Doorgaan naar hoofdcontent

De Inca Trail

De zomer van 2000. Samen met twee vrienden, Lode en Dirk, ben ik aan het rondreizen in Peru en Bolivië. Zonder echt vooropgestelde agenda trekken we met vliegtuig, trein, bus en te voet doorheen de ruige hoogvlaktes van de Andes. Als eerste bestemming wagen we ons de ochtend na onze aankomst in Cusco aan de driedaagse Inca Trail; het beroemde pad naar Macchu Picchu. In een begeleide groep reizen we op hoogtes tot 4000 meter doorheen indrukwekkende verzichten en microklimaten. 

En ik haat haat HAAT elk moment ervan.

De begeleide groep op de Inca Trail. Ik ben de derde van rechts.

"You are here one day?" vraagt de Japanse student ons verbijsterd, wanneer we met het busje naar de vertrekplaats hotsen. "Me third day, to prepare." Het reisadvies was ook om ten minste twee dagen op voorhand ter plaatse te blijven, om te kunnen acclimatiseren aan de hoogte. We hebben de avond ervoor wel al gemerkt dat er iets gaande is, toen Lode en ik om een onduidelijke reden in lachen uitbarstten en ons maar niet konden herpakken; een "natural high" door de ijlere lucht.

"We don't need it," zegt Dirk stoïcijns. En als bijkomende duiding: "We're from Belgium." Deze uitwisseling heeft een diepe indruk nagelaten op de student; want achteraf kan ik in zijn online reisblog hem uitgebreid zien verhalen over "… the impressive three doctors from Belgium, who arrived only the evening before and already joined the Inca Trail!"

Een uur na de start van de wandeling bengelen Lode en ik aan het eind van de groep. Een van de drie begeleiders is ons voortdurend aan het opjutten. "Come on, boys. You walk faster, si? I'm old but is easy, so you can too, no?" Ik ben te druk bezig met happen naar adem om hier een waardige repliek op te leveren. Die avond komen we, een uur na de rest van de groep, uitgeput op de verzamelplek aan. De eerste twee gidsen hebben de tenten al opgezet. 

Dag twee worden we gewekt door de gidsen. Ze hebben hete coca-thee klaarstaan; coca-bladeren overgoten met kokend water, en rijkelijke hoeveelheden suiker. Heerlijk spul; ik drink er vijf koppen van. Die dag heb ik vleugels; het grootste deel is bergaf, en ik ren het pad af. Die avond kom ik veruit als eerste in het basiskamp aan, ruim een uur vóór de rest. Die avond brengen we tot laat in de nacht door aan een kampvuur, en maken we de flessen bier soldaat die Dirk mee heeft gebracht in zijn rugzak. Reisblog van de Japanse student: "The doctors from Belgium even brought beer!"
Okee, misschien dat ik deze dag nog niet zo erg vind. 

Maar dag drie regent het pijpenstelen. Na drie uur wandelen merk ik dat een "imperméable" regenjas uiteindelijk toch niet volledig waterdicht blijft. De rest van de dag moet ik volledig verkleumd en dodelijk vermoeid doorstappen. Wanneer we uiteindelijk in Macchu Picchu aankomen ben ik not impressed. Een hoop stenen, so what? Ik wil enkel wat droge kleren en een warm bed.

De volgende dagen kan ik de ervaring in mijn geheugen verzegelen met hoge koorts en het ophoesten van gele fluimen. 

Moest ik in de tijd terug kunnen gaan, zou ik het nooit opnieuw doen. Het was werkelijk een verschrikkelijke ervaring. Maar het heeft me wel geïnoculeerd. Wanneer ik nu een fysiek zware ervaring heb; eindeloos lang stappen of lopen door weer en wind; dan denk ik terug aan de Inca Trail, en dan denk ik "ach, zo erg is dit nog niet", en zet ik door. Ik voel ook minder hinder van lichte temperatuurverschillen dan de gemiddelde kantoorzombie.

Wellicht is het voor iedereen zinvol om een dergelijke beproeving door te maken. Dat helpt om mindere moeilijkheden beter te kaderen, en sterkt je in je voornemens.

Populaire posts van deze blog

Mis geen twee keer

Weet je nog dat ik een paar jaar geleden blogde over mijn doelstellingen? Nou, ik heb een kleine bekentenis te doen. Ik was een beetje uitgepraat over mijn doelen en ik had er ook een tijdje moeite mee. Na een acute periode van covid (na twee dagen was ik weer aan het werk) heb ik verrassend lang moeite gehad om mijn dagelijkse tienduizend stappen te halen. Ik was gewoon uitgeput, mijn conditie was plotsklaps verslechterd. Het duurde even voordat ik weer in vorm was. Uiteindelijk haalde ik mijn doelstelling van gemiddeld 10.000 stappen per dag net niet in 2022 💀. Aanvankelijk was dat dus omdat ik gewoonweg niet meer kon (ik zal het maar niet hebben over het aantal ibuprofens dat ik maandenlang heb genomen om de dag door te komen), maar na vier maanden of zo was dat wel verbeterd. En vanaf dan waren het eerder mijn nieuwe gewoontes waardoor ik er niet meer aan toe kwam om de extra effort te doen. Het nieuwe jaar heb ik ook niet goed ingezet; de eerste week was er één dag waarop ik de t

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Is maté oké?

Maté is een infusie van yerba maté bladeren in heet water. Het lijkt nog het meeste op thee, en wordt in de Zuid-Amerikaanse landen ook in plaats hiervan en in plaats van koffie gedronken. Eeuwenoud symbool van gezondheid en vriendschap, is deze drank er hét sociale bindmiddel. Maté is ook in de lage landen verkrijgbaar, in kruidenwinkels maar ook in grootwarenhuizen. En het heeft een afzetmarkt. Niet alleen bij inwijkelingen uit Zuid-Amerika. Maté wordt, naast groene thee, namelijk ook aanbevolen als hulpmiddel bij afvallen. Op een relatief bekende website staat maté geklasseerd onder "planten zonder risico", "... U kunt ook rechtstreeks thee van maté of groene thee nemen: gemakkelijk te vinden en veelvuldig gebruikt ..." Tal van dieetwebsites raden ook maté aan, omwille van tal van redenen: naast bijkomend gewichtsverlies, heeft het een beschermend effect op het hart. Het doet de slechte cholesterol dalen en beschermt tegen beschadigingen van het DNA. Het h