Doorgaan naar hoofdcontent

De koehandel

Ik wil vermijden dat mijn blog te sarcastisch van toon wordt, zoals in mijn vorig artikel al het geval was. Maar wanneer je met lede ogen moet toekijken hoe de financiering van preventie gebruikt wordt als pasmunt voor de brugpensioenen, dan doet je dat toch wel wat. Zeker wanneer de totaalimpact op de totale loonkost toch al zo klein is, en wanneer goed onderbouwde studies telkens aantonen dat preventie op lange termijn duidelijk kostenbesparend werkt.


Kijk, ik ben een van de eersten om te zeggen dat de preventiediensten nood hebben aan vernieuwing. Al haast 20 jaar zien we het aantal arbeidsgeneesheren slinken, waardoor de dienstverlening steeds verder achterwege blijft.

Daarom zag ik nog wel een elegantie in het nieuwe KB van 2014. Hierin zag ik een evolutie weg van het hersendodende bandwerk met tal van gezonde werknemers die weer voor een jaar geschikt voor de dienst werden gesteld, en meer naar gerichte en nuttige onderzoeken op basis van effectieve risico's.

Het Fonds voor de Beroepsziekten heeft onlangs met hun onderzoek naar neuskankers in de houtsector nog aangetoond dat je met screenings op basis van eenvoudige vragenlijsten een zinvolle eerstelijns identificatie kunt doen.

Ik zie voor de arbeidsgeneesheer van de toekomst dan ook een taak weggelegd in de begeleiding van zieke werknemers naar een succesvolle re-integratie, en in de preventie van burn-out en andere psychosociale aandoeningen ten gevolge van werkstress. Dit werd in de recente wetgeving ook effectief beschreven als ambitieuze nieuwe doelstellingen voor de externe preventiediensten in België.

Maar er wordt momenteel enkel op de korte termijn gekeken, naar de "fast buck". Nu de details toch al aan de personeelsleden van de verschillende externe diensten zijn uitgelegd, kan ik het hier ook wel meegeven.

In plaats van twee komen er vijf tarieven, met als hoofddoel een vermindering van 10% van de totale bijdragen. De bijdragen van de werknemers worden opgedeeld afhankelijk van hoe lang ze aanwezig zijn op een jaar. Als de nieuwe berekening minder zal kosten, gaat het op 1 januari 2016 al in voege; kost het meer, dan pas twee jaar daarna.

Met al dit knotwerk houdt men geen rekening met de toch precaire financiële balansen van de externe diensten, en de gevolgen voor de tewerkstelling van hun werknemers. Enfin, met een omzet die plots met 20% kan gaan zakken, zullen de diensten ook 20% minder dienstverlening kunnen geven. En dan kan men klagen dat we ons werk niet doen, met de vraag wat dan eigenlijk nog de meerwaarde is van een externe dienst. Dus waarom schaffen we de hele reutemeteut niet helemaal af?

Misschien - hopelijk - zal het allemaal zo'n vaart wel niet lopen. Maar ik vind het wel een gevaarlijk pad, dat men nu gekozen heeft om te bewandelen.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...