Doorgaan naar hoofdcontent

Komt er een wijziging van het KB Re-integratie?

Op 9 september j.l. is een nieuw wetsvoorstel ingediend in de Belgische Kamer van volksvertegenwoordigers, met de vraag om wijzigingen aan te brengen aan het KB Re-integratie. Ik ga er even dieper op in.



De aanhouder wint, zullen ze hebben gedacht. Want het huidige wetsvoorstel nr. 275 is een bijna letterlijk herhalen van een eerder wetsvoorstel nr. 3204, ingediend op 27 juni 2018. De term arbeidsgeneesheer is wel aangepast naar arbeidsarts, en in de aantallen langdurig ongeschikten zijn nu de cijfers van 2018 vervat in plaats van die van 2017. Maar inhoudelijk heb ik geen echte wijzigingen gevonden.

De cijfers

Ik moet het even kwijt. "77% van de re-integraties leiden tot ontslag om medische redenen"? Ik erger me blauw aan dit fake news. Ja, 77% als je enkel de officiële trajecten in beschouwing neemt. Maar zoals ik eerder al onder meer in een artikel voor de Artsenkrant heb aangetoond: als je àlle re-integraties beschouwt, dan wordt ontslag om medische redenen slechts in een luttele 3 procent toegepast. En bovendien, soms kàn de werknemer gewoonweg niet meer aan de slag in de huidige onderneming, maar kan die wel gereactiveerd worden in een ander bedrijf via herscholing door de VDAB.

Maar bon, verder naar de voorstellen. Ik ga enkel diegene met de grootste impact geven, mocht het wetsvoorstel ook daadwerkelijk doorgevoerd worden.

Abstractie

Het staat al beschreven als richtlijn op de website van de FOD WASO: "... de preventieadviseur-arbeidsarts [moet] abstractie maken van de concrete mogelijkheden die binnen de onderneming al dan niet bestaan om aangepast of ander werk aan te bieden. Het concrete aanbod op vlak van aangepast of ander werk kan immers pas worden bekeken in de volgende fase van het re-integratietraject waarbij de werkgever ook betrokken is... De preventieadviseur-arbeidsarts heeft immers geen zicht op de mogelijkheden die de werkgever heeft om de arbeid aan te passen aan de mens of de mogelijke wijzigingen die zich kunnen voordoen binnen de onderneming (nieuwe functies, pensionering en ontslag, loopbaanonderbrekingen e.d.m.), en mag zich op dit punt ook niet door de werkgever laten beïnvloeden in een bepaalde richting."

Het KB geeft echter de mogelijkheid voor de arbeidsarts om zelf de inschatting te maken of er al dan niet tijdelijk of definitief aangepast werk mogelijk is. Bij de adviezen B en D geeft de arts al aan dat de werkgever niet moet zoeken, dat er toch geen aangepast of ander werk mogelijk is in de onderneming, tijdelijk (B) of definitief (D).

Dus vraagt het wetsvoorstel dat de arbeidsarts altijd de werkpost ter plaatse moet bezoeken en gesprekken moet voeren met onder meer de direct leidinggevende. En dat de arts een omstandig verslag opstelt met de taken, de omkadering, begeleiding en redelijke aanpassingen.

Op zich vind ik dat best wel een goed principe. Maar ik houd mijn hart vast voor de praktische toepassing van dit alles. Wat een tijdsbesteding! Wat een paperassenwerk! De werkgevers die open staan voor re-integratie, doen dat nu al zonder al deze extra administratieve belasting. En de werkgevers die er geen oren naar hebben, gaan zeer snel leren op welke wijze ze zich alsnog kunnen gaan indekken via gedetailleerde motivatieverslagen, zonder ook maar een blik te werken op de uitgebreide verslagen waar de arbeidsartsen zoveel tijd en energie in hebben gestoken.

Maar misschien zie ik het wat te somber in?

Show me the money

Sinds enkele maanden dient de werkgever die medische overmacht inroept al outplacement aan die ex-werknemer aan te bieden, zoals ik al in een artikel voor PreventActua uit de doeken heb gedaan. Hier zou een forfaitaire vergoeding aan toegevoegd worden die overeenstemt met 3 maanden loon bij beslissing D, of 4 maanden loon + outplacement bij beslissing C.

Ook zouden ze werkgevers met minstens 20 werknemers willen beboeten, wanneer ze in verhouding meer zieke werknemers hebben: "Indien in jaar X de verhouding tussen het aantal door de ziekteverzekering vergoede afwezigheidsdagen ingevolge psychische (waaronder burn-out) en/of muscoskeletale aandoeningen enerzijds en het totaal aantal bij de RSZ aangegeven arbeidsdagen anderzijds substantieel hoger ligt dat het gemiddelde van diezelfde verhouding in ondernemingen die behoren tot dezelfde bedrijfstak en het gemiddelde van alle ondernemingen uit de privésector, zal daartoe het percentage van de werkgeversbijdrage voor de tak ZIV-uitkeringen voor het derde kwartaal van het jaar X+1 worden verdubbeld."

Op zich nog niet zo een gek idee; in Nederland draagt de werkgever al de volledige kost van àl haar zieke werknemers gedurende twee of drie jaar. Jazeker, niet 2 à 3 maand, maar 2 à 3 jaar! Nu, de hierboven voorgestelde berekeningen maken het wel heel complex.


Eerlijk gezegd, ik zie dat alles nog niet zo direct gebeuren in ons Belgenland. Want om Willem Elsschot te parafraseren: tussen droom en wetten staan belangen in de weg, en praktische bezwaren.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...