Doorgaan naar hoofdcontent

Trends in werkgerelateerde gezondheidsproblemen: Groot-Brittannië vs België

Recent gepubliceerde statistieken van de Health and Safety Executive (HSE) bieden een duidelijk beeld van werkgerelateerde gezondheidsproblemen en trends in Groot-Brittannië. Ik zet ze even tegen het licht, en vergelijk ze met de situatie in België.


Trends in ziekteverzuim

In Groot-Brittannië gingen in 2023/24 naar schatting 33,7 miljoen werkdagen verloren door werkgerelateerde gezondheidsproblemen of letsel. De arbeidsongeschiktheid door werkgerelateerde gezondheidsproblemen bleef desalniettemin relatief stabiel in vergelijking met het voorgaande jaar (1,7 miljoen in 2023/24 ten opzichte van 1,8 miljoen in 2022/23). Het huidige niveau ligt wel hoger dan vóór de pandemie in 2018/19.


Percentage werkgerelateerde arbeidsongeschiktheid per 100.000 werknemers. Bron: HSE.

In België vertonen de cijfers daarentegen een duidelijk stijgende trend. Volgens een analyse van HR- en welzijnsexpert Attentia was in 2023 bijna 10% van de werktijd verloren door ziekteverzuim, een recordhoogte. Zowel het middellang verzuim (meer dan één maand) als het langdurig verzuim (meer dan één jaar) bereikten nieuwe pieken. Bij vrouwen lag het langdurig ziekteverzuim zelfs dubbel zo hoog als bij mannen. Recente cijfers van Securex tonen aan dat deze trend zich enkel verder zet.


Oorzaken van ziekteverzuim

Uit gegevens van het RIZIV blijkt dat het aantal langdurige arbeidsongeschiktheden door burn-out of depressie tussen 2016 en 2021 met 46% is gestegen. Vrouwen vertegenwoordigen meer dan twee derde van deze gevallen. Hier zien we een gelijkaardige trend in Groot-Brittannië: het aandeel ongeschiktheden door stress, depressie of angst is de voorbije jaren sterk toegenomen.


Arbeidsongeschiktheid per type in 2023/24. Bron: HSE.


Arbeidsongevallen: betere vooruitzichten

Wat betreft arbeidsongevallen, registreerden zowel Groot-Brittannië als België neerwaartse trends, zowel wat betreft het aantal dodeljike als niet-fatale arbeidsongevallen. Zo waren er in België in 2021 1,13 dodelijke ongevallen per 100.000 werknemers, een daling ten opzichte van voorgaande jaren. Groot-Brittannië heeft vergelijkbare trends, maar heeft het in aantallen steevast beter gedaan. In 2023/24 werden er 138 dodelijke arbeidsongevallen gerapporteerd, wat neerkomt op ongeveer 0,42 per 100.000 werknemers, gezien de totale beroepsbevolking van ongeveer 33 miljoen.


Geschat aantal zelfgerapporteerde niet-fatale arbeidsongevallen per 100.000 werknemers. Bron: HSE.


Conclusie

De arbeidsongevallencijfers vertonen in beide landen een positieve evolutie, maar het percentage dodelijke arbeidsongevallen blijft significant lager in Groot-Brittannië dan in België. Dit onderstreept de dringende noodzaak voor België om extra inspanningen te leveren op het gebied van preventie en veiligheidsmaatregelen.

Zowel België als Groot-Brittannië zien een verhoogde prevalentie van werkgerelateerde stress sinds de COVID-19-pandemie. Waar in Groot-Brittannië de cijfers van ziekteverzuim zich lijken te stabiliseren, blijft België geconfronteerd worden met een duidelijke toename.

Het aanpakken van deze uitdagingen vereist niet alleen actie van beleidsmakers, maar ook van werkgevers en (interne en externe) preventieadviseurs. Zij spelen een belangrijke rol in het ontwikkelen en implementeren van gerichte strategieën om het welzijn van werknemers te verbeteren en werkgerelateerde gezondheidsproblemen te verminderen.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...