Doorgaan naar hoofdcontent

Stenen, knikkers en zand

Een professor toont aan zijn studenten een grote, lege bokaal. Zorgvuldig vult hij deze met grote stenen en vraagt vervolgens of er nog iets bij kan.

“Nee,” zeggen de nietsvermoedende studenten. Waarop de professor een zak met knikkers bovenhaalt, en die tussen de stenen laat rollen. Hij schudt de bokaal nog eens goed, tot er echt geen knikker meer bij past.

“Is het nu vol?” vraagt hij. Een aantal studenten hebben het nu wel door, en roepen luidkeels “Nee!”

De professor knikt bevestigend, en haalt een beker met zand boven, wat hij tussen de stenen en de knikkers laat glijden, tot het aan de nok gevuld is.
 
In een variant van het verhaal wordt dit ritueel nog aangevuld met een glas bier, dat zelfs bij een volledig gevulde bokaal nog steeds hierin geledigd kan worden.
 
 
Wat is nu de moraal van het verhaal?
 
 
De stenen zijn metaforen voor je belangrijke projecten. De knikkers zijn kleinere taken, die ook nog hun belang hebben, en het zand is de dagelijkse ruis à la Facebook, tv en soortgelijk tijdverdrijf.
 
Als je de bokaal eerst vult met het zand, zal je nooit de knikkers en de stenen in de bokaal krijgen. Zo ook met je taken en projecten. Dus bij het bepalen van je planning, moet je eerst tijd voorzien voor je belangrijkste prioriteiten. Hierbij moet je ook aan de lange termijn denken. Dit houdt dus ook in: tijd voor je gezin. Tijd voor sporten. Tijd voor het volgen van een cursus, waardoor je verder kan komen in het leven. Als je niet op voorhand al je planning vrijhoudt voor de belangrijke, maar niet altijd even dringende dingen in het leven, zal er altijd wel iets dringends of "leuks" tussenkomen, waardoor je nooit toekomt aan wat écht belangrijk is.
 
Als je daarentegen consistent je leven rond de belangrijke dingen inplant, dan vind je wel altijd nog voldoende gaatjes voor de knikkers en het zand in je leven.
 
 
Oh, en het glas bier? Wel, zelfs al is je bokaal al tot aan de nok gevuld met je belangrijke projecten, je dagdagelijkse taken en je ontspannend tijdverdrijf: je kunt altijd wel even tijd vinden om een pintje te gaan drinken met een goede vriend.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd risico, en begin

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels