Als kind las ik
graag verhalen (nog steeds trouwens). Zo was er bijvoorbeeld het volksverhaal
over de soepsteen.
Een hongerige
vreemdeling klopte aan bij een huis waar vuur brandde. Hier zag hij een paar
gezinnen bij elkaar zitten.
"Ik zou graag
soep op het vuur willen koken", zei hij. "Hebben jullie een grote pan
voor me?" Verbaasd keken de mensen hem aan en vroegen: "Waar wil je
soep van koken? Je rugzak is bijna leeg, daar kan niet veel in zitten om soep
van te koken."
De man haalde een
mooie steen uit zijn zak en zei: "Dit is een heel bijzondere steen. Een
soepsteen. Als jullie een pan met water op het vuur zetten, kan ik van deze
steen soep koken."
Voorzichtig legde de
vreemdeling de steen in de pan met water, die op het vuur was gezet. Toen zei hij:
"Nu zou er eigenlijk een beetje zout aan toegevoegd moeten worden."
Een vrouw stond op
en haalde wat zout uit de kast. "Ik heb ook nog een laurierblaadje",
zei ze, "zal ik dat er ook in doen?"
"Goed",
zei de man, " en een stukje vlees zou de soep nog lekkerder maken."
De buurvrouw zei:
"Ik heb in de kelder nog wat soepvlees voor het avondeten bewaard."
Ze haalde het vlees en nam ook een paar worteltjes uit de tuin mee.
"Een ui en een
prei zouden er ook goed in smaken", zei de vreemdeling.
"Die heb ik nog
in mijn tuin", zei de overbuurman.
"Ik heb nog een
restje bonen en wat selderij", zei een ander.
Even later hing er
een heerlijke geur in de kamer. "De soep is klaar", zei de man en
schepte de borden vol.
Ze aten samen de
hele pan leeg. Alleen de soepsteen lag er nog in. De vreemdeling stond op en
wilde vertrekken.
"Uw soepsteen
ligt nog in de pan", riep een kind.
"Die mogen
jullie houden", zei de man, "daarmee kunnen jullie nog wel
duizendmaal soep koken, als je 't maar zo doet als we het nu gedaan
hebben."
Buiten het dorp
gekomen, zocht de vreemdeling een mooie ronde steen, stopte hem in zijn rugzak
en liep fluitend verder.
Ik moet regelmatig
aan deze parabel denken, wanneer ik weer een artikel lees dat een bepaald
voedingsmiddel linkt aan een lang leven. "Waarom je zeker twee
potjes yoghurt per week moet eten," titelt het Nieuwsblad
bijvoorbeeld, naar aanleiding van een nieuw verschenen onderzoek. Dat
onderzoek vermeldt echter wel dat het bestudeerde cardiovasculair risico voornamelijk daalt
wanneer dergelijke yoghurt wordt geconsumeerd als onderdeel van een gezond
dieet.
Staar je dus niet
blind op dergelijke "soepsteenverhalen". Het is niet de Griekse
yoghurt die het verschil maakt, het zijn evenmin de Nepalese gojibessen of de
Nieuw-Zeelandse kiwis. Het geheim van een lang en gezond leven ligt in een
gezond en evenwichtig dieet, waar dergelijke zogenaamde "superfoods"
uiteraard wel een onderdeel van kunnen uitmaken.