Doorgaan naar hoofdcontent

Slechtnieuwsgesprekken

Je gaat sterven. Misschien vandaag nog, misschien pas binnen 100 jaar, maar vroeg of laat zal het zover zijn. Dit is een waarheid die niet altijd even gemakkelijk valt, zeker wanneer de verwachte einddatum eerder in de nabije toekomst ligt. Ook artsen hebben er moeilijkheden mee om dit te communiceren naar hun patiënt of diens aanverwanten. Hierover is eergisteren een interessant artikel verschenen in de New York Times.

Ik kan hier inkomen. Toen ik als vers afgestudeerde arts voor mijn werk op de afdeling beroepsziekten een patiënt met een mesothelioom bevroeg over zijn beroepsgeschiedenis, was ik ook ontwijkend over zijn vragen over de overlevingskans (die was - toen althans - nul). Laat zijn behandelende arts het die arme man maar voorzichtig zeggen, dacht ik; wie ben ik om zijn (valse) hoop definitief de kop in te drukken. Maar misschien heeft zijn behandelende arts het ook niet durven zeggen, en heeft de zelfstandige dakwerker niet de kans gehad om alles op een waardige manier af te sluiten.

Een recent overleden collega-arts was zich volledig bewust van zijn prognose, en heeft zijn resterende maanden op het gemak alles netjes opgeruimd en in orde gebracht; "Ik laat geen losse veter achter", zei hij me toen ik hem nog eens belde (wat ik veel te weinig heb gedaan). Ik krijg nog steeds een krop in mijn keel van die uitspraak. Maar doordat hij zich geen illusies maakte over zijn levensverwachtingen, kon hij vrede vinden met zijn einde. En heeft hij zijn vertrek ook voor zijn nabestaanden ietsjes lichter gemaakt om te moeten dragen.


Recent is een gynaecologe veroordeeld, die tegenover een van haar patiëntes verzweeg dat ze aan baarmoederhalskanker leed, en zo haar dood veroorzaakte. Haar juridische verdediging is, dat ze het niet aankon om het negatieve nieuws te vertellen.

Ik heb daar mijn bedenkingen bij.

Toen de diagnose van cervixkanker het eerst werd gesteld via een uitstrijkje in 2005 en dan nog eens in 2007, was er nog tijd zat om via een operatieve ingreep de zaak op te lossen; dat heeft de rechtbank al "met zekerheid" gesteld op basis van expertenadvies. Misschien was er zelfs nog tijd in 2009, toen de gynaecologe het opnieuw naliet om het negatieve nieuws te brengen.

Het lijkt me veel waarschijnlijker dat ze de eerste twee resultaten niet heeft gezien door een administratieve onachtzaamheid. Misschien kwam ze hier pas vier of vijf jaar later op uit. En heeft dan getracht om deze ernstige beroepsfout te verdoezelen.

En kijk, zelfs de medische beroepsmisser kan ik nog begrijpen. Vergissen is menselijk. Dat het tot twee  maal toe bij dezelfde patiënt gebeurt, kan er al moeilijk in, maar het zou nog steeds een statistisch (verschrikkelijk onwaarschijnlijke) dubbele fout kunnen zijn; vergeten het resultaat na te kijken vooraleer het in het dossier wordt geplaatst; een verkeerde klassering, whatever.

Wat het verbergen van medische missers betreft: dat is een ziekte van het systeem, waar ik het in een recent blogartikel nog over heb gehad. Erg, erger, ergst: de eerste actie zoekt de weg van de minste weerstand, leidt tot nieuwe consequenties die waaruit weer andere acties voortvloeien, en uiteindelijk komt men uit op het verzwijgen van mogelijk alsnog levensreddende informatie en schriftvervalsing. De gevolgen voor een individuele carrière en voor de eigenwaarde kunnen dermate ingrijpend zijn, dat men zich aan alle strohalmen vastklampt.

Dus alles nog tot daar aan toe.

Maar. Wanneer de waarheid dan toch aan het licht komt? Geef dan gewoon de opstapeling van medische missers toe, en leg uit op welke gruwelijke wijze dit alles is kunnen escaleren, opdat collega's artsen gelijkaardige fouten kunnen vermijden.

Maar kom alstublieft niet aan met een bullshit verhaal dat je het niet aankon om het nieuws te brengen, omdat je "met een vermijdingspathologie kampte".

Populaire posts van deze blog

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski

Chloorgas

In de Jordaanse havenstad Aqaba zijn zeker twaalf mensen omgekomen en 250 anderen gewond geraakt bij een ongeval met een container met chloorgas. Het giftige gas kwam vrij toen de container tijdens het transport viel. Het ongeval vond plaats op 27 juni 2022. Een container met 25 ton chloorgas moest per schip naar Djibouti in de Hoorn van Afrika gebracht worden. Maar toen een kraan de container op het schip probeerde te plaatsen, stortte de container naar beneden en meteen kwam een grote gele gifwolk vrij. Bij het ongeval kwamen minstens twaalf mensen om het leven. Nog eens 250 anderen raakten gewond. De gewonden werden overgebracht naar twee openbare ziekenhuizen, een privéziekenhuis en een veldhospitaal. Chloor is bij kamertemperatuur een geelgroen gas met een typische, irriterende geur. Door afkoeling of door drukverhoging wordt het een heldere, amberkleurige vloeistof. Het wordt als vloeistof in aangepaste containers getransporteerd. Het kent vele toepassingen o.a. als bleekmiddel i