Doorgaan naar hoofdcontent

Hoe het zit met die nieuwe goedkeuringen voor progressieve werkhervatting voor twee jaar

De laatste weken heb ik van verschillende artsen meldingen ontvangen over werknemers die op een re-integratieonderzoek of een "gewoon" werkhervattingsonderzoek komen met een document van de mutualiteit dat een goedkeuring geeft voor een deeltijdse werkhervatting voor twee jaar. 

Dit deed nogal eens de wenkbrauwen fronsen; ook bij mij. Onmiddellijk een akkoord om twee jaar deeltijds te werken? What the hell?

Maar daarmee eindigde het niet. Een collega arts heeft op basis van zulk een document de werknemer geschikt verklaard voor progressieve werkhervatting gedurende drie maand, waarna herevaluatie. Komt de werknemer een week later met een nieuw document van de adviserend arts, waarin die de eerdere goedkeuring voor twee jaar plots stopzet. Zulk een plotwending is uiteraard nefast voor de feestvreugde.

Wat is er aan de hand? I'll explain.



Dit alles kadert in een recent Koninklijk Besluit*. Tot dusver was er bij progressieve werkhervatting geen expliciete maximale duurtijd voorzien. Vanaf 1 april a.s. zal dit niet langer het geval zijn. Paragraaf 2 van artikel 230 wordt namelijk aangevuld met een lid, luidende : "Elke toelating wordt toegekend en, in voorkomend geval, hernieuwd voor een beperkte duur die geen twee jaar overschrijdt.". 

De maximale duurtijd van de progressieve werkhervatting zal dus in totaal (inclusief verlengingen) niet meer mogen bedragen dan twee jaar. Een aantal adviserend artsen zijn al van start gegaan met deze nieuwe werking, en leveren documenten af met vermelding van deze nieuwe maximale duur.

Dus nog eens voor alle duidelijkheid: de twee jaar is een maximale termijn**. Het is geen garantie, zoals bovenstaande casus illustreerde: bij elke nieuwe evaluatie kan de adviserend arts een eerder gegeven goedkeuring terug intrekken.

Vóór 1 april 2019 zullen adviserende artsen van het ziekenfonds bovendien een einde stellen aan de lopende toelatingen van vóór 1 april 2018 of aan de toelatingen die oorspronkelijk voor onbepaalde duur werden voorzien.

Of de soep even heet gegeten zal worden als ze nu wordt opgediend, is wel nog de vraag. Een adviserend arts heeft alleszins in een mail aangegeven dat na afloop van zulk een periode van twee jaar gekeken kan worden of er andere mogelijkheden zijn, en of de aanvraag dan misschien toch alsnog verlengd kan worden...

PS Ditzelfde KB zal (eindelijk!) ook gaan voorzien in de lang verwachte cumulatie van de arbeidsongeschiktheidsuitkering bij deeltijdse hervatting, maar daarover misschien meer in een ander artikel...


* KB 04.02.2018 tot wijziging van het KB van 03.07.1996 tot uitvoering van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14.07.1994, BS 09.02.2018.

** De mutualiteiten hebben het uiteindelijk zo geïnterpreteerd, dat ze na die 2 jaar toch alsnog een nieuw dossier van deeltijds werk kunnen opstarten, met dan opnieuw een maximale duur van 2 jaar, enzovoorts. Dus niet met een harde stop, maar wel een grondige herevaluatie.

Populaire posts van deze blog

Nieuwe publicatie: Verzameling van de rechtspraak over psychosociale risico's op het werk (2016-2023)

In een gezamenlijke inspanning hebben de Algemene Directie Humanisering van de Arbeid van de FOD Werkgelegenheid en academici een uitgebreide verzameling samengesteld van rechtspraak gerelateerd aan psychosociale risico's op het werk. Dit document, dat de periode van 2016 tot 2023 beslaat, biedt inzicht in hoe rechtbanken omgaan met de gewijzigde wetgeving sinds 2014 over deze materie. Het is bedoeld om preventieadviseurs en anderen die met deze problematiek te maken hebben, direct naar relevante casussen en thema’s te leiden. Afbeelding: Studievoormiddag van de FOD Werkgelegenheid. Bron: Youtube. De toenemende relevantie van psychosociale risico's Met een historisch hoog aantal langdurig afwezige werknemers in België, onderstrepen psychosociale risico's op het werk – zoals stress, burn-out, en pesterijen – de noodzaak voor een effectieve aanpak en preventie. De wet van 4 augustus 1996, die werknemersbescherming biedt, en de significante wijzigingen in de wetgeving si

Controles op veiligheid van opblaasbare attracties

Opblaasbare attracties zoals springkastelen zijn een populaire aanvulling op ( bedrijfs )evenementen, maar recente incidenten en controles hebben veiligheidsproblemen aan het licht gebracht. Deze zorgen hebben geleid tot een aankondiging door de FOD Economie om toekomstige evenementen strenger te gaan controleren.   Veiligheidsrichtlijnen en regelgeving Aanbieders van opblaasbare structuren, zoals springkastelen en obstakelparcours, moeten de veiligheid van hun diensten garanderen. Dit houdt in dat zij zich moeten houden aan specifieke regelgeving, waaronder het Koninklijk Besluit betreffende de uitbating van speelterreinen en het Koninklijk Besluit voor de organisatie van actieve ontspanningsevenementen. Deze wetten stellen duidelijke eisen aan de veiligheid en het toezicht op deze attracties.   Veelvoorkomende veiligheidsproblemen Enkele van de meest zorgwekkende bevindingen door de FOD Economie omvatten: Onvoldoende schokdemping: Een geschikte schokdempende ondergr

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels