Doorgaan naar hoofdcontent

Economy class syndroom

Een tip voor een onderwerp van Danny De Baere*, naar aanleiding van een krantenartikel over de VRT-journaliste Sofie Demeyer die een trombose kreeg tijdens een vlucht.

Hierbij krijgt men een bloedklonter in de aders bij langdurig stilzitten. Het risico is groter wanneer men in "Economy Class" zit, en beperkte beenruimte heeft. Zulk een diepe veneuze trombose is gevaarlijk als ze bij opnieuw bewegen loskomt en een longembolie veroorzaakt.


Op zich valt het risico nog mee, zoals dit artikel bijvoorbeeld argumenteert, maar wanneer men een aantal risicofactoren heeft zoals een leeftijd van boven de 40 jaar, een BMI van meer dan 30, gebruik van anticonceptie, of zwangerschap, kan het risico verdubbelen tot zelfs verviervoudigen.

Danny gaf nog enkele nuttige sites met info en richtlijnen, en de link met het werk, op BeSWIC. 

Bedrijven hebben namelijk een morele en wettelijke verantwoordelijkheid om in te staan voor het welzijn van hun werknemers, waar hun werkplek ook is. Dit heet “Duty of Care”. Het voorzien van preventieve maatregelen bij lange vliegreizen voor het werk valt hier ook onder. 

Economy class syndroom is relatief eenvoudig te voorkomen:

  • Enkel op doktersadvies: neem op voorhand een bloedverdunner (zoals een Aspro); op doktersvoorschrift kun je een heparinespuit krijgen
  • Draag losse, ruime kleren, en gemakkelijke schoenen (het belang daarvan  heb ik in een vroeger artikel al eens benadrukt)
  • Drink minstens een glas water per uur; vermijd alcohol en cafeïnehoudende dranken
  • Doe regelmatig spieroefeningen (zie bvb. hieronder)




* Adviseur bij de Algemene Directie Humanisering van de Arbeid en beheerder van het Belgisch kenniscentrum over welzijn op het werk BeSWIC.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...