Doorgaan naar hoofdcontent

Plan je dag

In When: The Scientific Secrets of Perfect Timing beschrijft Daniel H. Pink hoe belangrijk timing is. Hij geeft raad hoe je de verborgen patronen van de dag kunt gebruiken om het ideale werkschema te maken. Dit wordt bijvoorbeeld ook aangestipt in The Productivity Project van Chris Bailey of Own the Day, Own your Life van Marcus Aubrey, en ik pas dat ook effectief toe in mijn dagdagelijkse leven.


Iedereen heeft een individueel circadiaan ritme*. Natuurlijk verlopen die interne biologische klokken grosso modo voor iedereen analoog; met pieken 's ochtends en in de late namiddag, en kleine en grotere dips 's middags en 's avonds / 's nachts. Maar je hebt grote individuele variaties hierop, die in een populatie van mensen over een Gausscurve verdeeld zijn. De uitschieters worden bestempeld als vroege vogels of nachtuilen; de meesten zitten ergens tussenin. Zelf was ik vroeger een duidelijke nachtuil, maar gaandeweg ben ik door externe prikkels meer en meer een vroege vogel geworden.

Zo heb ik gemerkt dat mijn grootste piek tussen 6u en 10u 's morgens ligt. Deze uren probeer ik dan ook te reserveren voor taken die meer mentale energie vereisen; het schrijven van een blogartikel bijvoorbeeld :-), of het werken aan een project. De tijdsblokken tussen 10u tot 17u besteed ik aan vergaderingen, overleg en opvolgpunten. Meer routinetaken dus. Wanneer ik eens probeer om in de namiddag iets origineels te schrijven, blijkt dat doorgaans gewoonweg niet te lukken. Wanneer ik dan iets wil opzoeken, ben ik plots een half uur kwijtgespeeld met het doorklikken naar nieuwsartikels die steeds minder te maken hebben met het onderwerp waarmee ik bezig ben ("The cutest puppies you won't believe"? Laat ik dat toch maar eens bekijken).

Dus wil je effectiever zijn? Hou dan een aantal weken elk kwartier conscientieus bij houden wat je doet, en hoe effectief je bent. Hier heb ik het bvb. al over gehad in 672 kwartieren. Als je hier vervolgens rekening mee houdt, kun je inplannen wanneer je het beste van jezelf gaat geven, en wanneer je in je agenda de routinetaken plant.


* Dit is niet hetzelfde als een bioritme. Deze hypothese beweert dat iedereen een intellectuele, emotionele en fysieke cyclus heeft die vanaf de geboorte op en neer gaat, en perfect te voorspellen valt. Het is ongesubstantieerde bullshit.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...