Doorgaan naar hoofdcontent

Vitamientjes voor iedereen

Onlangs heb ik op verzoek wat informatie opgezocht over Redoxon, een tablet met vitamine C. Als conclusie had ik gezegd dat, wanner je geen tekort hebt aan vitamine C, het nemen van extra dosissen geen zin heeft. Maar dat het wel mogelijk is dat bij bepaalde aandoeningen de vitaminebehoefte wat groter is. Ik heb uiteindelijk geadviseerd om supplementen van 200, maximaal 500 mg per dag te gaan nemen. 1000 mg en meer geven een aantal onaangename nevenwerkingen, en hebben, wat allerlei spammailtjes ook mogen beweren, geen zin.
Er worden vaak magische eigenschappen toegemeten aan vitamines, omdat dat nu eenmaal een gemakkelijke marketingstruc is. Maar vitamines zijn gewoonweg een groep van stoffen die we zelf niet kunnen maken, en dus uit onze voeding moeten halen. Dat laatste blijkt nu echter de kritische factor te zijn voor vele moderne mensen. Door onze meer en meer ongezonde eetgewoonten, overgewaaid uit de USA, krijgen we te weinig micronutriënten (bepaalde vitamines en mineralen) binnen, of zo beweert toch een professor uit Berkeley. Dit zou ook het geval zijn bij ondervoeding (well deuh).
Enfin, de moderne mens eet dus voedsel met een hoog caloriegehalte, maar met een tekort aan vitamines en mineralen. Het lichaam gaat dat tekort compenseren om ons metabolisme in evenwicht te houden. Op korte termijn werkt dat, maar op langere termijn richt dat proces schade aan in het DNA. Dit kan leiden tot kwaadaardige tumoren, een verminderd immuniteitssysteem en een aantasting van de mitochondria (de energiefabriekjes in onze cellen). Dat mondt dan weer uit in een versneld verouderingsproces. Ai chihuahua!
In de loop van de volgende dagen ga ik me dus wat vitaminesupplementjes halen in Het Kruidvat - als ik dat tenminste nog haal, het klinkt allemaal zo serieus. Ga ik nog dr. Lecompte achterna, en word ik 1000 jaar (of wacht, die heeft uiteindelijk toch 922 jaar te vroeg verstek moeten geven).
Nee maar serieus, als je niet altijd even gezond eet (guilty as charged), toch maar effe een multivitaminepilletje pakken.

---
Redoxon bevat (afhankelijk van de dosis) 500 tot 1000 mg ascorbinezuur (wordt omgezet in vitamine C). De bruistablet bevat ook natrium en aspartaam/fenylalanine (= zoetmiddel).

Bij normaal gebruik zal het geen bijwerkingen geven. Bij hoge doseringen (meer dan 1000 à 1500 mg per dag) kun je last krijgen van misselijkheid en diarree, en (minder vaak) hoofdpijn en huiduitslag. Als je aanleg hebt voor nierstenen, kan je hier eerder last van krijgen.

Extra vitamine C is te gebruiken bij een gebrek aan vitamine C en bij een bepaalde vorm van bloedarmoede. Een gebrek aan vitamine C komt nauwelijks meer voor, omdat het lichaam een voorraad opbouwt voor minimaal drie maanden. Een gebrek is te merken aan gewichtsverlies, verminderde weerstand, vermoeidheid, gewrichtsklachten, een slechtere genezing van verwondingen en blauwe plekken. Een extreme vorm van vitamine-C-gebrek is scheurbuik. Een tekort aan vitamine C kan bvb. gewrichtspijn geven, maar dit betekent niet dat een hoge dosis vitamine C gewrichtspijn door andere oorzaken gaat milderen. Ik probeer een ander voorbeeld te geven: bij dehydratatie, een tekort aan water, krijg je hoofdpijn. Maar als je geen tekort hebt aan water, ga je bij hoofdpijn geen verbetering van de klachten hebben door het drinken van enkele liters water.
Als ik deze vergelijking nog verder doortrek: je hebt per dag ongeveer 1,5 liter water nodig. Zo heb je ook per dag gemiddeld 50 mg vitamine C nodig. Als je dan een dosis neemt van 1000 mg vitamine C, zou je ook kunnen zeggen dat je per dag 30 liter van het levensnoodzakelijke water moet gaan drinken. Dat is natuurlijk nonsens, je hebt gewoonweg een bepaalde hoeveelheid van een stof nodig. Teveel is teveel, en dat geldt voor àlle stoffen.

Heden ten dage is de "orthomoleculaire geneeskunde" populair. Die gaat ervan uit dat grote dosissen vitamines verschillende ernstige kwalen kunnen voorkomen of zelfs genezen. Er wordt meestal een combinatie van de vitamines A, C, en E aangeraden, met de bewering dat hiermee het algemeen welzijn verbetert en het immuunsysteem versterkt wordt. Hoge doseringen van vitamine C worden ook gebruikt bij verkoudheid, griep, kanker en om wonden sneller te laten genezen. Het nut van deze toepassingen is echter niet overtuigend aangetoond.
Dat vitamine C bvb. kanker zou kunnen voorkomen of zelfs genezen, is nooit bewezen. Uit recent onderzoek blijkt nu dat het tegendeel wel eens waar zou kunnen zijn. Hoge doses vitamine C zouden het risico op kanker zelfs kunnen verhogen i.p.v. verlagen, doordat het een biologische verandering in de cellen veroorzaakt die het DNA beschadigt. Meerdere onderzoeken wijzen in die richting.

Je kunt je vitamines halen uit een uitgebalanceerde, gezonde en gevarieerde voeding met voldoende groenten en fruit. Een glaasje sinaasappelsap van 200 ml alleen al bevat ongeveer 50 mg vitamine C, maar er zit ook veel vitamine C in tomaten, aardbeien, paprika, broccoli. De meeste groenten bevatten ook vitamine C. Met een gebalanceerd voedingspatroon heb je al ongeveer 80 mg per dag op.

...(besluit weggelaten)...

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...