Doorgaan naar hoofdcontent

Groener gras

Anderhalf jaar covidpandemie heeft bij heel wat mensen wat losgemaakt. Het aantal werknemers dat hun baan opzegt, is ook in België sinds lange tijd niet zo hoog geweest.


Dit fenomeen is deels te wijten aan een toename van het aanbod op de arbeidsmarkt. In 2020 en zeker tijdens de eerste maanden van de pandemie waren er maar heel weinig banen beschikbaar, zodat veel werknemers hun plannen voor loopbaanverandering in de wacht zetten.

Maar dat is slechts het halve verhaal. Veel nieuwe mensen zijn nu om verschillende redenen actief op zoek naar verandering in hun leven.

Sommige mensen zijn door de pandemie bijvoorbeeld gaan beseffen dat het leven te kort is om tijd door te brengen in de verkeerde onderneming, met de verkeerde mensen of in een roeping waar ze niet langer in geloven. En dat is een goede zaak! Als de pandemie je nieuwe inzichten heeft gegeven, is dat een geschenk. En door hierop actie te nemen, kun je de rest van je leven een nieuwe wending geven.

Er is echter een minstens even grote groep werknemers die zich opgebrand voelt na een moeilijke periode met veel stress en een toegenomen werkdruk, en gewoon verandering wil. Ook in mijn kennissenkring hoor ik wel eens zeggen dat ze ander werk zouden willen doen dat meer voldoening geeft, meer mogelijkheden tot telewerk (of net niet), beter betaald wordt en een betere work-life balance geeft. Oh nou, tja dat wil ik ook wel!

Wil je veranderen omdat je het wat rustiger aan wil doen? Besef dan dat het starten van een nieuwe baan meestal een periode is van hoge stress, waarbij je extra inspanningen moet leveren om je in te werken en relaties met nieuwe collega's moet opbouwen. Het gras is bovendien groener aan de overkant. Recruitement is propaganda. Die droombaan met massa's ontwikkelmogelijkheden en flexibiliteit? Die blijkt uiteindelijk toch niet zo anders te zijn als je huidige job. Die B&B die je gaat uitbaten in de Provence? Dat is ook hard werken hoor.

En wil je veranderen gewoon "om iets anders te doen"? Wel, ik moet dan denken aan een scène uit de film Total Recall. De vakantieconsulent vraagt aan Arnold: "Wat is er precies hetzelfde aan elke vakantie die je ooit hebt gemaakt?" Het antwoord: "jezelf". Wat ik wil zeggen: als je je niet goed in je vel voelt, dan gaat een verandering van werk je geen soelaas bieden. Je gaat je in die nieuwe job even ellendig voelen. De verandering zal in zulke gevallen niet van buitenaf komen, maar moeten beginnen van binnen jezelf.

Dus ja, het leven is inderdaad te kort om je hele carrière te besteden aan iets wat je niet leuk vindt, of waarbij je moet werken met mensen die je niet vertrouwt of respecteert. In zulke gevallen zal verandering zeker gerechtvaardigd zijn. Maar neem geen impulsieve beslissingen. Het gras lijkt altijd groener aan de overkant, totdat we die kant van dichtbij bekijken.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...