In de Journal of Occupational & Environmental Medicine van oktober 2018 zijn twee interessante artikels verschenen: (1) Association Between Exercise and Low Back Pain Resulting in Modified Duty and Lost Time: A Cross-Sectional Analysis of an Occupational Population en (2) Early Return to Work Has Benefits for Relief of Back Pain and Functional Recovery After Controlling for Multiple Confounds.
Deze artikels tonen weer maar eens welke maatregelen het grootste positieve effect hebben op verzuim: het verhogen van de fysieke activiteit.
De twee vaakst voorkomende factoren van afwezigheid zijn locomotorische en stressgerelateerde klachten (elke een kleine 20% van de gestelde diagnoses bij ziekteverzuim). In aantal verzuimdagen zijn stressgerelateerde klachten wel belangrijker (circa 30% versus 20% locomotorisch). Dit is omdat stressgerelateerde aandoeningen vaker leiden tot langdurig ziekteverzuim.
Maar het is moeilijker om impact te hebben stressgerelateerde aandoeningen. Heel belangrijk, uiteraard, maar het vereist een multidisciplinaire aanpak, en er zijn een veelheid van factoren aan het werk. Als ik bovendien even kort door de bocht mag gaan: eenmaal dat een werknemer langer dan een maand afwezig is, gaat voor de werkgever een aanpak van verzuim minder impact hebben; de periode van gewaarborgd loon is dan achter de rug.
Locomotorische aandoeningen daarentegen leiden vaker tot veelvuldig, kortdurend verzuim. Dus hoe meer je daarop kunt werken, hoe groter de ROI (return on investment), zoals economen het graag noemen.
Wat blijkt nu uit bovenstaand artikel 1? Werknemers die minstens 316 minuten per week (dus pakweg drie kwartier per dag) in hun vrije tijd een fysieke activiteit doen zoals wandelen, spelen met de kinderen, joggen, zwemmen or whatever, zijn twee maal minder vaak ziek. Een duidelijk handvat voor secundaire preventie dus. Ik heb het dan nog niet eens op de indirecte positieve effecten op stressgerelateerde aandoeningen; fysieke activiteite bevordert ook het algemeen welbevinden.
Bij diegenen die afwezig zijn omwille van ruglast, heeft volgens artikel 2 een snelle re-integratie een positieve impact op de pijn en op een functionele revalidatie. Tertiaire preventie ten top.
Nog niet overtuigd? Dan kan ik nog verwijzen naar een eerder verschenen en veelbesproken onderzoek, in juli 2017 verschenen in Progress in Cardiovascular Diseases: Running as a Key Lifestyle Medicine for Longevity. Hierin staat beschreven dat je met een uur stevig bewegen per dag, je leven voor elk uur met zeven uur verlengt. Een mooi voorbeeld van primaire preventie, het summum van preventieve geneeskunde.
Dus zowel op vlak van tertiaire, secundaire als primaire preventie kun je een grote impact hebben op het verzuim, door fysieke activiteit van je werknemers te bevorderen. Waar wacht je nog op? Move it!