Doorgaan naar hoofdcontent

Senior griep

De griepprik. Is het wel effectief? Verzwakt het je afweer niet? Is het wel nodig? Ik heb het er nog uitvoerig over gehad in mijn blogartikel "De vaccinatiemaffia". Als je snel de antwoorden wil weten: ja, nee, en ja.

Een griepvaccin is algemeen beschouwd wel degelijk bewezen effectief. Alle degelijk uitgevoerde onderzoeken (zijnde dubbelblind: noch de patiënt, nog de onderzoeker weet of een actief geneesmiddel wordt toegediend) hebben dit keer op keer aangetoond, alle bezweringen van homeopatie ten spijt. De houding van homeopaten tegenover vaccinaties is eigenlijk onlogisch. Elk vaccin is gebaseerd op het principe dat het lichaam van een bepaalde aandoening een zeer kleine, onschadelijke hoeveelheid toegediend krijgt, waardoor wel volledige bescherming ontstaat tegen de aandoening. En dit is nu eens exact waarop het gelijkheidsprincipe gebaseerd is, de grondslag van homeopatie. Maar dat terzijde.

Oudere mensen zijn gevoeliger voor aandoeningen, door een vermindere afweer. Griep kan sneller leiden tot complicaties en de dood. Griepvaccins zijn dus vooral voor hen belangrijk. Maar is het griepvaccin wel even effectief bij ouderen? Die vraag is al heel vaak gesteld. Juist door hun vermindere afweer gaan ze minder reageren op een griepspuit, minder antistoffen aanmaken. Is de griepprik wel nog effectief genoeg?

Onze Noorderburen hebben een uitgebreid onderzoek uitgevoerd bij mensen "op hoge leeftijd", zijnde mensen ouder dan 60 jaar. Ik heb "op hoge leeftijd" tussen aanhalingstekens geschreven, want mijn vader, die 72 jaar jong is, zal die omschrijving van zijn leeftijdscategorie niet appreciëren. De Nederlandse huisartsgeneeskundigen volgden 1838 60-plussers op. De helft kreeg een griepspuit, de andere helft een zoutoplossing. Dit laatste is om het placebo-effect (je denkt dat het werkt, dus werkt het) uit te sluiten. En wat vonden ze? Griepvaccinatie werkt. Sterker nog, iemand die jaren achtereen een griepprik haalt, bouwt steeds meer bescherming op.

Amerikaanse onderzoekers hebben de voorbije drie jaar 3500 65-plussers onderzocht, en zeggen nu dat het griepvaccin toch niet zo goed beschermt tegen longontsteking als doorgaans gedacht. De auteurs besluiten wel dat het de moeite blijft om ook bij ouderen griepspuitjes te plaatsen, ook al helpt het slechts een beetje, omdat het vaccin wel heel veilig is. Een "baat het niet, schaadt het niet"-houding.

Dit is alleszins een dilemma. Ouderen zijn vatbaarder voor complicaties van griep, door een verzwakt immuunstelsel. Maar hierdoor is het vaccin ook minder effectief naarmate je ouder wordt. Juist die doelgroep die het meeste nood heeft aan een effectief middel tegen griep, kan het minst bereikt worden. De oplossing? Vaccineer alle anderen. Alle zorgverstrekkers in ziekenhuizen en rusthuizen. Iedereen die zijn of haar hulpbehoevende ouder thuis verzorgt. En zelfs alle kleinkinderen, want zij zijn werkelijke broeihaarden van infecties, en minder terughoudend in het verspreiden van de ziektekiemen.

Wat, kinderen gaan vaccineren tegen griep? Dit concept is niet nieuw. In Japan werden destijds alle kinderen jaarlijks gevaccineerd tegen griep. Jarenlang. Zonder probleem. Maar her en der kwamen stemmen op, betweters die het niet verantwoord vonden om minderjarigen aan een voor hen onnodige vaccinatie bloot te stellen. Dit werd politiek zulk een hot item, dat het beleid werd gewijzigd. Kinderen kregen niet langer een griepprik. Gevolg? Een enorme toename in sterfte bij senioren. Maar de kindjes moeten wel niet meer die o zo pijnlijke prik van de stoute dokter krijgen. Dus de moraalridders kunnen op beide oren slapen.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...