echt een soep zou worden. Om de vijf jaar nascholing, en vanaf vijftig om de drie jaar een medische keuring. Dan liever alles gelijk. En deze omzetting naar vijf jaar voor jong en oud geldt ook voor categorie B (rijden met personenwagen), ook weer omdat het anders niet te doen zou zijn.

Voor de bus- en vrachtwagenchauffeurs gaat deze wetswijziging wel enkel slecht nieuws lijken. Okee, vanaf vijftig moet je slechts om de vijf jaar je schifting verlengen (behalve dan als je een medische aandoening hebt, maar dat gaan we nu even vergeten). Maar je moet wel examens afleggen en nascholing volgen. Hoeveel gaat dat eigenlijk weer kosten? En dan nog de tijd en energie die je daarin moet steken.

Maar uiteindelijk is het de bedoeling dat de wegen zo veilig mogelijk gehouden worden. Dus is het allemaal wel voor het grotere goed.

Populaire posts van deze blog

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd risico, en begin