Doorgaan naar hoofdcontent

Dikke genen

Wanneer ik tijdens de periodieke onderzoeken iemand "berisp" op zijn overgewicht, zal die soms zeggen "ik kan er niets aan doen, het zit in de familie", of "ik eet bijna niets, en toch kom ik bij."
En dan knik ik begrijpend. "Tsja, als het in de genen zit, is er niets tegen te beginnen..." Maar dan denk ik ook tezelfdertijd "bullshit!"
Dit laatste hou ik wel voor mezelf, om te voorkomen dat de persoon die voor mij zit kwaad wordt, en zich met zijn volle (over)gewicht op mij stort - dat is de discussie me niet waard. Soms suggereer ik wel voorzichtig aan de obese onderworpenen dat ze wat meer zouden kunnen bewegen, maar dat geeft nogal eens de verontwaardigde reactie dat ze door de aard van hun werk al meer dan genoeg bewegen, of dat ze er gewoonweg de tijd niet voor hebben. Dus laat ik het er maar bij, en zie ik met lede ogen toe hoe ze zich jaar na jaar met steeds meer moeite door de deur van de consultatieruimte wringen.


Maar een tijdje geleden heb ik in een medisch tijdschrift gelezen over een studie die daadwerkelijk heeft geconcludeerd dat overgewicht volledig bepaald wordt door de genen. Het heeft absoluut geen zin om te diëten, zo zeiden de onderzoekers, want het lichaam zal toch onveranderlijk terugkeren naar het genetisch bepaalde "ideale" gewicht.

Och alstublieft zeg.

Jazeker, er zal wel een zekere genetische voorbeschiktheid zijn die ertoe leidt dat de ene gemakkelijker bijkomt dan de andere, maar gaan beweren dat dit onoverkomelijk is en de enige reden voor overgewicht, vind ik gewoonweg belachelijk. Net alsof er in de USA de laatste decennia een genetische drift is opgetreden, waardoor opeens ruim de helft van de bevolking is "besmet" geraakt met een "obesitas"-gen. En de genepidemie is zich blijkbaar uit aan het breiden naar Europa. We zijn een maatschappij van fatalisten geworden. We zijn slachtoffers van de omgeving en zelfs van onze eigen genen. De verantwoordelijkheid voor ons eigen gedrag zoeken we bij anderen in plaats van bij onszelf.

Ik kan uit eigen ervaring verzekeren dat het wel degelijk mogelijk is om af te vallen. Een tiental jaren geleden was ik zelf een dikkertje met een BMI van 31, maar dankzij een snoepdieet (de gruwelijke stress van de examens geneeskunde hebben waarschijnlijk ook hun steentje bijgedragen) ben ik afgevallen tot ik een BMI van 23 had.

Leg dus die vork neer. Neem zelf de verantwoordelijkheid in plaats van te klagen hoe moeilijk het allemaal wel is. Doe er iets aan.

...

Eerlijkheidshalve moet ik wel nog even vermelden dat mijn BMI ondertussen wel weer naar omhoog is gekropen tot 27... maar ik heb de laatste jaren dan ook te weinig kans gehad om gezond te eten, en ik heb het veel te druk om te sporten, en een oom van mij langs moederskant is obees, dus overgewicht zit in de familie... en ik heb naar alle waarschijnlijkheid ook het obesitas-gen. Dat moet haast wel. Het kan toch niet aan mij liggen!?

Maar hier zal ik maar afsluiten. De frituur is open, ik ga eventjes langswippen voor een friet met viandel... wat, de wandeling heen en terug is ook sporten!

Populaire posts van deze blog

Mis geen twee keer

Weet je nog dat ik een paar jaar geleden blogde over mijn doelstellingen? Nou, ik heb een kleine bekentenis te doen. Ik was een beetje uitgepraat over mijn doelen en ik had er ook een tijdje moeite mee. Na een acute periode van covid (na twee dagen was ik weer aan het werk) heb ik verrassend lang moeite gehad om mijn dagelijkse tienduizend stappen te halen. Ik was gewoon uitgeput, mijn conditie was plotsklaps verslechterd. Het duurde even voordat ik weer in vorm was. Uiteindelijk haalde ik mijn doelstelling van gemiddeld 10.000 stappen per dag net niet in 2022 💀. Aanvankelijk was dat dus omdat ik gewoonweg niet meer kon (ik zal het maar niet hebben over het aantal ibuprofens dat ik maandenlang heb genomen om de dag door te komen), maar na vier maanden of zo was dat wel verbeterd. En vanaf dan waren het eerder mijn nieuwe gewoontes waardoor ik er niet meer aan toe kwam om de extra effort te doen. Het nieuwe jaar heb ik ook niet goed ingezet; de eerste week was er één dag waarop ik de t

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Is maté oké?

Maté is een infusie van yerba maté bladeren in heet water. Het lijkt nog het meeste op thee, en wordt in de Zuid-Amerikaanse landen ook in plaats hiervan en in plaats van koffie gedronken. Eeuwenoud symbool van gezondheid en vriendschap, is deze drank er hét sociale bindmiddel. Maté is ook in de lage landen verkrijgbaar, in kruidenwinkels maar ook in grootwarenhuizen. En het heeft een afzetmarkt. Niet alleen bij inwijkelingen uit Zuid-Amerika. Maté wordt, naast groene thee, namelijk ook aanbevolen als hulpmiddel bij afvallen. Op een relatief bekende website staat maté geklasseerd onder "planten zonder risico", "... U kunt ook rechtstreeks thee van maté of groene thee nemen: gemakkelijk te vinden en veelvuldig gebruikt ..." Tal van dieetwebsites raden ook maté aan, omwille van tal van redenen: naast bijkomend gewichtsverlies, heeft het een beschermend effect op het hart. Het doet de slechte cholesterol dalen en beschermt tegen beschadigingen van het DNA. Het h